Józef Kaczoruk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Józef Kaczoruk

Kiwi, Ryszard

kapitan
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1915 Honiatycze
Data i miejsce śmierci	30 kwietnia 1994 Wrocław
Przebieg służby
Lata służby	od 1929
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Stanowiska	dowódca Oddziału AK „Wiklina”, dowódca zgrupowania partyzantów AK podczas bitwy pod Kazimierówką
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa powstanie zamojskie
Późniejsza praca	Dyrekcja Poczty Polskiej we Wrocławiu
Odznaczenia

Józef Kaczoruk ps. „Kiwi”, „Ryszard” (ur. 14 marca 1915 w Honiatyczach, zm. 30 kwietnia 1994 we Wrocławiu) – podporucznik Armii Krajowej, dowódca kompanii Armii Krajowej „Wiklina”.

Przed II wojną światową był podoficerem zawodowym Korpusu Ochrony Pogranicza w Wilnie. Podczas kampanii wrześniowej był dowódcą plutonu karabinów maszynowych walczył pod Kutnem i Krasnobrodem, walcząc z sowietami został ranny. Aresztowany i zesłany do Rosji, uciekł z transportu. Po powrocie w rodzinne strony (ziemia zamojska) od 1940 działał w ZWZ. Po powstaniu Armii Krajowej kierował oddziałem „Wiklina”, prowadzącym działania zbrojne w obronie ludności polskiej przeciwko Niemcom, jak i UPA. Stan kompanii „Wiklina” pod koniec okupacji niemieckiej wynosił ok. 256 żołnierzy. Uczestnik powstania zamojskiego. Najważniejsze akcje zbrojne, w których dowodził to: akcja odwetowa na wieś Cieszyn, bitwa o Frankamionkę, kol. Honiatyczki i Honiatycze, pod Czartorią oraz obrona Kazimierówki w 1944.

W lipcu 1944 został zmuszony do ujawnienia się z całym oddziałem przed nowymi władzami Polski. Został oskarżony o prowadzenie działalności dywersyjnej i aresztowany. W 1946 wyjechał do Wrocławia. Nadal był wielokrotnie zatrzymywany przez UB (do 1956). Ukończył studia budowlane, pracował jako inspektor budowlany dla Dyrekcji Poczty Polskiej we Wrocławiu. Od władz polskich w Londynie otrzymał awans na stopień kapitana. Był odznaczony wieloma orderami i medalami za działalność wojenną i zawodową. Pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu^[1].

• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami^[2]

• Witold Hryniewiecki, My z Zamojszczyzny, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1970
• Witold Hryniewiecki, Nie dla nich zabrzmiały fanfary.