KHL (2011/2012) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

2010/2011 2012/2013
Szczegóły
Państwo	Rosja  Białoruś  Kazachstan  Łotwa  Słowacja
Liczba zespołów	23
Runda zasadnicza
Termin	7 września 2011 – 25 kwietnia 2012
Liczba kolejek	54
Liczba meczów	621
Liczba bramek	3279
Zwycięzca	Konferencja Zachodnia: Dinamo Moskwa Konferencja Wschodnia: Awangard Omsk
Król strzelców	Brandon Bochenski (Barys Astana)
MVP	Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)
Najskuteczniejszy zawodnik	Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)
Runda finałowa
Liczba meczów	83
Bramki	385
Zwycięzca	Dinamo Moskwa
Król strzelców	Michaił Anisin (Dinamo Moskwa)
MVP	Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)
Najskuteczniejszy zawodnik	Roman Červenka (Awangard Omsk)
Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon KHL 2011/2012 – czwarty sezon ligi KHL został rozegrany na przełomie 2011 i 2012. W rozgrywkach wzięło udział 23 zespoły z pięciu państw: Rosji, Łotwy, Białorusi, Kazachstanu i Słowacji.

Jeszcze przed zakończeniem sezonu 2010/11 rozpoczęto rozmowy w sprawie rozszerzenia składu ligi zorientowane na inne kraje. Wówczas prezes KHL, Aleksandr Miedwiediew stwierdził, iż „na 99 procent” przyjęty zostanie klub HC Lev Poprad. Ponadto bliski angażu do KHL był fiński klub Espoo Blues oraz włoski HC Milano Vipers. Ponadto stale czynione były starania, aby w KHL występowała drużyna z Ukrainy jako konieczny przedstawiciel z tego kraju. Po niepowodzeniu z przyjęciem klubu HK Budiwelnyk Kijów, następnym i pewnym kandydatem miał być Donbas Donieck, który od 2011 – do czasu zatwierdzenia w KHL – występował w rozgrywkach Wyższej ligi hokejowej. Branym pod uwagę kandydatem do gry od sezonu 2012/2013 był także następny po HC Lev słowacki klub Slovan Bratysława^[1]. Kolejnym miastem wchodzącym w rachubę był niemiecki Lipsk, gdzie drużynę na miarę KHL zamierzał stworzyć biznesmen Stefan Lindner. Po odrzuceniu w przeszłości zaproszenia przez kluby Eisbären Berlin i Hannover Scorpions, była to trzecia możliwa ewentualność dla niemieckiego uczestnika w lidze^[2]. W maju 2011 potwierdzono, że od sezonu 2012/13 do ligi przystąpi drużyna z Mediolanu – Milano Rossoblu^[3]. W związku z tym poinformowano, iż od 2012 roku miałyby być przyjęte Milano Vipers, Espoo oraz Slovan^[4]. Ponadto w czerwcu 2011 informowano, że o miejsce w lidze starać się będzie federacja hokeja na lodzie z Bułgarii^[5]. W lutym 2012 pojawiły się doniesienia medialne o rozmowach zmierzających do przyjęcia w skład ligi niemieckiej drużyny DEG Metro Stars (klub przechodził w tym czasie problemy finansowe, a ewentualny angaż wiązałby się ze wsparciem finansowym rosyjskich sponsorów)^[6].

W sezonie 2011/2012 kontynuowany był podział zespołów według kryteriów geograficznych (w myśl wzoru zaczerpniętego z rozgrywek NHL). W porównaniu do poprzedniego sezonu liga zrzeszała drużyny z pięciu państw – Rosji, Łotwy, Białorusi, Kazachstanu oraz nowego państwa – Słowacji (dotąd reprezentowane były cztery kraje). Tym samym granice geograficzne ligi KHL przekroczyły w 2011 obręb byłego bloku Związku Radzieckiego.

W poprzedniej edycji KHL 2010/11 brało udział 23 kluby. W rozgrywkach sezonu 2011/12 pierwotnie miało wziąć udział 24 drużyny. Zaplanowana zmiana liczby drużyn w porównaniu do poprzedniego sezonu wiązała się z przyjęciem do rozgrywek słowackiego klubu HC Lev Poprad^[7]. Klub ten trafił do Dywizji Bobrowa, w której w poprzednim sezonie istniało wakujące miejsce (liczyła 5 drużyn)^[8]. Druga zmiana liczby uczestników – w tym przypadku nieoczekiwana – została wymuszona siłą wyższą i wiązała się z wycofaniem z rozgrywek drużyny Łokomotiwu, po katastrofie lotniczej 7 września i śmierci całej drużyny tego klubu. W związku z tym w sezonie uczestniczyło ostatecznie 23 kluby.

