Grunty orne – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grunty orne – grunty uprawiane w celu produkcji roślinnej lub obszary dostępne dla produkcji roślinnej, ale ugorowane[1].
Za grunty orne uważa się też uprawy o czasie użytkowania do 4 lat, uprawy w uprawie bezpłużnej oraz uprawiane odłogi.
Według danych GUS grunty orne zajmowały w 2011 roku 44,5%[2] powierzchni Polski.
- ↑ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (CELEX: 32013R1307)
- ↑ Rocznik Statystyczny Rolnictwa 2011, www.stat.gov.pl.