Geoff Petrie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Geoff Petrie (2009)
45
rozgrywający/rzucający obrońca
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1948 Darby
Wzrost	193 cm
Masa ciała	86 kg
Kariera
Aktywność	1970–1976
Szkoła średnia	Springfield (Springfield, Pensylwania)
College	Princeton (1967–1970)
Draft	1970, numer: 8 Portland Trail Blazers
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1970–1976 Portland Trail Blazers

Geoffrey Michael Petrie (ur. 17 kwietnia 1948 w Darby) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji obrońcy, debiutant roku NBA, uczestnik spotkań gwiazd, działacz klubowy, dwukrotny menedżer roku^[1].

Po opuszczeniu uczelni Princeton w 1970 przystąpił do draftu NBA. Został w nim wybrany z numerem 8 przez Portland Trail Blazers. podczas swojego pierwszego sezonu w NBA notował średnio 24,1 punktu, 4,6 asysty oraz 3,3 zbiórki^[2]. Był to najbardziej udany indywidualnie sezon w całej jego karierze. Pomimo iż Blazers zajęli ostatnie miejsce w dywizji, z wynikiem 29-53^[3], Petrie otrzymał tytuł Debiutant Roku NBA (1971), wspólnie z zawodnikiem Celtics, Dave'em Cowensem^[4]. Został również zaliczony do NBA All-Rookie Team^[5], natomiast jeszcze w trakcie sezonu zasadniczego powołano do go udziału w NBA All-Star Game, co warte podkreślenia jako ligowego debiutanta^[6].

Został zaledwie siódmym debiutantem w historii NBA, który uzyskał w trakcie sezonu regularnego ponad 2000 punktów (2031) i jednocześnie drugim od czasów Oscara Robertsona^[7].

Podczas rozgrywek 1972/73 ustanowił strzelecki rekord klubu Blazers, notując dwukrotnie po 51 punktów w konfrontacji z zespołem Houston Rockets (20.01.1973 w Houston oraz 16.03.1973 w Portland). Kolejnym rekordem organizacji okazało się 20 celnych rzutów z gry, uzyskanych podczas spotkań z Golden State Warriors (8.02.1973) i Philadelphia 76ers (20.03.1974). W meczu z Seattle SuperSonics (19.03.1971) trafił 18 z 21 rzutów wolnych, odnotowując jeszcze jeden rekord^[7].

Przez kolejne lata kariery Petrie był wielokrotnie liderem strzeleckim Blazers na przemian z Sidneyem Wicksem, a w 1974 został po raz kolejny wybrany do udziału w meczu gwiazd, tym razem do składu podstawowego^[8]. Zespół w miarę regularnie zajmował ostatnie miejsca w tabeli Dywizji Pacyfiku^[9].

5 sierpnia 1976 Petrie wraz ze Steve'em Hawesem został wymieniony do klubu z Atlanty, w zamian za Maurice'a Lucasa – drugi wybór ABA dispersal draftu^[2]. Nie było mu dane jednak rozegrać ani jednego spotkania w barwach Hawks. Z powodu kontuzji kolana zakończył definitywnie sportową karierę^[7].

Po opuszczeniu ligi pracował przez kilka lat w sektorze prywatnym. Do NBA powrócił w 1985. Przez kilka kolejnych lat pełnił rozmaite funkcje w klubie Blazers m.in. komentatora radiowego oraz wiceprezydenta do spraw organizacyjnych^[7]. Na ostatnie z wymienionych stanowisk został zatrudniony w 1994 przez Sacramento Kings^[7]. Za swoje osiągnięcia na rzecz klubu został wyróżniony dwukrotnie tytułem 2-krotny Menedżera Roku NBA w 1999 oraz 2001^[1]. 29 grudnia 2009 podpisał trzyletnie przedłużenie umowy z kalifornijskim zespołem^[10]. 13 czerwca 2013 jego stanowisko objął Pete D'Alessandro.

• Uczestnik turnieju NCAA (1969)
• Mistrz sezonu regularnego Ivy League (1968, 1969)
• Wybrany do:
  • I składu All-Ivy (1969)
  • II składu All-Ivy (1970)
• Lider strzelców Ivy League (1969 – 23,9 punktu – wyłącznie spotkania ten samej konferencji)

• Debiutant roku NBA (1971)^[4]
• Uczestnik meczu gwiazd:
  • NBA (1971, 1974)^[11]
  • Legend NBA (1987)^[12]
• Wybrany do I składu debiutantów NBA (1971)^[5]
• Klub Portland Trail Blazers zastrzegł należący do niego w numer 45^[13]

• 2-krotny Menedżer Roku (1999, 2001)^[1]

• Profil na NBA.com. stats.nba.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-24)]. (ang.)
• Statystyki na basketball-reference.com (ang.)