Helena Skłodowska-Szalay – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Helena Skłodowska-Szalay

przed 1914
Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1866 Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	6 lutego 1961 Warszawa, Polska
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski
Zawód, zajęcie	nauczycielka, pedagog
Narodowość	polska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Helena Skłodowska-Szalay, także Szalayowa (ur. 20 kwietnia 1866 w Warszawie, zm. 6 lutego 1961 tamże) – polska nauczycielka, wizytatorka warszawskich szkół, działaczka oświatowa, członkini kobiecego komitetu wyborczego Unii Narodowo-Państwowej w 1922 roku^[1].

Siostra Marii Skłodowskiej-Curie i Bronisławy Dłuskiej. Wyszła za mąż za Stanisława Szalaya (1867–1920), warszawskiego fotografa, z którym miała córkę Hannę - która była matką Marii Elżbiety, żoną Jerzego Staniszkisa^[2].

Autorka wspomnień o Marii Skłodowskiej-Curie, Ze Wspomnień o Marii Skłodowskiej-Curie (Nasza Księgarnia, Warszawa 1958).

Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 164-3-20,21)^[3].

• Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)^[4]

• 

• 

  Rodzinny grobowiec Skłodowskich w Warszawie na Powązkach

• Polski Słownik Biograficzny: t. 38 s. 197.
• Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.