Dywizja	Klub	Miasto	Rok zał.	Rok doł.	Trener	Kapitan drużyny	Lodowisko	Pojemność
Konferencja Zachód
Bobrowa	CSKA Moskwa	Moskwa	1946	Július Šupler	Nikołaj Pronin	PSZ CSKA	5 600
Dinamo Moskwa	Moskwa	2010	Oļegs Znaroks	Aleksiej Kudaszow	Megasport Arena	12 126
Dinamo Ryga	Ryga	2008	Pekka Rautakallio	Sandis Ozoliņš	Arēna Rīga	10 300
HC Lev Poprad	Poprad	2010	2011	Radim Rulík	Ľuboš Bartečko	Zimný štadión	4 464
SKA Sankt Petersburg	Petersburg	1946	1992	Miloš Říha	Witalij Wiszniewski	Pałac Lodowy	12 300
Spartak Moskwa	Moskwa	1946	2007	Andriej Sidorienko	Oleg Piganowicz	LDS Sokolniki	5 000
Tarasowa	Atłant Mytiszczi	Mytiszczi	2005	2005	Janne Karlsson	Dmitrij Upper	Mytiszczi Arena	7 000
Dynama Mińsk	Mińsk	2004	2008	Marek Sýkora	Jaroslav Obšut	Mińsk-Arena	15 000
Łokomotiw Jarosław	Jarosław	1949	1987			Arena 2000	9 000
Siewierstal Czerepowiec	Czerepowiec	1956	1989	Aleksandr Smirnow	Jewgienij Kietow	PL Czerepowiec	6 000
Torpedo Niżny Nowogród	Niżny Nowogród	1947	2007	Kari Jalonen	Jewgienij Warłamow	PS Związków Zaw.	5 500
Witiaź Czechow	Czechow	2004	2005	Andriej Nazarow	Daniił Markow	PZ Witiaź	3 300
Konferencja Wschód
Charłamowa	Ak Bars Kazań	Kazań	1956	1992	Władimir Krikunow	Aleksiej Morozow	Tatneft Arena	10 000
Awtomobilist Jekaterynburg	Jekaterynburg	2006	2009	Andriej Martemianow	Andriej Subottin	KKR Uralec	5 500
Jugra Chanty-Mansyjsk	Chanty-Mansyjsk	2006	2010	Siergiej Szepeliew	Jewgienij Błochin	Arena Jugra	5 500
Mietałłurg Magnitogorsk	Magnitogorsk	1950	1990	Fiodor Kanarejkin	Siergiej Fiodorow	Ariena Mietałłurg	7 700
Nieftiechimik Niżniekamsk	Niżniekamsk	1968	1995	Władimir Gołubowicz	Maksim Piestuszko	SCC Arena	5 500
Traktor Czelabińsk	Czelabińsk	1947	2006	Walerij Biełousow	Władimir Antipow	Traktor Arena	7 500
Czernyszowa	Amur Chabarowsk	Chabarowsk	1966	2006	Hannu Jortikka	Aleksandr Krysanow	Platinum Arena	7 100
Awangard Omsk	Omsk	1950	1991	Raimo Summanen	Alaksiej Kalużny	Arena Omsk	10 318
Barys Astana	Astana	1999	2008	Andriej Szajanow	Kevin Dallman	PS Kazachstan	5 532
Mietałłurg Nowokuźnieck	Nowokuźnieck	1949	1992	Anatolij Jemielin	Siergiej Brylin	PS Kuźnieck	8 040
Saławat Jułajew Ufa	Ufa	1957	1992	Wener Safin	Wiktor Kozłow	Ufa-Ariena	8 400
Sibir Nowosybirsk	Nowosybirsk	1962	2002	Dmitrij Juszkiewicz	Georgijs Pujacs	PSZ Sibir	7 400

Legenda: Rok zał. – rok założenia klubu, Rok doł. – rok dołączenia do KHL, PS – Pałac Sportowy, PSZ – Pałac Sportów Zimowych, PZ – Pałac Zimowy, PL – Pałac Lodowy

Runda zasadnicza trwała od 7 września 2011 do 26 lutego 2012. W tym czasie 23 drużyny rozegrały 54 kolejki ligowe.

