III wojna macedońska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

III wojna macedońska

Czas	171 p.n.e. - 168 p.n.e.
Terytorium	Macedonia
Przyczyna	podboje Rzymu
Wynik	zwycięstwo Rzymian
Strony konfliktu
Macedonia Republika rzymska
Dowódcy
Perseusz Antygonida

III wojna macedońska miała miejsce w latach 171 p.n.e.-168 p.n.e.^[1] Po zajęciu Ilirii Rzymianie kontynuowali ekspansję na ziemie greckie. Podboje Rzymian wspierały państwa związku etolskiego szukające sojuszników w wojnie z umacniającą swą pozycję Macedonią. Rzymianie wykorzystali greckich sojuszników do kolejnych zwycięstw: nad Filipem V pod Kynoskefalaj w 197 p.n.e. i nad Antiochem III Wielkim pod Magnezją w 190 p.n.e.

W 171 p.n.e. doszło do trzeciej wojny z Macedonią. Król Macedonii Perseusz odniósł początkowo kilka sukcesów, zdołał pozyskać poparcie znacznej części Grecji, zyskał neutralność Pergamonu i Rodos, dotychczas wiernych sprzymierzeńców Rzymu^[2]. Konflikt zakończył się jednak zwycięstwem Rzymian, a rozstrzygające starcie miało miejsce pod Pydną w 168 p.n.e., gdzie wojska rzymskie pokonały Macedończyków pod wodzą Perseusza. Sukcesy te pozwoliły Rzymianom na uzyskanie hegemonii w całej Grecji. Po wojnie Rzymianie podzielili Macedonię na cztery republiki, by w kilka lat po buncie Andriskosa zamienić Macedonię w kolejną rzymską prowincję.

• 171 p.n.e. – bitwa pod Callicinus (Macedończycy Perseusza (stracili 60 zabitych) pokonali Rzymian Krassusa (stracili aż 3000 zabitych i jeńców))
• 171 p.n.e. – bitwa pod Pfalanną
• 170 p.n.e. – bitwa pod Uskaną
• 168 p.n.e. – bitwy pod Skodrą i Pytion
• 168 p.n.e. – bitwa pod Pydną

• I wojna macedońska
• II wojna macedońska