Carlos Morales (meksykański piłkarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Tue Nov 24 2020
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Carlos Adrián Morales Higuera | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
6 września 1979 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
171 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Carlos Adrián Morales Higuera (ur. 6 września 1979 w La Piedad) – meksykański piłkarz występujący na pozycji lewego obrońcy lub lewego pomocnika, trener piłkarski.
Jego brat Ramón Morales również był piłkarzem.
Morales pochodzi z miasta La Piedad w stanie Michoacán i jest wychowankiem tamtejszego drugoligowego klubu CF La Piedad. Występował w nim przez rok jako nastolatek i bez większych sukcesów, po czym przeniósł się do pierwszoligowego zespołu Monarcas Morelia. W meksykańskiej Primera División zadebiutował za kadencji szkoleniowca Tomása Boya, 13 września 1998 w przegranym 3:4 spotkaniu z Guadalajarą. Początkowo pełnił rolę rezerwowego, lecz już kilkanaście miesięcy później został jednym z ważniejszych graczy drużyny i premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 3 września 1999 w wygranej 2:1 konfrontacji z Monterrey. W jesiennym sezonie Invierno 2000 wywalczył z prowadzoną przez Luisa Fernando Tenę ekipą Morelii pierwszy i jedyny w historii klubu tytuł mistrza Meksyku, lecz mimo regularnych występów pełnił wówczas przeważnie rolę rezerwowego. W lipcu 2001 został wypożyczony na pół roku do klubu CF Pachuca, z którym w sezonie Invierno 2001 zdobył swoje drugie mistrzostwo Meksyku, będąc jednak wyłącznie alternatywnym graczem w taktyce trenera Alfredo Teny.
W styczniu 2002, po powrocie do Morelii, Morales wywalczył sobie niepodważalne miejsce w linii pomocy swojego zespołu, będąc kluczowym zawodnikiem drużyny odnoszącej sukcesy na arenie krajowej jak i międzynarodowej. W jesiennym sezonie Apertura 2002 zanotował tytuł wicemistrza kraju, a w tym samym roku dotarł także do finału najbardziej prestiżowych rozgrywek północnoamerykańskiego kontynentu – Pucharu Mistrzów CONCACAF. Obydwa te sukcesy powtórzył również kilka miesięcy później – podczas wiosennych rozgrywek Clausura 2003 ponownie wywalczył wicemistrzostwo kraju, wówczas także drugi raz z rzędu dochodząc do finału północnoamerykańskiej Ligi Mistrzów. W lipcu 2004, po blisko sześciu latach spędzonych w Morelii, przeszedł do klubu Tigres UANL z siedzibą w Monterrey, gdzie jako podstawowy zawodnik w 2005 roku triumfował w rozgrywkach kwalifikacyjnych do Copa Libertadores – InterLidze. Osiągnięcie to zanotował również po raz kolejny w 2006 roku, ponownie wygrywając rozgrywki InterLigi, a ogółem w barwach Tigres występował przez dwa lata.
Latem 2006 Morales został zawodnikiem zespołu Deportivo Toluca, gdzie od razu został podstawowym pomocnikiem drużyny i już w premierowym, jesiennym sezonie Apertura 2006 wywalczył z nią swoje trzecie wicemistrzostwo kraju. Po upływie kilkunastu miesięcy stopniowo zaczął jednak tracić miejsce w wyjściowym składzie, po czym definitywnie został relegowany do pozycji rezerwowego. W sezonie Apertura 2008 zdobył z ekipą prowadzoną przez José Manuela de la Torre trzeci w swojej karierze tytuł mistrza Meksyku, jednak bezpośrednio po tym, nie mogąc wygrać w Toluce rywalizacji o pozycję na bocznej stronie pomocy, udał się na wypożyczenie do niżej notowanego klubu Estudiantes Tecos z miasta Guadalajara. W jego barwach występował przez rok, będąc podstawowym graczem i jednym z najjaśniejszych punktów ekipy, jednak nie odniósł większych sukcesów zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej.
