Eric Van Meir – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
![]() | ||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
187 cm | |||||||||||||||||||||||
Pozycja | ||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
|
Eric Van Meir (ur. 28 lutego 1968 w Brecht) – były belgijski piłkarz występujący na pozycji obrońcy, a od 2015 trener Lierse SK.
Eric Van Meir zawodową karierę rozpoczynał w 1985 roku w zespole Berchem Sport. Miejsce w podstawowej jedenastce tej drużyny wywalczył sobie w sezonie 1986/1987, kiedy to rozegrał 30 spotkań. W sezonie 1990/1991 belgijski obrońca ani razu nie pojawił się na boisku, a kolejne rozgrywki rozpoczął już jako zawodnik Sportingu Charleroi. W ekipie "Les Zèbres" regularnie grywał od sezonu 1992/1993, w którym razem z drużyną dotarł do finału pucharu Belgii. Łącznie dla Charleroi Van Meir wystąpił w 115 meczach, w których strzelił czternaście goli.
Latem 1996 roku Eric przeniósł się do Lierse SK. Już w pierwszym sezonie gry dla "De Pallieters" zdobył mistrzostwo oraz superpuchar kraju. Wówczas należał także do czołówki ligowych strzelców. W 30 pojedynkach Van Meir szesnaście razy wpisał się na listę strzelców, a w czasie rozgrywek grał na swojej nominalnej pozycji obrońcy. W późniejszym czasie Eric dołożył do swoich trofeów puchar i po raz drugi superpuchar Belgii. W sezonach 1998/1999 i 1999/2000 znów imponował skutecznością, strzelając w rozgrywkach ligowych kolejno czternaście i piętnaście bramek.
W 2001 roku Van Meir podpisał kontrakt ze Standardem Liège. Na Stade Maurice Dufrasne spędził dwa sezony, w czasie których zaliczył 35 występów, w których dwa razy wpisał się na listę strzelców. Po zakończeniu sezonu 2002/2003 belgijski defensor został asystentem trenera w Lierse SK.
W reprezentacji Belgii Van Meir zadebiutował w 1993 roku. W 1994 roku znalazł się w kadrze drużyny narodowej na mistrzostwa świata. Pełnił tam jednak rolę rezerwowego i na murawie nie pojawił się w żadnym ze spotkań. Cztery lata później Georges Leekens powołał Erica na kolejny mundial. Na turnieju tym Belgowie nie zdołali wyjść z grupy, a Van Meir ponownie nie wystąpił w żadnym z pojedynków.
W 2000 roku belgijski piłkarz pojechał na mistrzostwa Europy, w których "Czerwone Diabły" po raz kolejny zostały wyeliminowane już w pierwszej fazie turnieju. Ostatnią wielką imprezą w karierze Erica były mistrzostwa świata w 2002 roku, na których Belgowie zajęli drugie miejsce w grupie i awansowali do 1/8 finału. W tym etapie turnieju zespół Roberta Waseige przegrał 2:0 z późniejszymi zwycięzcami mundialu – Brazylijczykami. Van Meir dla drużyny narodowej zaliczył łącznie 35 występów, w których strzelił jedną bramkę.
- Eric Van Meir w bazie National Football Teams (ang.)
- Profil na stronie weltfussball.de (niem.)
- Grumeau (1920–30)
- Turnhauer (1930–36)
- Mály (1936–39)
- De Preter (1939–44)
- Kiebooms (1944–46)
- Berry (1946–48)
- Kiebooms (1948–49)
- D'Hollander (1949–53)
- Tarkany (1953–55)
- D'Hollander (1955–61)
- De Vos (1961)
- De Graaf (1961–62)
- Meert (1962–63)
- Van den Bergh (1963–70)
- Spurgeon (1970)
- Willems (1970–71)
- de Munck (1971)
- Baeten (1971–72)
- Bédl (1972–73)
- Willems (1973)
- Baeten (1973–74)
- Croon (1974–75)
- Bédl (1975–77)
- Van den Bergh (1977–79)
- Baeten (1979)
- Künnecke (1979–81)
- Bédl (1981–82)
- Croon (1982–83)
- Baeten (1983–84)
- Boskamp (1984–87)
- Vets (1987)
- Meeuws (1987–88)
- Davidovic (1988–89)
- Hulshoff (1989–91)
- Helleputte (1991–94)
- Gerets (1994–97)
- Daerden (1997–98)
- Braeckmans (1998–99)
- Meeuws (1999–2001)
- Van Acker (2001–02)
- Ferrera (2002–04)
- Put (2004–05)
- Trost (2005–06)
- Rekdal (2006–07)
- Helleputte (2007–10)
- Anthuenis (2010)
- Van Meir (2010–11)
- Sollied (2011)
- Janssens (2011–12)
- Ramzy (2012–13)
- Van Meir (2013)
- Menzo (2013–14)
- Stojanovič (2014–15)
- Helleputte (2015)
- Guillou (2015)
- Zerdouk (2015)
- Van Meir (2015–17)
- Vanderbiest (2017)
- Still (2017)
- Colpaert (2017–18)