Kłobuk (nakrycie głowy) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kłobuk – nakrycie głowy. W języku staropolskim kłobuk oznaczał kapelusz, obecnie słowo to odnosi się do dwóch różnych nakryć głowy: miękki filcowy kapelusz noszony przez górali oraz nakrycie głowy duchownych prawosławnych i greckokatolickich.
Kłobuk – miękki, pilśniowy kapelusz będący często elementem męskiego stroju ludowego, zwykle mianem tym określa się czarne kapelusze górali białych, górali podhalańskich, ale także nakrycia głowy innych górali karpackich (np. Hucułów i górali żywieckich) oraz mieszkańców innych regionów. Niekiedy także niektóre kobiece nakrycia głowy.
Kapelusze u górali żywieckich nazywano strzechoczami, ze względu na przypominające "strzechę" charakterystyczne podwinięcie ronda[1]. Kapelusze produkowali wiejscy rzemieślnicy, tzw. kłobucznicy.
Kapelusze w stroju góralskim odświętnym żywieckim miały szerokie rondo i niewielką okrągłą główkę otoczoną np. czerwonym sznurkiem, wstążką lub ozdobną taśmą. Pan młody i drużbowie dodatkowo ozdabiali kłobuki mirtem, sztucznymi kwiatkami. W stroju codziennym, pasterze potrafili używać (zaimpregnowanych żywicą, tłuszczem lub smołą) kapeluszy jako naczynia na mleko[2].
W okresie międzywojennym kłobuki (kapelusze podhalańskie) były częścią munduru reprezentacyjnego oddziałów polskiej piechoty górskiej. Obecnie noszą go oddziały reprezentacyjne strzelców podhalańskich.
-
Kłobuk słowackiego górala
-
Strzelcy podhalańscy w kapeluszach podhalańskich.
-
-
Andrzej Grabowski Popiersie górala Michała Walczaka-Gąsienicy – na obrazie widoczny kłobuk
Kłobuk – ozdobne, wysokie, cylindryczne nakrycie głowy z welonem, często rozszerzone u góry, noszone przez mnichów prawosławnych i wschodniokatolickich (niezależnie od rodzaju posiadanych przez mnicha święceń kapłańskich, czy też ich braku); przejęte z tureckiego kołpaka. W tradycji słowiańskiej występuje w trzech odmianach, czarny - dla mnicha oraz biskupa, czarny z krzyżykiem - dla arcybiskupa, biały z krzyżykiem - dla metropolity. W symbolice prawosławnej zwane hełmem zbawienia[3] – ma chronić głowę przed złymi myślami.
Określenie kłobuk odnosiło się także do wysokiego nakrycia głowy nazywanego kołpakiem.
- ↑ B.Rosiek E.T.Filip, Strój górali żywieckich, Fundacja Braci Golec, 2009, ss. 68-69, ISBN 978-83-925518-8-1.
- ↑ B. Rosiek E.T.Filip, Strój górali żywieckich, Fundacja Braci Golec, 2009, ss. 94-95.
- ↑ Przyłbicę też zbawienia weźmijcie i miecz Ducha, którym jest słowo Boże!; cytat za Biblią Gdańską (Efez.6,17)