Hilary Mantel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Hilary Mantel

Hilary Thompson

Imię i nazwisko	Dame Hilary Mary Mantel
Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1952 Glossop
Data i miejsce śmierci	22 września 2022 Exeter
Narodowość	angielska
Język	angielski
Alma Mater	University of Sheffield
Dziedzina sztuki	literatura piękna
Ważne dzieła
W komnatach Wolf Hall, Na szafocie
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Bookera Costa Book Awards
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Dame Hilary Mary Mantel, właśc. Hilary Thompson (ur. 6 lipca 1952 w Glossop, zm. 22 września 2022 w Exeter^[1][2]) – brytyjska pisarka, dwukrotna laureatka Nagrody Bookera.

Studiowała na University of Sheffield, następnie pracowała m.in. jako sprzedawczyni i pracownik socjalny w szpitalu. Ze swoim mężem Geraldem McEwenem w drugiej połowie lat 70. zamieszkała w Botswanie, później mieszkała również w Arabii Saudyjskiej. Do Wielkiej Brytanii wróciła w połowie lat 80. Pierwszą powieść zaczęła pisać w latach 70., jednak debiutowała dopiero w 1985 powieścią Every Day is Mother’s Day. W swoich książkach wykorzystuje życiowe doświadczenia. Eight Months on Ghazzah Street rozgrywa się w Dżuddzie. Jest także autorką opowiadań i wspomnień. W latach 1987–1991 była krytykiem filmowym tygodnika „The Spectator”.

W 2009 została uhonorowana Nagrodą Bookera za powieść historyczną W komnatach Wolf Hall. Jej akcja rozgrywa się w Anglii w czasach Tudorów, głównym bohaterem jest Thomas Cromwell. Kontynuacją W komnatach Wolf Hall jest Na szafocie. W języku polskim ukazały się także inne jej powieści: Zmiana klimatu, opowiadająca o małżeństwie pracującym w Afryce oraz Kogo śmierć nie sięgnie o rewolucji francuskiej.

W 2012 jako pierwsza kobieta w historii tej nagrody^[3] zdobyła Bookera po raz drugi za powieść Na szafocie. W tym samym roku powieść została wyróżniona Nagrodą Costa za Książkę Roku^[4]. Trzecim i ostatnim tomem trylogii historycznej Mantel jest powieść The Mirror and the Light, która ukazała się 5 marca 2020^[5] i w lipcu tego samego roku została nominowana do Nagrody Bookera^[6].

W 2005 odznaczona Komandorią Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE), w 2014 klasa tego orderu została podniesiona do Dama Komandor (DBE), co upoważnia do noszenia tytułu szlacheckiego dame^[7][8].

• Every Day is Mother’s Day (1985)
• Vacant Possession (1986)
• Eight Months on Ghazzah Street (1988)
• Fludd (1989)
• Kogo śmierć nie sięgnie (A Place of Greater Safety, 1992)
• Zmiana klimatu (A Change of Climate, 1994)
• An Experiment in Love (1995)
• The Giant, O’Brien (1998)
• Giving Up the Ghost (2003)
• Learning to Talk (2003)
• Beyond Black (2005)
• W komnatach Wolf Hall (Wolf Hall, 2009)
• Na szafocie (Bring Up the Bodies, 2012)
• Lustro i światło (The Mirror and the Light, 2020)

• Profil na stronie The Man Booker Prize