Hernán Lisi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pełne imię i nazwisko	Hernán Alberto Lisi
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1971 Fighiera
Wzrost	180 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1997–1998 Banfield 8 (0) 1998–1999 Defensa y Justicia 34 (4) 1999–2001 San Martín (SJ) 24 (1) 2000 → Blooming (wyp.)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2005 La Emilia 2006 Centenario 2007 Banfield (tymcz.) 2011 Unión Comercio 2012–2013 Unión Temuco 2013 Rubio Ñú 2015 Deportivo Pereira 2016 Nacional 2016–2017 Once Caldas 2017 Rubio Ñú 2018 Deportivo Pasto 2020 Academia Cantolao 2021–2022 Deportivo Municipal
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Hernán Alberto Lisi (ur. 12 kwietnia 1971 w Fighierze) – argentyński piłkarz występujący na pozycji obrońcy, trener piłkarski.

Lisi jest wychowankiem słynnej akademii juniorskiej klubu CA Newell’s Old Boys z miasta Rosario. Jego przełożonymi w grupach młodzieżowych byli wówczas między innymi Marcelo Bielsa i Gerardo Martino^[1]. Nie potrafił jednak przebić się do pierwszej drużyny i bez większych sukcesów kontynuował swoją karierę w zespołach z drugiej ligi argentyńskiej – kolejno w CA Banfield, Defensa y Justicia i CA San Martín de San Juan^[2]. Zanotował także epizod w lidze tureckiej^[3].

W lutym 2000 Lisi udał się na wypożyczenie do ówczesnego mistrza Boliwii – ekipy Club Blooming, prowadzonej wówczas przez swojego rodaka Carlosa Ramacciottiego^[4]. W barwach Bloomingu rozegrał pięć spotkań w kontynentalnych rozgrywkach Copa Libertadores 2000 (faza grupowa). Był opisywany jako nieustępliwy, twardo grający zawodnik. Szczyt jego kariery przypadł właśnie na występy w Boliwii – niedługo potem z powodu kontuzji został zmuszony do rezygnacji z profesjonalnej gry w piłkę w wieku 30 lat^[1].

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Lisi rozpoczął pracę w roli szkoleniowca. Należy do grupy trenerów wyznającej słynną filozofię trenerską zwaną bielsismo – stylu gry opartego głównie na ofensywie, dynamice i posiadaniu piłki opracowanego przez Marcelo Bielsę – do której należą uczniowie Bielsy pierwotnie skupieni wokół klubu Newell’s Old Boys (wśród nich m.in. Jorge Sampaoli, Eduardo Berizzo, Javier Torrente, Claudio Vivas czy Mariano Soso)^[5].

W 2005 roku Lisi objął czwartoligową drużynę CSD La Emilia, którą prowadził przez kilka miesięcy z przeciętnymi wynikami^[6]. Następnie był asystentem szkoleniowca Néstora Craviotto (swojego byłego kolegi boiskowego z San Martín) w zespole Unión Santa Fe (2006)^[7]. W sierpniu 2006 został trenerem czwartoligowego klubu AD Centenario, którego właścicielem i głównym sponsorem był Craviotto^[3]. Podczas jego pobytu w drużynie gościnnie występowali byli reprezentanci Argentyny (m.in. Leonardo Astrada, José Basualdo, Hernán Díaz i Marcelo Escudero)^[8]. W styczniu 2007 został zatrudniony w klubie CA Banfield jako asystent trenera Patricio Hernándeza^[9]. Już w marcu Hernández został jednak zwolniony, a Lisi w kontrowersyjnych okolicznościach zastąpił go na stanowisku jako trener tymczasowy^[10]. W duecie z Pablo Sánchezem prowadził Banfield przez kolejne dwa miesiące, między innymi w rozgrywkach Copa Libertadores 2007 (faza grupowa).

