Crystal Palace F.C. – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Sat Jun 01 2013
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| ||
| Pełna nazwa |
Crystal Palace Football Club | |
|---|---|---|
| Przydomek |
The Eagles (Orły) | |
| Data założenia |
10 września 1905 | |
| Liga | ||
| Państwo | ||
| Stadion | ||
| Właściciel |
Steve Parish, David S. Blitzer, Joshua Harris | |
| Prezes |
Steve Parish | |
| Trener | ||
| Asystent trenera |
Patrick McCarthy | |
| ||
Trzeci | ||
| ||
| Strona internetowa |
Crystal Palace Football Club – angielski klub piłkarski założony w Londynie w 1905 roku, występujący obecnie w Premier League.
Crystal Palace został założony w 1905 roku w południowym Londynie. Swoje pierwsze spotkanie drużyna rozegrała 2 września 1905 roku z rezerwami Southampton w ramach Southern League Division Two. W 1924 roku Palace przenieśli się na stadion Selhurst Park, gdzie rozgrywają swoje mecze do dziś. Pierwszy mecz na tym stadionie rozegrany został 30 sierpnia, a rywalem był zespół Sheffield Wednesday.
W 1969 roku drużyna zajęła 2. miejsce w Division Two, uzyskując pierwszy raz w historii awans do najwyższej klasy rozgrywkowej w Anglii, gdzie spędziła następne 4 sezony. Inauguracyjny sezon w pierwszej lidze Palace zakończyli na ostatnim bezpiecznym 20. miejscu. W 1973 roku drużyna zajęła 21. miejsce spadając z ligi. W tym roku po raz pierwszy w herbie klubu pojawił się orzeł, który stał się w późniejszych latach jednym z najważniejszych symboli Palace. W kolejnym sezonie drużyna zaliczyła kolejny spadek do Division Three. W 1977 roku managerem został mianowany Terry Venables, który przez dwa lata wywalczył dwa kolejne awanse, wprowadzając Palace z powrotem do pierwszej ligi. W pierwszym sezonie po powrocie drużyna zajęła 13. miejsce. Natomiast w sezonie 1980/81 zespół znów spadł do Division Two.
Po 8 sezonach w Division Two Steve Coppell wprowadził Palace na najwyższy poziom rozgrywek, wygrywając w 1989 roku 3-0 baraż z drużyną Blackburn Rovers. W 1990 roku drużyna awansowała po raz pierwszy w historii do finału pucharu Anglii. Pierwsze spotkanie z Manchesterem United na Wembley zakończyło się wynikiem 3:3. W powtórzonym spotkaniu Palace przegrali 0:1. W sezonie 1990/91 drużyna zajęła 3. miejsce w pierwszej lidze, co było najlepszym osiągnięciem w historii Crystal Palace. W tym sezonie piłkarze Orłów wrócili także na Wembley, gdzie pokonali Everton, zdobywając Zenith Data Systems Cup. Po sezonie 1992/93 zespół spadł z nowo powstałej Premier League, aby po roku do niej powrócić, wygrywając tytuł First Division. Sezon 1994/95 Palace ukończyli na 19. miejscu, które oznaczało spadek z Premier League. Rok 1997 przyniósł kolejny awans do najwyższej klasy rozgrywkowej po wygraniu na Wembley finału baraży z Sheffield United 1:0. Pomimo wzmocnienia drużyny takimi piłkarzami jak Attilio Lombardo i Tomas Brolin drużyna zajęła ostatnie miejsce w Premier League. Na końcu tego sezonu drużyna zaliczyła jedyny w historii start w europejskich pucharach, przegrywając dwa razy 0:2 z tureckim zespołem Samsunspor w trzeciej rundzie Pucharu Intertoto. Sezon Crystal Palace zakończyli z poważnymi problemami finansowymi i weszli na dwa lata pod zarząd administracyjny. W lipcu 2000 roku nowym właścicielem klubu został Simon Jordan, wyprowadzając Palace z zarządu administracyjnego.
W 2004 roku drużyna awansowała do finału baraży o Premier League, gdzie na stadionie Millenium w Cardiff pokonała 1:0 West Ham United. Pobyt w Premier League zakończył się znowu po roku. Od sezonu 2005/06 drużyna nieprzerwanie występuje na drugim stopniu rozgrywek. W 2006 i 2008 roku Palace zakwalifikowali się do baraży o Premier League, jednak w półfinałach przegrali odpowiednio z Watford w 2006 roku i z Bristol City w 2008. W sezonie 2009/2010 do klubu ponownie wszedł pod zarząd administracyjny. W połowie rozgrywek drużynie odjęto 10 punktów, co zmusiło Palace do heroicznej walki o utrzymanie do ostatniej kolejki, gdzie w decydującym starciu na stadionie Hillsborough z ekipą Sheffield Wednesday zremisowali 2:2 zapewniając sobie utrzymanie po bramkach Alana Lee i Darrena Ambrose’a. W lecie 2010 klubowi groziła likwidacja. Został on jednak przejęty przez konsorcjum CPFC2010, co pozwoliło Palace przetrwać. W sezonie 2011/2012 Orły po zwycięstwie 2:1 nad Manchesterem United na Old Trafford awansowały do półfinału Carling Cup, gdzie jednak musiały uznać wyższość Cardiff City po rzutach karnych. Sezon ten drużyna zakończyła na bezpiecznym 17. miejscu w tabeli.
