Ireneusz Załuski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ireneusz Załuski

Portret Ireneusza Załuskiego (drzeworyt Feliksa Zabłockiego wg rys. Franciszka Tegazzo, 1868)
Załuski Hrabia
Rodzina	Załuscy herbu Junosza
Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1835 Kłajpeda
Data i miejsce śmierci	20 maja 1868 Drezno
Ojciec	Karol Teofil Załuski
Matka	Amelia Załuska
Multimedia w Wikimedia Commons

Ireneusz Załuski herbu Junosza (ur. 10 sierpnia 1835 w Kłajpedzie, zm. 20 maja 1868 we Dreźnie) – polski rzeźbiarz

Urodził się w rodzinie marszałka szlachty powiatu upickiego, jednego z przywódców powstania listopadowego na Litwie, odnowiciela uzdrowiska Iwonicz-Zdrój – Karola Załuskiego (1794–1845) i matki Amelii Załuskiej z książąt Ogińskich (1805–1858). Uczył się rysunku w Krakowie u Wojciecha Stattlera, potem rzeźby w Szkole Sztuk Pięknych, następnie w Wiedniu i Rzymie. Wziął udział w powstaniu styczniowym. Walczył w bitwie pod Radziwiłłowem (zakończonej niepowodzeniem 2 lipca 1863). W okresie późniejszym służył w armii austriackiej, w randze porucznika pułku kirasjerów walczył pod Sadową. Zmarł od rany otrzymanej w pojedynku.

Miał czterech braci i cztery siostry; byli to:

• Michał Karol Załuski z Iwonicza h. Junosza 1827–1893
• hr. Maria Eugenia Zofia Załuska h. Junosza 1829–1910
• hr. Emma Honorata Ida Załuska 1831–1912
• Karol Bernard 1834–1919
• Stanisław Maria 1838–1904
• Iwo Leon Franciszek 1840–1881
• hr. Ida Rozalia Aniela Załuska h. Junosza 1841–1916
• hr. Franciszka Joanna Amelia Załuska h. Junosza 1843–1924

• Wspomnienia o rodzinie Załuskich w XIX stuleciu. Kraków 1907
• Baza Jerzego ks. Czartoryskiego
• Łuszczyński, „Silva Heraldica”
• Polski Słownik Biograficzny
• J.S. Dunin-Borkowski, Rocznik Szlachty Polskiej 1883,
• A. Kwilecki, Załuscy w Iwoniczu, s. 94–96