W kolejnych latach Lisi z powodzeniem pracował jako asystent Javiera Torrente w czołowych paragwajskich zespołach Club Libertad (2009–2010) i Cerro Porteño (2010)^[11]. W styczniu 2011 został trenerem absolutnego beniaminka ligi peruwiańskiej – ekipy Unión Comercio^[12]. Ze skromną, walczącą o utrzymanie drużyną notował przeciętne, lecz zadowalające i odpowiadające możliwościom klubu wyniki oraz był chwalony przez media za umiejętne zastosowanie ofensywnego systemu gry^[13]. Został niespodziewanie zwolniony w maju 2011 po dwóch porażkach z rzędu^[14]. W czerwcu 2012 przeniósł się do Chile, obejmując tamtejszego drugoligowca Unión Temuco^[15]. Do ekipy zarządzanej przez Marcelo Salasa trafił z polecenia Eduardo Berizzo i został pierwszym (i zarazem jedynym) zagranicznym trenerem w krótkiej historii klubu^[5]. Ze średnim skutkiem prowadził Temuco przez kolejne dziewięć miesięcy – zrezygnował ze stanowiska w marcu 2013 po bardzo słabym początku rozgrywek (bez zwycięstwa w siedmiu meczach)^[16]. Dwa miesiące po jego odejściu klub został rozwiązany^[17].

W maju 2013 Lisi zastąpił Carlosa Jarę Saguiera na stanowisku trenera paragwajskiego Club Rubio Ñú, walczącego o uniknięcie relegacji^[18]. Szybko poprawił wyniki drużyny, zajął z nią ósme miejsce w tabeli i zdołał utrzymać ją w najwyższej klasie rozgrywkowej^[19]. Bezpośrednio po tym zrezygnował jednak ze stanowiska w obliczu oferty ze stołecznego potentata Cerro Porteño, gdzie przez siedem miesięcy był koordynatorem akademii juniorskiej^[20]. W styczniu 2015 podpisał dwuletnią umowę z kolumbijskim drugoligowcem Deportivo Pereira^[21]. Przed drużyną postawiono cel awansu do najwyższej klasy rozgrywkowej^[1], którego ostatecznie nie udało się zrealizować, nawet mimo świetnej postawy podopiecznych Lisiego w rundzie jesiennej (14 zwycięstw i 5 remisów w 22 meczach). Po zakończeniu sezonu złożył rezygnację ze stanowiska, argumentując ją względami osobistymi i rodzinnymi^[11]. Podczas pracy w Pereirze dał się poznać jako sumienny i mocno zaangażowany w prowadzenie drużyny szkoleniowiec, z atrakcyjną wizją gry^[22].

W lutym 2016 Lisi został następcą Ricardo Dabrowskiego w paragwajskim Club Nacional^[23]. Tam zanotował przeciętny i krótki pobyt, rezygnując z pracy już po niecałych dwóch miesiącach^[24]. We wrześniu 2016 został trenerem kolumbijskiego zespołu CD Once Caldas z ligowej czołówki, zastępując na stanowisku swojego byłego przełożonego Javiera Torrente^[11]. Lisi miał być naturalnym następcą i kontynuatorem bielsistowskiej myśli szkoleniowej Torrente, który zrezygnował ze stanowiska wobec oferty z Meksyku^[25]. Nie spełnił jednak pokładanych w nim nadziei i przez cały ośmiomiesięczny pobyt w Once Caldas notował wyniki poniżej oczekiwań, a także był krytykowany za mało przekonujące i mało efektowne występy swojego zespołu, niewielką liczbę zdobywanych goli oraz brak poprawnego funkcjonowania drużyny od strony taktycznej^[26]. Został zwolniony w kwietniu 2017^[27]. Dwa miesiące później powrócił do Club Rubio Ñú, otrzymując zadanie wyciągnięcia drużyny ze strefy spadkowej^[28]. Jego zespół odniósł jednak zaledwie 3 zwycięstwa w 11 meczach, co poskutkowało zwolnieniem trenera we wrześniu^[29]. W końcówce sezonu Rubio Ñú prowadził Miguel Pavani, który ostatecznie spadł z drużyną do drugiej ligi^[30].

W sierpniu 2018 Lisi powrócił do Kolumbii, obejmując Deportivo Pasto^[31]. Kontynuował tam swoją kiepską passę i nie zdołał odmienić słabych wyników drużyny – został zwolniony po niecałych trzech miesiącach, bezpośrednio po trzech porażkach z rzędu^[32]. W styczniu 2020 podpisał umowę ze skromną, peruwiańską drużyną Academia Cantolao^[33].

• Hernán Lisi, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-27].
• H. Lisi, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-03].