pl.wikipedia.org

Edmund Schlink – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Edmund Schlink

Data i miejsce urodzenia	6 marca 1903 Darmstadt
Data i miejsce śmierci	20 maja 1984 Heidelberg
prof. Uniwersytetu w Heidelbergu
Okres sprawowania	1946-1971

Wyznanie	luteranizm
Kościół	ewangelicki
Ordynacja	1931

Edmund Schlink (ur. 6 marca 1903 w Darmstadt, zm. 20 maja 1984 w Heidelbergu) – niemiecki teolog luterański.

W 1927 roku uzyskał stopień doktora filozofii w dziedzinie psychologii. Od 1926 roku studiował teologię na Uniwersytecie w Münsterze, w 1931 roku uzyskał stopień doktora teologii (jego promotorem był Karl Barth), tegoż roku został ordynowany. W 1934 roku, po odbyciu wikariatu, habilitował się na Uniwersytecie w Gießen. Pod naciskiem gestapo nie przyznano mu stanowiska na uniwersytecie. W okresie rządów nazistów był członkiem Kościoła Wyznającego. Po wojnie objął posadę na Uniwersytecie Ruprechta i Karola w Heidelbergu, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w 1971. Był zaangażowany w dialog ekumeniczny, w 1946 roku założył na swoim uniwersytecie Instytut Ekumeniczny, brał udział w pracach Światowej Rady Kościołów oraz był obserwatorem na soborze watykańskim II z ramienia Kościoła Ewangelickiego w Niemczech.

Theologie der lutherischen Bekenntnisschriften, München 1940.
Bekennende Kirche und Welt. Vorträge und Predigten aus den Jahren 1934 bis 1945, Tübingen 1947.
Die Lehre von der Taufe, Kassel 1969
Die Vision des Papstes. Erzählung, Göttingen und Graz 1975.
Ökumenische Dogmatik. Grundzüge, Göttingen 1983.

Jochen Eber: Schlink, Edmund. [w:] Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon [on-line]. [dostęp 2010-12-19].
Katrin Bosse: Schlink, Edmund Wilhelm Ludwig. W: Neue deutsche Biographie. T. XXIII. Berlin: 2007, s. 90 i 91.