W styczniu 2010 Morales został ściągnięty przez Rubéna Omara Romano – swojego byłego szkoleniowca z Morelii – do prowadzonej przez niego drużyny Santos Laguna z siedzibą w Torreón. Tam, mając niepodważalną pozycję w wyjściowym składzie, w wiosennym sezonie Bicentenario 2010 osiągnął tytuł wicemistrza kraju i sukces ten zanotował również pół roku później, podczas rozgrywek Apertura 2010. W sezonie Apertura 2011 już po raz szósty w swojej karierze wywalczył tytuł wicemistrzowski, jednak bezpośrednio po tym osiągnięciu został relegowany do roli rezerwowego, przegrywając rywalizację o miejsce na lewej pomocy z Christianem Suárezem. W wiosennym sezonie Clausura 2012 wywalczył z zespołem prowadzonym przez Benjamína Galindo swoje czwarte mistrzostwo Meksyku, a w tym samym roku po raz trzeci dotarł także do finału Ligi Mistrzów CONCACAF, jednak pełnił już wówczas rolę alternatywnego zawodnika. Ogółem w barwach Santosu Laguna spędził dwa i pół roku.
Latem 2012 Morales po ośmiu latach powrócił do swojego byłego klubu Monarcas Morelia, w którego barwach mimo zaawansowanego wieku od razu został liderem drużyny i niebawem został na stałe cofnięty z pozycji lewego pomocnika na lewą obronę. W jesiennym sezonie Apertura 2013 zdobył ze swoją ekipą puchar Meksyku – Copa MX, zaś w 2014 roku wywalczył krajowy superpuchar – Supercopa MX. Bezpośrednio po tym sukcesie, wskutek odejścia z drużyny Aldo Leão Ramíreza, decyzją trenera Ángela Comizzo został mianowany nowym kapitanem drużyny, lecz opaskę stracił kilkanaście miesięcy później na rzecz Cristiana Pellerano. W 2015 roku zajął z Morelią drugie miejsce w superpucharze.
W 1999 roku Morales został powołany przez szkoleniowca Jesúsa del Muro do reprezentacji Meksyku U-20 na Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Nigerii. Tam pełnił rolę podstawowego zawodnika swojej drużyny, rozgrywając wszystkie możliwe pięć spotkań, z czego cztery w wyjściowym składzie, jednak ani razu nie wpisał się na listę strzelców. Meksykanie, mający wówczas w składzie przyszłych wielokrotnych reprezentantów kraju, jak Rafael Márquez, Gerardo Torrado czy Juan Pablo Rodríguez, z bilansem dwóch zwycięstw i remisu zajęli pierwsze miejsce w grupie, następnie rozgromili w 1/8 finału faworyzowaną Argentynę (4:1), po czym odpadli z młodzieżowego mundialu po ćwierćfinałowej porażce z późniejszym finalistą – Japonią (0:2).
W seniorskiej reprezentacji Meksyku Morales zadebiutował za kadencji selekcjonera Manuela Lapuente, 13 października 1999 w przegranym 0:1 meczu towarzyskim z Paragwajem. Dwa lata później znalazł się w ogłoszonym przez Javiera Aguirre składzie na turniej Copa América – na kolumbijskich boiskach był jednak głębokim rezerwowym swojej kadry i nie zanotował żadnego występu, zaś meksykańska drużyna dotarła wówczas do finału, przegrywając w nim z Kolumbią (0:1). Przez kolejne kilka lat występował wyłącznie w sparingach, po czym w 2005 roku został powołany przez Ricardo La Volpe do krajowego składu na Złoty Puchar CONCACAF. Tam również pełnił głównie rolę rezerwowego i rozegrał tylko jeden z czterech możliwych meczów, natomiast Meksykanie odpadli wówczas z turnieju w ćwierćfinale. W późniejszym czasie wziął udział w udanych ostatecznie dla jego kadry eliminacjach do Mistrzostw Świata 2006, podczas których trzykrotnie pojawiał się na boiskach. Były to zarazem jego ostatnie mecze w zespole narodowym – swój bilans reprezentacyjny zamknął na ośmiu występach bez zdobytej bramki.
