Ippon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ippon (jap. 一本) − termin używany w japońskich sportach i sztukach walki (budō); oznacza decyzję sędziowską o zakończeniu walki przed czasem i ogłoszeniu zwycięstwa jednego z zawodników w wyniku uzyskania pełnego punktu. Jest stosowany m.in. w judo, jujutsu^[1], karate^[2] czy aikido^[3].

Ippon można uzyskać w jeden z następujących sposobów:

• wykonanie czystego technicznie rzutu (gdy zawodnik rzuca przeciwnika w sposób kontrolowany na większą część pleców ze znaczną siłą i szybkością),
• wykonanie trzymania przez 20 sekund od chwili jego ogłoszenia,
• poddanie się przeciwnika w wyniku zastosowania dźwigni, duszenia albo gdy przeciwnik poddaje walkę nie widząc możliwości uwolnienia się z trzymania,
• przeciwnik nie jest w stanie kontynuować walki w wyniku zastosowania duszenia lub dźwigni, na przykład gdy zemdleje.

Sędzia ogłaszający decyzję ippon podnosi rękę do góry z wewnętrzną częścią dłoni skierowaną do przodu i wymawia słowa "Ippon soremade!".

Dwukrotne uzyskanie waza-ari oznacza ogłoszenie waza-ari-awasete-ippon.

Ippon w karate kyokushin można uzyskać w jeden z następujących sposobów:

• wykonanie celnego uderzenia lub innej zgodnej z regulaminem techniki, która spowodowała upadek rywala (nokdaun) na dłużej niż 3 sekundy,
• rezygnacja rywala z dalszej walki,
• dyskwalifikacja rywala,
• dwukrotne otrzymanie waza-ari (pół punktu), np. za dwa nokdauny trwające krócej niż 3 sekundy.

• Przepisy Walki Międzynarodowej Federacji Judo, 2003.
• Zasady walk turniejowych w kyokushin (kyokushin.co.uk) (ang.)

• Nokaut