Cappella Palatina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kaplica Palatyńska
Cappella Palatina

kaplica pałacowa
Widok wnętrza kaplicy
Państwo	Włochy
Miejscowość	Palermo
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Wezwanie	św. Piotr Apostoł
Historia Data rozpoczęcia budowy 1130 Data zakończenia budowy 1170 Fundator Roger II
Dane świątyni Styl eklektyczny z elementami normańskimi, bizantyjskimi, arabskimi, sycylijskimi Kopuła • liczba kopuł 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 3
Położenie na mapie Włoch
38°06′39″N 13°21′13″E/38,110833 13,353611
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kaplica Palatyńska (wł. Cappella Palatina) – rzymskokatolicka kaplica w Pałacu Normanów w Palermo, pierwotnie prywatna kaplica urządzona dla króla Sycylii Rogera II.

W 2015 została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO razem z innymi zabytkami architektury arabsko-normańskiej w Palermo oraz katedrami w Monreale i Cefalù^[1].

Budowę kaplicy rozpoczęto w 1130, gdy Roger II został koronowany na króla Sycylii, zaś jej wyświęcenie miało miejsce w 1143^[2]. Początkowo był to wolno stojący budynek w sąsiedztwie Pałacu Normanów, jednak gdy ten został rozbudowany, kaplica stała się jego integralną częścią^[3].

Obecnie patronem kaplicy jest św. Piotr Apostoł^[2].

Architektura i wystrój świątyni łączą elementy normańskie, bizantyjskie, arabskie i sycylijskie. Cappella Palatina jest trójnawową bazyliką, podzieloną na nawy przez rzędy granitowych kolumn^[3] o złoconych korynckich kapitelach^[2]. W kopule kaplicy oraz w absydach położonych od strony wschodniej znajdują się mozaiki wykonane w latach 1140-1150 przez artystów sprowadzonych z Bizancjum^[3]. W kopule znajduje się wizerunek Chrystusa Pantokratora w otoczeniu czterech aniołów i czterech archaniołów^[2]. Mozaiki na południowej ścianie kaplicy i we wnętrzu naw powstawały w latach 1150-1170. Przedstawiają one sceny z życia świętych Piotra i Pawła oraz sceny z Księgi Rodzaju^[3]. Sufit kaplicy wykonany został z drewna cedrowego i ozdobiony scenami z życia codziennego, najprawdopodobniej przez twórców arabskich. Posadzkę kaplicy wykonali rzymscy murarze Cosmati. Z XII w. pochodzą również marmurowe ściany i ambona^[3]. Dziełem twórców z kręgu Cosmatich jest również wielki rzeźbiony świecznik, zwieńczony postacią Chrystusa z Ewangelią^[3]. Inskrypcje w kaplicy wykonane są w językach greckim i łacińskim^[4].