Klub | Sezon | Kraj | Rozgrywki | Liga | Puchar kraju | Międzynarodowe | Ogółem | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Mecze | Gole | Mecze | Gole | Rozgrywki | Mecze | Gole | Mecze | Gole | |||
La Piedad | 1997–1998 | ![]() |
Ascenso MX | 0≤ | 0≤ | — | — | 0≤ | 0≤ | ||
Morelia | 1998–1999 | ![]() |
Liga MX | 18 | 0 | — | — | 0 | 0 | ||
1999–2000 | ![]() |
32 | 2 | — | — | 0 | 0 | ||||
2000–2001 | ![]() |
30 | 6 | — | — | 0 | 0 | ||||
Pachuca | 2001–2002 | ![]() |
8 | 0 | — | — | 0 | 0 | |||
Morelia | ![]() |
16 | 4 | — | CL | 9 | 1 | 0 | 0 | ||
2002–2003 | ![]() |
49 | 5 | — | — | 0 | 0 | ||||
2003–2004 | ![]() |
33 | 7 | 0 | 0 | — | 0 | 0 | |||
UANL | 2004–2005 | ![]() |
30 | 2 | 0 | 0 | CL | 8 | 1 | 0 | 0 |
2005–2006 | ![]() |
31 | 2 | 0 | 0 | CL | 6 | 1 | 0 | 0 | |
Toluca | 2006–2007 | ![]() |
33 | 4 | — | CS + CL | 9 | 3 | 0 | 0 | |
2007–2008 | ![]() |
26 | 3 | 0 | 0 | — | 0 | 0 | |||
2008–2009 | ![]() |
13 | 0 | 3 | 0 | — | 0 | 0 | |||
UAG | ![]() |
17 | 4 | — | — | 0 | 0 | ||||
2009–2010 | ![]() |
17 | 3 | 1 | 0 | — | 0 | 0 | |||
Santos Laguna | ![]() |
19 | 1 | — | — | 0 | 0 | ||||
2010–2011 | ![]() |
36 | 2 | — | LMC | 6 | 0 | 0 | 0 | ||
2011–2012 | ![]() |
31 | 2 | — | LMC | 8 | 0 | 0 | 0 | ||
Morelia | 2012–2013 | ![]() |
32 | 2 | 6 | 0 | — | 0 | 0 | ||
2013–2014 | ![]() |
29 | 5 | 7 | 3 | CL | 2 | 0 | 0 | 0 | |
2014–2015 | ![]() |
32 | 3 | 1 | 0 | CL | 1 | 0 | 0 | 0 | |
2015–2016 | ![]() |
29 | 3 | 5 | 0 | — | 0 | 0 | |||
2016–2017 | ![]() |
0 | 0 | 0 | 0 | — | 0 | 0 | |||
Ogółem | 561≤ | 60≤ | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 |
Legenda:
- CL – Copa Libertadores
- SL – SuperLiga
- LMC – Liga Mistrzów CONCACAF
Reprezentacja | Kraj | Rok | Towarzysko | Eliminacje | Turnieje | Ogółem | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Mecze | Gole | Mecze | Gole | Rozgrywki | Mecze | Gole | Mecze | Gole | ||
Meksyk | ![]() |
1999 | 1 | 0 | — | — | 1 | 0 | ||
![]() |
2000 | — | — | — | 0 | 0 | ||||
![]() |
2001 | — | — | — | 0 | 0 | ||||
![]() |
2002 | — | — | — | 0 | 0 | ||||
![]() |
2003 | 3 | 0 | — | — | 3 | 0 | |||
![]() |
2004 | — | — | — | 0 | 0 | ||||
![]() |
2005 | — | 3 | 0 | ZP | 1 | 0 | 4 | 0 | |
Ogółem | 4 | 0 | 3 | 0 | ZP | 1 | 0 | 8 | 0 |
Legenda:
- Carlos Morales (meksykański piłkarz) w bazie National Football Teams (ang.)
