Grzegorz Leopold Seidler – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Grzegorz Leopold Seidler

Data i miejsce urodzenia	18 września 1913 Stanisławów
Data śmierci	28 grudnia 2004
Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres	od 13 października 1985 do 3 czerwca 1989
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Grzegorz Leopold Seidler (ur. 18 września 1913 w Stanisławowie, zm. 28 grudnia 2004) – polski prawnik i historyk idei, profesor i rektor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, członek Trybunału Stanu, poseł na Sejm PRL IX kadencji.

Był synem Teodora (adwokata, posła BBWR na Sejm II RP) i Eugenii z Dawidowiczów, starszym bratem Stefana (zootechnika). Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim (ukończył w 1935)^[1], w 1938 na podstawie rozprawy napisanej pod kierunkiem Jerzego Landego uzyskał stopień doktora^[2]. Następnie studiował filozofię na uniwersytetach w Wiedniu i Oksfordzie^[1].

Po II wojnie światowej pracował jako docent na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1950 podjął pracę na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (w tym samym roku został profesorem nadzwyczajnym, w 1957 profesorem zwyczajnym)^[3]. W latach 1959–1969 był rektorem tej uczelni. W latach 1969–1972 kierował Instytutem Kultury Polskiej w Londynie. Od 1972 ponownie wykładowca lubelskiego uniwersytetu. Od 1973 do 1976 był pracownikiem naukowym Akademii Spraw Wewnętrznych^[4]. Wykładał gościnnie na Christian-Albrechts-Universität w Kilonii (1980/81) i Care Hall w Cambridge (1981/82)^[1]. Był wieloletnim redaktorem naczelnym „Annales UMCS”. Został uhonorowany doktoratem honoris causa UMCS^[5] (posiadał także doktoraty honorowe Akademii Ekonomicznej w Krakowie i Lock Haven University w USA). W trakcie wyjazdów zagranicznych był wykorzystywany przez Wydział II KW Milicji Obywatelskiej w Lublinie i Departament I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych do zbierania informacji interesujących Służbę Bezpieczeństwa^[4]. Przekazywał informacje m.in. dotyczące Czesława Miłosza i Zbigniewa Brzezińskiego^[4]. Był promotorem prac dyplomowych atakujących działalność m.in. paryskiej „Kultury”, Radia Wolna Europa i Ambasady USA w Warszawie^[4][6].

Przed wojną związany był z ruchem syndykalistycznym. Należał do Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej^[6]. W 1939 uczestniczył w kampanii wrześniowej, był ranny w bitwie nad Wartą. W czasie okupacji niemieckiej przechowywał Żydów. W latach 1950–1989 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zasiadał m.in. w uczelnianych egzekutywach POP PZPR, a w latach 1960–1969 w Komitecie Wojewódzkim partii w Lublinie (od 1967 także w jego egzekutywie). W 1982 w wystąpieniu telewizyjnym oficjalnie poparł wprowadzenie stanu wojennego^[6]. Był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Lublinie, a następnie Wojewódzkiej Rady Narodowej^[6], zaś w latach 1985–1989 pełnił mandat posła na Sejm. W 1989 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatorski z ramienia PZPR w okręgu lubelskim^[6]. W latach 1989–1991 był członkiem Trybunału Stanu.

Pochowany w części ewangelickiej cmentarza przy ulicy Lipowej w Lublinie (kwatera 3-1-10)^[7].

Autor ponad 100 prac naukowych z dziedziny teorii państwa i prawa oraz historii myśli politycznej, m.in.:

• Doktryny prawne imperializmu (1957)
• Emergence of the Eastern World (Oxford 1968)
• Przedmarksowska myśl polityczna (1974)
• Z zagadnień filozofii prawa (Lublin 1978)
• Two Essays in Political Theory (Pittsburgh 1979)
• W nurcie Oświecenia (Lublin 1984)
• Rechtssystem und Gesellschaft (Frankfurt a. Main 1985)^[1]

• Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (12 czerwca 2003)^[8]
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (28 września 1954)^[9][10]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)^[11]
• Złota odznaka honorowa „Zasłużony dla miasta Lublina” (1962)^[12]
• Nagroda im. Ludwika Waryńskiego (1985) za książkę w dwóch tomach Z zagadnień filozofii prawa (Wydawnictwo Lubelskie)^[13]

W latach 2011–2013 radni Lublina m.in. z Sojuszu Lewicy Demokratycznej i Platformy Obywatelskiej występowali kilkakrotnie z inicjatywami uhonorowania go nazwą ulicy, a następnie skweru w tym mieście^[14][15]. W 2014 Rada Miasta nadała jego imię placowi na terenie kampusu UMCS^[16]. 13 grudnia 2017 nazwa ta została zmieniona zarządzeniem wojewody lubelskiego Przemysława Czarnka w ramach wykonania ustawy dekomunizacyjnej^[17].

• Czy wiesz kto to jest?, pod red. Stanisława Łozy, Warszawa 1938, Wyd. Głównej Księgarni Wojskowej.
• Kto jest kim w Polsce. Edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993.
• Piotr Sendecki: Adw. dr Teodor Seidler i prof. dr hab. Grzegorz Leopold Seidler – szkic do portretu ojca i syna w 90. urodziny syna. palestra.pl (Pismo Adwokatury Polskiej), 2003. [dostęp 2010-09-07].
• Artykuł A. Pieniążka: Profesor Grzegorz Leopold Seidler, [w:] Państwo–Prawo–Myśl Prawnicza. Prace dedykowane Prof. G. L. Seidlerowi w dziewięćdziesiątą rocznicę urodzin, Lublin 2003.
• Informacje w BIP IPN.