Güstrow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Güstrow

Ratusz
Herb Flaga
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Meklemburgia-Pomorze Przednie
Powierzchnia	70,86 km²
Wysokość	14 m n.p.m.
Populacja (31.12.2013) • liczba ludności • gęstość	28 540 430 os./km²
Nr kierunkowy	03843
Kod pocztowy	18273
Tablice rejestracyjne	LRO, BÜZ, DBR, GÜ, ROS, TET
Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego
Położenie na mapie Niemiec
53°48′N 12°11′E/53,800000 12,183333
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Güstrow [ˈgʏstroː], Barlachstadt^[1] (pol. Miasto Barlacha) – miasto w Niemczech w landzie Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Landkreis Rostock, siedziba związku gmin Amt Güstrow-Land. Do 3 września 2011 siedziba powiatu Güstrow. Güstrow jest siódmym pod względem wielkości miastem landu z ok. 31 tys. mieszkańców. Leży około 45 km na południe od Rostocku nad rzeką Nebel (dopływ Warnow). W pobliżu miasta leżą jeziora Insel, Sumpf, Parumer stanowiące północną część Pojezierza Meklemburskiego.

Nazwa miasta ma pochodzenie słowiańskie. Pierwotnie pisana była w formie Gustrowe (1226) i Guzstrow (1305), w formie Güstrow poświadczona jest od XVI wieku^[2]. Jej pierwotna połabska forma ma postać Guščerov i wywodzi się od słowa guščer „jaszczurka”^[3]. Stanisław Kozierowski rekonstruował ją w formie Ostrów^[4], ponadto spotyka się formę Guszczerowo^[5].

W 1226 roku Henryk Borwin II, wnuk Henryka Lwa, ufundował w tym miejscu kolegiatę. Tereny te, gdzie istniała słowiańska osada Ostrów, od ok. 1230 należały aż do reformacji do diecezji kamieńskiej. W 1228 roku miejscowość otrzymała prawa miejskie. Wkrótce rozpoczęto w tym miejscu budowę zamku.

W latach 1503, 1508 i 1512 miasto ucierpiało od pożarów, a w 1556 roku pożar zniszczył także zamek. Oficjalnie w 1533 miasto przyjęło luteranizm, kapituła kolegiacka 1547.

W latach 1556–1695 Güstrow był siedzibą książąt Meklemburgii, którzy w 1558 roku rozpoczęli odbudowę zamku po pożarze. W 1621 roku po podziale Meklemburgii miasto stało się stolicą niewielkiego księstwa Mecklenburg-Güstrow. Jednym z książąt był Albrecht von Wallenstein, który mieszkał na zamku w czasie wojny trzydziestoletniej, w latach 1628–1629.

W 1721 roku w mieście toczyły się negocjacje dotyczące zawieszenia broni w III wojnie północnej.

W latach 1910–1938 w Güstrow mieszkał rzeźbiarz niemiecki Ernst Barlach.

• Pałac(inne języki) wybudowany w latach 1558–1589 w stylu renesansowym. W latach 1963–1981 zamek został odnowiony. Dodano również renesansowy ogród utworzony na podstawie starych rycin.
• gotycka katedra (niem. Güstrower Dom) budowana w latach 1226–1335 z bogatym wystrojem gotyckim (m.in. krucyfiks, stalle, późnogotycki ołtarze z około 1500 roku, figury apostołów), renesansowy nagrobek książęcy.
• Kościół Mariacki w Güstrowie (niem. Pfarrkirche St. Marien), obecna forma 1503–1509. Późnogotycki ołtarz.
• Kaplica św. Gertrudy w Güstrowie(inne języki) (niem. Gertrudenkapelle), gotycka, fundowana 1430. Muzeum Ernsta Barlacha.
• Kościół katolicki Wniebowzięcia NMP, zbud. 1928–1929 (proj. Paul Korff).
• Ratusz, 1797–1798, z wcześniejszymi reliktami.
• Domy z XVI–XIX w.

W mieście znajduje się cukrownia należąca do koncernu Nordzucker AG (drugiego co do wielkości producenta cukru w Europie^{[potrzebny przypis]}). Ponadto w mieście rozwinął się przemysł spożywczy, drzewny, odzieżowy, maszynowy oraz metalowy^[6].

W pobliżu przebiega autostrada A19. Miasto posiada połączenie S-Bahn z Rostockiem. Przez Güstrow przebiega także linia kolejowa Szczecin – Hagenow, ze stacją Güstrow, której fragment do miejscowości Bützow został wybudowany już w 1850 roku.

• Joachim Daniel Jauch – generał wojsk koronnych, inżynier wojskowy, architekt
• Daniel Gottfried Georg Langermann – uczestnik powstania listopadowego, kawaler orderu Virtuti Militari
• Peter Kurth – niemiecki aktor filmowy i serialowy

Miejscowości partnerskie^[7]:

• Kronshagen, Szlezwik-Holsztyn
• Gryfice, Polska
• Neuwied, Nadrenia-Palatynat
• Ribe, Dania
• Valkeala, Finlandia

• Denkmale in der Stadt Güstrow, Red. und Text Bärbel Blaschke, 2. erw. Aufl., Güstrow, Museum der Stadt Güstrow, 1977
• Gerhard Bosinski, Güstrow und seine Kirchen, Berlin, Evangelische Verlagsanstalt, 1980
• Mecklenburg-Vorpommern (Deutsche Kunstdenkmäler – ein Bildhandbuch), ausgew. und erl. von Gerd Baier, Aufn. von Klaus G. Beyer, Leipzig, Ed. Leipzig, 1992, ISBN 3-361-00352-0.
• Marek Okoń, Güstrow, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 6, Lublin, Towarzystwo Naukowe KUL, 1993

• Güstrow Online
• Kolegiata Güstrow