pl.wikipedia.org

Józef Szuniewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

  • ️Sun Mar 12 2017

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Józef Szuniewicz

Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1928
Łaputy

Data i miejsce śmierci

2 marca 2017
Warszawa

Poseł VI kadencji Sejmu PRL
Okres

od 12 czerwca 1975
do 19 marca 1976

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej

Józef Szuniewicz (ur. 10 czerwca 1928 w Łaputach, zm. 2 marca 2017[1] w Warszawie[2]) – polski doktor nauk technicznych, inżynier melioracji wodnych, poseł na Sejm PRL VI kadencji.

Syn Kazimierza[2] (1891–1963) i Emilii[2] z domu Kleczkowskiej (1889–1984), miał troje rodzeństwa (Janinę, Czesława i Zuzannę)[3]. Podczas II wojny światowej pracował w gospodarstwie rolnym w Dziadziuszkach na Wileńszczyźnie. W 1945 został wraz z rodziną wysiedlony do Krosna Odrzańskiego. Tam ukończył w 1947 gimnazjum. W 1949 został absolwentem Liceum Handlowego w Zielonej Górze. W 1954 ukończył studia na Wydziale Melioracji Wodnych Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i zatrudniony został w Instytucie Melioracji i Użytków Zielonych w Warszawie. W tym samym roku wstąpił do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodno-Melioracyjnych Naczelnej Organizacji Technicznej (od 2006 był tam członkiem koła seniorów)[1]. W 1958 przeniesiono go do pracy w Zakładzie Doświadczalnym Melioracji i Użytków Zielonych w Biebrzy, gdzie od 1960 był zastępcą dyrektora ds. naukowych oraz prowadził prace naukowo-badawcze dotyczące przyrodniczych podstaw melioracji gleb torfowych. W 1967 zdobył stopień doktora nauk technicznych na Wydziale Melioracji Wodnych SGGW[4]. W 1969 został członkiem Komitetu Melioracji, Łąkarstwa i Torfoznawstwa Wydziału V Polskiej Akademii Nauk. Do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wstąpił w 1970. Należał także do Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego, w którym do 1972 przewodniczył Oddziałowi Białostockiemu. W latach 1975–1976 pełnił mandat posła na Sejm PRL po zmarłym Józefie Rodziku, zasiadając w Komisji Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego. W 1980 został radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łomży[5]. Wieloletni dyrektor naukowy Zakładu Doświadczalnego Instytutu Technologiczno-Przyrodniczego w Biebrzy[6]. Autor 126 publikacji oraz opracowań naukowo-technicznych[1].

Został pochowany na cmentarzu prawosławnym w Warszawie[7].