27 maja 2013 roku drużyna awansowała do Premier League, po wygraniu 1:0 w finale play-off z Watford. Bramkę na wagę awansu zdobył w 115. minucie spotkania Kevin Phillips z rzutu karnego[1]. 3 stycznia 2015 r. trenerem Crystal Palace został Alan Pardew[2].
- Dawna Football League First Division / Premier League
- Trzecie miejsce – 1990/91
- Dawna Football League Second Division / Championship
- Zwycięzca (2) – 1978/79, 1993/94
- Drugie miejsce – 1968/69
- Zwycięzca Play-off (4) – 1988/89, 1996/97, 2003/04, 2012/13
- Dawna Football League Third Division
- Drugie miejsce – 1963/64
- Dawna Football League Fourth Division
- Drugie miejsce – 1960/61
- Zenith Data Systems Cup
- Zdobywca (1) – 1990/1991
- FA Cup
- Finalista (2) – 1989/1990, 2015/2016
- Najwięcej meczów: Jim Cannon, 571 (1972-1988)
- Najwięcej goli w lidze: Peter Simpson, 153 (1930-36)
- Najwyższa frekwencja w historii: 51,482 z Burnley, 11 maja 1979 (Division 2)
- Najwyższe miejsce w historii na koniec sezonu: 3 w Division 1 (obecna Premier League), sezon 1990/91
- Najwyższe zwycięstwo w lidze: 9-0 z Barrow, 10 października 1959 (Division 4)
- Najwyższa porażka w lidze: 0-9 z Liverpoolem, 12 września 1989 (Division 1)
- Najwyższy transfer do klubu: Yohan Cabaye za £12m z Paris Saint-Germain
- Najwyższy transfer z klubu: Wilfried Zaha za £10m do Manchester United
- Nazwa: Selhurst Park
- Pojemność: 26,309
- Inauguracja: 1924
- Wymiary boiska: 99 × 67 m
- Menedżer – Oliver Glasner
- Asystent menedżera – Osian Roberts
- Trener bramkarzy – Dean Kiely
- Lekarz – Bill Jasper
- Fizjoterapeuta – Alex Manos
- Asystent fizjoterapeuty – John Stannard
- Trener przygotowania kondycyjnego – Scott Guyett
- Stan na 27 września 2023[3].
Od 1972 roku klub prowadzi plebiscyt na najlepszego piłkarza sezonu. Pierwszym triumfatorem był John McCormick[4].
Najzagorzalsi fani Crystal Palace zajmują dolne sektory trybuny Holmesdale Stand. Za największych rywali kibice Palace uważają Brighton & Hove Albion. Mecze między tymi drużynami znane są jako M23/A23 derby. Nazwa pochodzi od autostrady łączącej południowy Londyn z Brighton. W dalszej kolejności do największych rywali zaliczają się Millwall i Charlton Athletic[5].
|
|
| Sezon | Rozgrywki | Runda | Klub | Dom | Wyjazd | Ogólnie |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1998 | Puchar Intertoto | 3R |  Samsunspor
|
0–2 | 0–2 | 0–4 |
- ↑ Championship: Crystal Palace promoted after Wembley win over Watford. Sky Sports. [dostęp 2013-06-01]. (ang.).
- ↑ Palace Confirm Pardew Appointment. cpfc.co.uk. [dostęp 2015-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 stycznia 2015)]. (ang.).
- ↑ Skład drużyny na oficjalnej stronie klubu (ang.). [dostęp 28 listopada 2020]
- ↑ Players of the Year. Holmesdale. [dostęp 2013-06-13]. (ang.).
- ↑ The Results of the Largest ever Survey into Club Rivalries. The Football Fans Census. [dostęp 2013-06-14]. (ang.).
- Crystal Palace, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2020-11-27].
- History. Crystal Palace FC. [dostęp 2012-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 czerwca 2013)]. (ang.).
- Honours & Records. holmesdale.net The Palace Supporters’ Website. [dostęp 2012-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-11)]. (ang.).