Gąbin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gąbin

miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Klasycystyczny ratusz
Herb
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Powiat	płocki
Gmina	Gąbin
Prawa miejskie	ok. 1322
Burmistrz	Krzysztof Mieczysław Jadczak
Powierzchnia	27,95[1] km²
Populacja (31.12.2019) • liczba ludności • gęstość	4121[2] 147,4 os./km²
Strefa numeracyjna	24
Kod pocztowy	09-530
Tablice rejestracyjne	WPL
Położenie na mapie gminy Gąbin
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Położenie na mapie powiatu płockiego
52°23′59″N 19°43′50″E/52,399722 19,730556
TERC (TERYT)	1419064
SIMC	0968871
Urząd miejski Stary Rynek 16 09-530 Gąbin
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Gąbin

Gąbin – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w południowej części powiatu płockiego, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gąbin. Miasto położone jest nad rzeką Nidą, niedaleko Wisły, w odległości około 100 km od Warszawy i Łodzi.

Krzyżują się tu drogi wojewódzkie z Płocka i Żychlina (574) oraz z Łącka i Sochaczewa (577). W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa płockiego.

Prawa miejskie uzyskał około 1322 roku, potwierdzone przez księcia Ziemowita V w 1437 roku, potwierdzone w 1462 i 1530 roku^[3]. Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego^[4] w starostwie gąbińskim w ziemi gostynińskiej województwa rawskiego w 1792 roku^[5].

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto miało 4121 mieszkańców^[2].

• 1215 – pierwsze wzmianki,
• 1322 – wymieniony jako miasto,
• 1437 – prawa miejskie potwierdzone przez księcia Siemowita V,
• XV–XVI w. – ośrodek sukienniczy,
• 1507 – pierwsze świadectwo istnienia osiedla żydowskiego w Gąbinie^[6].
• 1564 – w Gąbinie było 2100 mieszkańców i 354 domów,
• XVII w. – zniszczenie miasta w czasie wojen szwedzkich,
• 1793 – w zaborze pruskim,
• 1807 – w Księstwie Warszawskim,
• 1815 – w Królestwie Polskim,
• 1815–1845 – ośrodek administracji carskiej, później przeniesiony do Kutna,
• I połowa XIX w. – powstają zakłady włókiennicze,
• 1939 – znaczna część zabudowań Gąbina spłonęła w czasie bombardowania niemieckiego,
• 1939–1945 – wcielony do III Rzeszy, zagłada mniejszości żydowskiej (getto w Gąbinie), egzekucje, zniszczenie miasta, wprowadzenie nazistowskiej nazwy okupacyjnej przez administrację niemiecką (niem. Gombin 1943–1945),
• 1970 (10 lipca) – katastrofa samolotu Lim-2R z 32 PLRTiA z Sochaczewa w odległości 1 km na południowy zachód od miasta. W wyniku katastrofy śmierć poniósł ppor. pil. Adam Harabasz,
• 1974 – koło Gąbina postawiono najwyższy na świecie Maszt radiowy w Konstantynowie o wysokości 646 m, który zawalił się wskutek nieodpowiedniej eksploatacji i zerwania się lin pomocniczych podczas konserwacji w 1991 r.

Dane z 31.12.2017 roku^[7]

Opis	Ogółem	Kobiety	Mężczyźni
jednostka	osób	%	osób	%	osób	%
populacja	4 127	100	2 158	52,3	1 969	47,7
gęstość zaludnienia [mieszk./km²]	147	77	70

Największą populację Gąbin odnotował w 1997 r. – według danych GUS 4348 mieszkańców.

• Piramida wieku mieszkańców Gąbina w 2014 roku^[8].

Prasa

W Gąbinie wydawana jest gazeta o zasięgu lokalnym:

• kwartalnik Echo Gąbina

Gazety pochodzące z innych miast, posiadające gąbiński dodatek:

• Tygodnik Płocki
• Express Płocki
• Gazeta Lokalna

Internet

Lokalny portal internetowy – terazgabin.pl. Na portalu umieszczane są informacje i relacje z wydarzeń mających miejsce na terenie miasta i gminy Gąbin.

• Przedszkole im. Króla Maciusia I
• Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej
• Zespół Szkół im. Stanisława Staszica (liceum ogólnokształcące, technikum, branżowa szkoła I stopnia oraz liceum ogólnokształcące dla dorosłych)^[9]
• Szkoła Muzyczna I stopnia

• Klasycystyczny ratusz zbudowany w 1824 r. na miejscu spalonego w 1808 r. XVIII-wiecznego. Charakteryzują go dwie niesymetryczne fasady. Obecnie w budynku znajduje się siedziba Urzędu Miasta i Gminy.
• Kamienice na Starym Rynku, w tym najstarsza z 1809 r., w której urodził się Felicjan Sławoj Składkowski (obecnie siedziba Muzeum Ziemi Gąbińskiej).
• Układ urbanistyczny, drewniana zabudowa.
• Grób Nieznanego Żołnierza.
• Kaplica grobowa rodziny Tarczyńskich.
• Zespół cmentarza ewangelickiego (w tym zabytkowe ogrodzenie i stróżówka).
• Cmentarz żydowski z XIX wieku.
• Kościół ewangelicki – pastorówka.
• Szkoła przy ul. Kościuszki 1.
• Poczta konna.
• Strażnica pożarna.
• Młyn parowy z lat 20. XX wieku.
• Granica miasta przylega do otuliny Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego.

• Kościół rzymskokatolicki:
  • parafia św. Mikołaja (kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa)
• Świadkowie Jehowy:
  • zbór Gąbin (Sala Królestwa ul. Płocka 31A)^[10].

• Gombin (właściwie Gąbin), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 681.
• Strona powiatu płockiego o Gąbinie. powiat.plock.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-25)].
• Historia Żydów w Gąbinie na portalu Wirtualny Sztetl