Eugene McDuffy, ps. „Brother Jack”, „Captain Jack” (ur. 17 września 1926 w Champaign, zm. 23 stycznia 2001 w Minneapolis)^[1] – afroamerykański organista, kontrabasista i aranżer jazzowy.

Jack McDuff: Nie bez powodu nazywają mnie „Bratem Jackiem”. Jestem synem wielebnego McDuffa, a kiedy już nosi się w sobie Kościół, trudno jest się z tego wycofać^[2].

Był sierotą. Jego adopcyjni rodzice byli religijni i tak surowi, że musiał chować radio pod poduszką, żeby móc słuchać świeckiej muzyki^[2]. Na pianinie zaczął grać w kościele, jego przybrany ojciec był bowiem pastorem. W domu stała fisharmonia, na której grał, kiedy był sam^[2]. Ale umiejętności pianistyczne nabył dopiero podczas służby w U.S. Navy. W marynarce służył jako pomocnik stewarda, stacjonując w Brisbane w Australii. W czasie wolnym grał na kontrabasie oraz pobierał lekcje gry na fortepianie od kolegi–pianisty, również odbywającego służbę wojskową^[2].

W 1946 po zwolnieniu z marynarki udał się do Chicago, postanawiając zostać muzykiem. Z nazwiska usunął literę „y”, gdyż nie wyglądała „swingowo”^[2]. Poznał wtedy saksofonistę Lestera Shackleforda i na kilka lat dołączył do jego kwartetu, grając na kontrabasie. W 1951 jako członek grupy tenorzysty Johna „Schoolboya” Portera nagrał kompozycję Stairway to the Stars, będącą jednym z pierwszych zarejestrowanych przez niego utworów^[2]. W 1953 założył własny zespół – The Sky Rockets, który głównie pozostawał bez pracy. Trzy lata później porzucił muzykę, powrócił do Champaign i zatrudnił się w nowo otwartej pralni chemicznej swojego przybranego ojca^[2]. Bez muzyki wszakże długo nie wytrzymał i po roku grał już w Chicago m.in. z zespołem saksofonisty bebopowego Johnny’ego Griffina. Wtedy jednak zaczął dochodzić do wniosku, że kontrabas nie jest jego instrumentem, ponieważ Griffin lubi grać z prędkością 150. mil na godzinę... potem moje palce wyglądają jak surowy befsztyk^[2]. Pod koniec lat 50. przestawił się na organy Hammonda, do czego nakłaniał go także saksofonista Willis „Gator” Jackson, w którego zespole wówczas występował^[3].

Po odejściu w 1959 z grupy Jacksona sformował własne trio wg formatu spopularyzowanego przez innego organistę – Jimmy’ego Smitha: organy, gitara i perkusja. W jego zespołach (o zmiennym składzie) grali tacy gitarzyści, jak Kenny Burrell, Grant Green, Bill Jennings i George Benson, którego wylansował. W tym czasie był jednym z najchętniej nagrywanych muzyków przez wytwórnię płytową Prestige^[1]. Jego debiutancki album jako lidera – Brother Jack ukazał się w 1960. Za sprawą tytułu płyty spopularyzował się prawdopodobnie jego przydomek „Brother Jack”^[2]. Do 1964 Prestige wydała dwanaście jego płyt.

Pod koniec lat 70. eksperymentował z elektronicznymi instrumentami klawiszowymi oraz muzyką fusion^[1]. Na krótko zmienił model organów z B3 na X-77^[2]. W latach 80. zaczął nagrywać płyty dla wytwórni Muse jako „Kapitan Jack”. W następnym dziesięcioleciu zmniejszył intensywność pracy ze względu na problemy zdrowotne. Niemniej 21 lutego 1998 jego album Down Home Blues, nagrany z pianistą Genem Harrisem, znalazł się na 16. miejscu w zestawieniu Traditional Jazz Albums tygodnika „Bilboard”^[2].

Zmarł wskutek zawału serca^[4]. Miał 74 lata. Został pochowany w Grandview Memorial Gardens w rodzinnym Champaign^[4].

Miał żonę Kathy i dwoje dzieci^[3].

1960
- Brother Jack (Prestige)
- Tough ’Duff (Prestige)
1961
- The Honeydripper (Prestige)
- Goodnight, It’s Time To Go (Prestige)
- Kirk’s Work – Roland Kirk with Jack McDuff (Prestige)
1962
- Jack McDuff and Gene Ammons – Brother Jack Meets the Boss (Prestige)
- Sonny Stitt with Jack McDuff – Stitt Meets Brother Jack (Prestige)
1963 Brother Jack McDuff – Live! (Prestige)
1967
- Tobacco Road – Brother Jack McDuff (Atlantic)
- Do it Now (Atlantic)
1969 I Got a Woman – Brother Jack McDuff (Prestige)
1997 Gene Harris–Jack McDuff – (Down Home) Blues (Concord Jazz)

↑ ^a ^b ^c Jack McDuff. allmusic.com. [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Brother Jack McDuff. Medium. [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
↑ ^a ^b Brother Jack McDuff. „The Guardian”. [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
↑ ^a ^b Eugene „Brother Jack McDuff” McDuffy. allmusic.com. [dostęp 2024-11-11]. (ang.).

Jack McDuff – dyskografia