Hymn wszechsłowiański – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| |
| Tekst |
Samo Tomášik, 1834 |
|---|---|
| Lata obowiązywania |
od 1848 |
| Wersja instrumentalna |
| Państwo | |
|---|---|
| Lata obowiązywania |
1939–1945 |
| Hej, Slováci (wersja wokalna) |
| Państwo | |
|---|---|
| Lata obowiązywania |
1945–1992, 1992–2003 |
| Państwo | |
|---|---|
| Lata obowiązywania |
2003–2006 |
Hymn Wszechsłowiański – pieśń Hej, Słowianie (pierwotnie zatytułowana Hej, Słowacy), ułożona w 1834 roku do melodii wzorowanej na Mazurku Dąbrowskiego przez słowackiego poetę i działacza narodowego Samuela Tomášika.
W okresie poprzedzającym Wiosnę Ludów pieśń była szeroko rozpowszechniona wśród narodów słowiańskich. W 1848 roku, na Zjeździe Wszechsłowiańskim w Pradze, przyjęto ją jako oficjalny hymn wszechsłowiański. W latach 1939–1945 była hymnem państwowym Słowacji. Po 1945 roku została przyjęta przez Socjalistyczną Federacyjną Republikę Jugosławii jako hymn państwowy. W 1992 stała się hymnem Federalnej Republiki Jugosławii, następnie w latach 2003–2006 była hymnem Serbii i Czarnogóry.
W 1984 roku pieśń została nagrana przez jugosłowiański zespół Bijelo dugme na płycie Bijelo dugme, a w 2006 przez słoweński zespół Laibach i umieszczona na płycie Volk. (W wersji grupy Laibach znajdują się słowa poświęcone Polsce, która zdaniem muzyków jest ostatnim obecnie krajem słowiańskim, który nie stracił swej duszy.)
Pieśń Hej, Słowianie była hymnem państwowym w następujących krajach:
wersja pierwsza:
|
wersja druga:
|
|
transkrypcja:
|
Hej Slované, ještě naše
slovanská řeč žije,
pokud naše věrné srdce
pro náš národ bije.
Žije, žije duch slovanský,
bude žít na věky.
Hrom a peklo, marné vaše,
proti nám jsou vzteky.
Jazyka dar svěřil nám Bůh,
Bůh náš hromovládný.
Nesmí nám ho tedy vyrvat
na tom světě žádný.
I nechať je tolik lidí,
kolik čertů v světě.
Bůh je s námi, kdo proti nám,
toho Perun smete.
I nechať se též nad námi,
hrozná bouře vznese.
Skála puká, dub se láme.
Země ať se třese!
My stojíme stále pevně,
jako stěny hradné.
Černá zem pohltí toho,
kdo odstoupí zrádně ...
|
transliteracja:
|
|
transkrypcja:
|
|
transkrypcja:
|
|
transkrypcja:
|
Oj Slaveni, zemlja tutnji
s Volge do Triglava;
istim glasom huče Visla,
Jadran, Timok, Sava.
Živi, živi duh slavenski,
živjet ćeš vjekovma;
zalud ponor prijeti pakla,
zalud vatra groma!
Gromko kliče drug nam Staljin
iz ruskih nizina,
odzivlje se drug mu Tito
s bosanskih planina:
Mi stojimo postojano
kano klisurine,
proklet bio izdajica
svoje domovine!
Za slobodu na braniku
uvijek ćemo biti,
naše zemlje neće nikad
dušman pokoriti.
Makar na nas navalile
cijelog svijeta čete,
mi smo složni, tko prot nama,
s njime hajd pod pete![3]
Hej, Slováci, ešte naša
slovenská reč žije,
Dokiaľ naše verné srdce
za náš národ bije.
Žije, žije, duch slovenský,
bude žiť na veky,
Hrom a peklo, márne vaše
proti nám sú vzteky!
Jazyka dar sveril nám Boh,
Boh náš hromovládny,
Nesmie nám ho teda vyrvať
na tom svete žiadny;
I nechže je koľko ľudí,
toľko čertov v svete;
Boh je s nami: kto proti nám,
toho parom zmetie.
I nechže sa aj nad nami
hrozná búra vznesie,
Skala puká, dub sa láme
a zem nech sa trasie;
My stojíme stále pevne,
ako múry hradné
Čierna zem pohltí toho,
kto odstúpi zradne!
Hej Slovani, naša reč
slovanska živo klije
dokler naše verno srce
za naš narod bije
Živi, živi, duh slovanski,
bodi živ na veke,
grom in peklo, prazne vaše
proti nam so steke
Naj tedaj nad nami
strašna burja se le znese,
skala poka, dob se lomi,
zemlja naj se strese
Bratje, mi stojimo trdno
kakor zidi grada,
črna zemlja naj pogreznetega, kdor odpada!
|
transkrypcja:
|