Jules Vandooren – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jules Vandooren (w środku), bramkarz Julien Darui i atakujący José Perez z RCF Paris
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1908 Armentières
Data i miejsce śmierci	7 stycznia 1985 Calais
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1927–1939 Olympique Lillois 170 (2) 1939–1941 Red Star 93 1941–1943 Stade de Reims 1943–1948 US Orléans 1949–1952 SM Caen
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1933–1942  Francja 23 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1941–1943 Stade de Reims 1943–1948 US Orléans 1949–1952 SM Caen 1952–1956 KAA Gent 1956–1959 US Orléans 1959–1961 Lille OSC 1961–1963 Senegal 1963–1964 CS Sedan 1964–1966 US Orléans 1966–1967 Cercle Brugge 1967–1971 KAA Gent 1971–1972 Excelsior Mouscron
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Jules Vandooren (ur. 30 grudnia 1908 w Armentières, zm. 7 stycznia 1985 w Calais^[1]) – francuski piłkarz i trener, reprezentant kraju, grający na pozycji obrońcy.

Vandooren w wieku 18 lat został piłkarzem Olympique Lillois, gdzie szybko zapewnił sobie miejsce w składzie^[2]. Zdobył mistrzostwo Francji w sezonie 1932/33. Trzy lata później drużyna Lillois została wicemistrzem kraju, a w 1939 dotarła także do finału Pucharu Francji, gdzie poległa z RC Paris. Przez 12 lat Vandooren rozegrał w zespole 170 spotkań, w których strzelił dwie bramki^[3].

Po zajęciu Francji przez niemiecki Wehrmacht, północ kraju znalazła się w „strefie zakazanej”, co również skutkowało znacznymi ograniczeniami w uprawianiu sportu. Dlatego Jules Vandooren przeniósł się do Red Star 93, a następnie jako grający trener od 1941 w Stade de Reims. W kolejnych latach pełnił podobną funkcję w US Orléans (1943–1948) i SM Caen (1949–1952)^[3].

Vandooren zadebiutował w reprezentacji Francji 12 lutego 1933 w meczu przeciwko Austrii, przegranym 0:4. Pół roku później został powołany na Mistrzostwa Świata. Francja na turnieju przegrała już w pierwszej rundzie z reprezentacją Austrii 2:3. Courtois przesiedział ten mecz na ławce rezerwowych.

Cztery lata później został powołany na Mistrzostwa Świata 1938 rozgrywane we Francji. Na turnieju nie zagrał w żadnym ze spotkań. Po raz ostatni w reprezentacji zagrał 15 marca 1942 w meczu przeciwko Hiszpanii, przegranym 0:4. Łącznie Vandooren w latach 1933–1942 wystąpił w 23 spotkaniach reprezentacji Francji^[4].

Mecze i gole w reprezentacji
#	Data	Miasto	Przeciwnik	Gol	Wynik	Rozgrywki
1.	12.02.1933	Paryż	Austria		0:4	towarzyski
2.	19.03.1933	Berlin	III Rzesza		3:3	towarzyski
3.	23.04.1933	Paryż	Hiszpania		1:0	towarzyski
4.	25.05.1933	Colombes	Walia		1:1	towarzyski
5.	06.12.1933	Londyn	Anglia		1:4	towarzyski
6.	21.01.1934	Bruksela	Belgia		3:2	towarzyski
7.	11.03.1934	Paryż	Szwajcaria		0:1	towarzyski
8.	24.01.1935	Madryt	Hiszpania		0:2	towarzyski
9.	17.02.1935	Rzym	Włochy		1:2	towarzyski
10.	17.03.1935	Paryż	III Rzesza		1:3	towarzyski
11.	14.04.1935	Bruksela	Belgia		1:1	towarzyski
12.	19.05.1935	Colombes	Węgry		2:0	towarzyski
13.	27.10.1935	Genewa	Szwajcaria		1:2	towarzyski
14.	09.02.1936	Paryż	Czechosłowacja		0:3	towarzyski
15.	13.12.1936	Paryż	Jugosławia		1:0	towarzyski
16.	04.12.1938	Neapol	Włochy		0:1	towarzyski
17.	22.01.1939	Paryż	Polska		4:0	towarzyski
18.	16.03.1939	Paryż	Węgry		2:2	towarzyski
19.	18.05.1939	Bruksela	Belgia		3:1	towarzyski
20.	21.05.1939	Colombes	Walia		2:1	towarzyski
21.	28.01.1940	Paryż	Portugalia		3:2	towarzyski
22.	08.03.1942	Marsylia	Szwajcaria		0:2	towarzyski
23.	15.03.1942	Sewilla	Hiszpania		0:4	towarzyski

Vandooren jako grający trener od 1941 występował w Stade de Reims. W kolejnych latach pełnił podobną funkcję w US Orléans (1943–1948) i SM Caen (1949–1952)^[5].

Od 1952 do 1956 pracował w KAA Gent. W latach 1956–1959 powrócił do Francji, gdzie trenował po raz drugi w swojej karierze US Orléans. Po spadku do drugiej ligi pod koniec sezonu 1959, Lille OSC zatrudniło Julesa Vandoorena, aby zastąpił André Cheuvę.

20 sierpnia 1960 Senegal pod rządami prezydenta Léopolda Sédara Senghora ogłosił niepodległość. Następnie, w tym samym roku, powstała senegalska federacja piłkarska. Vandooren podjął pracę w tym kraju jako trener pierwszej drużyny, którą opiekował się do 1963.

W kolejnych latach pracował we Francji i Belgii, trenując CS Sedan (1963–1964), US Orléans (1964–1966), Cercle Brugge (1966–1967), KAA Gent (1967–1971) oraz Excelsior Mouscron (1971–1972)^[5].

Olympique Lillois

• Mistrzostwo Francji (1): 1932/33
• Finał Pucharu Francji (1): 1938/39

• Jules Vandooren w bazie National Football Teams (ang.)
• Jules Vandooren w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
• Jules Vandooren w bazie Eu-Football.info (ang.)