- Carlos Morales, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24].
- C. Morales, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02].
Składy reprezentacji Meksyku
Kariera szkoleniowa
- Albiter (1950–52)
- Fabregas (1952–53)
- García (1953–55)
- Marcos (1955–57)
- Carrasco (1957–58)
- Rubio (1958–59)
- Ruiz (1959)
- García (1959)
- Kalloi (1959)
- García (1960–61)
- Martín (1961–62)
- Berterame (1962–63)
- Abreu (1963)
- García (1963–64)
- Berterame (1964–65)
- Fekete (1965–66)
- Moncebáez (1966)
- Trelles (1966–73)
- Moncebáez (1973–74)
- Navarro (1974)
- de León (1974–75)
- Peters (1975–76)
- Nogueira (1976–77)
- Vela (1977)
- Marik (1977–82)
- Roca (1982–84)
- Estrada (1984–85)
- Ramos (1985–86)
- Fekete (1986)
- Matosas (1986–87)
- Jáuregui (1987–88)
- Sanabria (1988–89)
- Cárdenas (1989–91)
- Velarde (1991–92)
- Vantolrá (1992–93)
- Silva (1993–94)
- Pascutini (1994–95)
- Figueroa (1995[A])
- Garisto (1995)
- López (1996)
- Álvarez (1996–97)
- Meza (1997–2000)
- Ferrero (2000–01)
- Eugui (2001)
- La Volpe (2001–02)
- Graniolatti (2002)
- Jorge (2002–03)
- Ferretti (2003–04)
- Meza (2005)
- Luna (2005[A])
- Gallego (2005–07)
- Pekerman (2007–08)
- de la Torre (2008–10)
- Lugo (2011)
- Eugui (2011)
- Graniolatti (2012)
- Meza (2012–13)
- Cardozo (2013–16)
- Cristante (2016–19)
- Real (2019[A])
- La Volpe (2019)
- Cruzalta i Rodríguez (2019[A])
- de la Torre (2020)
- C.A. Morales (2020[A])
- Cristante (2021)
- Ambriz (2022–23)
- C.M. Morales (2023[A])
- Paiva (2024)
- Mohamed (od 2025)
- Piedra (1960)
- Malta (1980–82)
- Moncebáez (1982)
- E. Muñoz (1982)
- Fekete (1982)
- Aceves (1982–83)
- Arnauda (1983–84)
- González (1984–85)
- Carbajal (1985–95)
- Miloc (1995)
- Díaz (1995–96)
- Meza (1996)
- Bracamontes (1996)
- Boy (1996–97)
- Solari (1997–98)
- Boy (1998–2000)
- L.F. Tena (2000–01)
- Russo (2001–02)
- Romano (2002–04)
- Mohamed (2004)
- Acevedo (2004)
- Ferretti (2005)
- Bueno (2006)
- Franco (2006)
- H. Hernández (2006)
- Figueroa (2006–07)
- Trejo (2007)
- Patiño (2007–08)
- L.F. Tena (2008–09)
- Boy (2009–12)
- Romano (2012–13)
- Bustos (2013–14)
- de la Torre (2014)
- R. Hernández (2014[A])
- Comizzo (2014)
- Cruz (2014)
- A. Tena (2015)
- R. Hernández (2015)
- Meza (2015–16)
- R. Hernández (2016[A])
- Marini (2017)
- R. Hernández (2017–19)
- Obledo (2019[A])
- Torrente (2019)
- Padilla (2019[A])
- Guede (2019–20)
- Valiño (2020–22)
- Pereyra (2022–23)
- Morales (2023)
- J. Muñoz (2023[A])
- I. Hernández (2024)
- Scoponi (2024)
- García (2024)
- Castro (od 2025)