Hala Kamienicka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Hala Kamienicka – dawniej (do XIX w.) tereny wypasowe w rejonie grzbietu, opadającego ku północy od szczytu Szyndzielni w Beskidzie Śląskim. Należały do gospodarzy z położonej u północnych podnóży masywu Kamienicy (stąd nazwa). Obecnie nazwa ta odnosi się do niezbyt dużej, wydłużonej (ok. 500 m) polany, opadającej łagodnie spod szczytu Szyndzielni na północ, wzdłuż jej północnego grzbietu^[1], a polana znajduje się w granicach miasta Bielsko-Biała i wsi Bystra (granica między nimi biegnie grzbietem Szyndzielni)^[2].

Polana po brzegach już częściowo zarasta, natomiast w osi grzbietu i biegnącej nim drogi na skutek wydeptywania zamieniła się w szeroki, kamienisty trakt. W górnej części polany wznosi się schronisko na Szyndzielni, zaś na jej dolnym skraju – górna stacja kolei linowej z Olszówki wraz z radiowo-telewizyjną stacją przekaźnikową^[2][1].

Używane dawniej określenie Kamienicka Płyta stanowi niefortunnie użyte spolszczenie niemieckiej nazwy Kamnitzer Platte, odnoszącej się do całego szczytowego spiętrzenia Szyndzielni^[1].

Obecnie hala jest terenem o ogromnym natężeniu ruchu turystycznego. Przez większą część roku przemierzają ją tłumy turystów, głównie na trasie od górnej stacji kolei linowej do schroniska^[1]. Przez halę biegną do wspomnianego schroniska szlaki turystyczne: czerwony, zielony i żółty. Tu kończą się również (przy górnej stacji kolei linowej) znaki żółtego szlaku z Wapienicy^[3].

Zimą hala jest bardzo popularnym i łatwo dostępnym (kolej linowa) terenem narciarskim dla początkujących: narciarze mają do dyspozycji wyciąg talerzykowy długości 275 m. Tu także początek dwóch narciarskich tras zjazdowych – czerwonej i niebieskiej – z Szyndzielni do Olszówki Górnej^[1].