W pierwszy dzień rozgrywek, 7 września 2011 miała miejsce katastrofa lotnicza samolotu pasażerskiego JAK-42 w pobliżu Jarosławia. Na pokładzie maszyny znajdowała się drużyna Łokomotiwu Jarosław udająca się do Mińska na inaugaryjny mecz sezonu z Dynama Mińsk^[9]. W wyniku wypadku zginęli wszyscy zawodnicy drużyny oraz członkowie ekipy klubu (pierwotnie ocalały napastnik Aleksandr Galimow zmarł 5 dni później).

W związku z tragicznym wypadkiem, przerwany został trwający mecz o Puchar Otwarcia rozgrywany w tym czasie w Ufie. Natychmiast zawieszono do odwołania całe rozgrywki nowego sezonu^[10][11]. Pozostałe kluby ligi włączyły się we wszelaką pomoc finansowo-organizacyjną dla Łokomotiwu^[12], jednak pomimo deklaracji o możliwości wsparcia z zewnątrz dla klubu w postaci wystawienia dla niego zawodników przez inne zespoły KHL (i tym samym stworzenia zupełnie nowej drużyny), prezes Łokomotiwu Jurij Jakowlew poinformował o wycofaniu drużyny z rozgrywek w bieżącym sezonie^[13]. Informację te potwierdziły władze KHL^[14].

Celem uhonorowania zmarłych hokeistów i całego klubu, władze KHL zdecydowały, że trofeum Puchar Otwarcia zmieni swoją nazwę i odtąd każdy mecz rozpoczynający nowy sezon KHL będzie rozgrywany o Puchar Łokomotiwu^[15].

Ponowne rozpoczęcie rozgrywek nastąpiło 12 września 2011^[16]. Dla upamiętnienia ofiar katastrofy wszystkie drużyny KHL występowały w trakcie sezonu w koszulkach z czarno-białym emblematem Łokomotiwu i datą 07.09.2011.

Na 7 września 2011 zaplanowano pierwotnie po raz czwarty w historii spotkanie o Puchar Otwarcia, w którym rywalizować miały drużyny Saławat Jułajew Ufa (mistrz KHL) oraz Atłant Mytiszczi (finalista poprzedniej edycji). Spotkanie miało odbyć się w Ufie^[17]. W związku z katastrofą samolotu z drużyną Łokomotiwu, która wydarzyła się w tym samym czasie, trwający mecz został przerwany podczas pierwszej tercji^[16]. Decyzją władz KHL Puchar Otwarcia przemianowano na Puchar Łokomotiwu^[15]. Spotkanie zostało rozegrane ponownie 12 września 2011 i zakończyło się zwycięstwem Saławatu w stosunku 5:3 (mimo że Atłant prowadził w meczu już 0:3)^[18].

Mecz Gwiazd KHL sezonu 2011/12 odbył się 21 stycznia 2012 w Rydze^[19]. Areną spotkania było lodowisko drużyny Dinama Ryga, Arēna Rīga. Wzorem poprzedniego sezonu, jako formułę meczu przyjęto spotkanie dwóch drużyn złożonych z przedstawicieli Konferencji Wschód i Zachód i pod przewodnictwem dwóch wybitnych hokeistów. Pierwszej ekipie przewodził Łotysz Sandis Ozoliņš (Dinamo Ryga), a drugiej Rosjanin Siergiej Fiodorow (Mietałłurg Magnitogorsk)^[20][21].

• Mecz hokejowy: Drużyna Ozoliņša – Drużyna Fiodorowa 11:15^[22]
• Konkursy umiejętności – Show Mistrzów: Drużyna Ozoliņša – Drużyna Fiodorowa 4:5
  • Najszybszy zawodnik: Miķelis Rēdlihs, DO – 13,86 sek. (1:0)
  • Najdalszy strzał: Dmitrij Kalinin, DO (2:0)
  • Slalom z krążkiem: DO (3:0)
  • Konkurs bramkarzy: Chris Holt, DO (4:0)
  • Celność strzałów: Siergiej Moziakin, DF (4:1)
  • Najsilniejszy strzał: Aleksandr Riazancew, DF – 174 km/h zwycięskie osiągnięcie, 183,67 km/h najmocniejsze ze wszystkich (4:2)
  • Konkurs rzutów karnych: Władimir Tarasienko, DF (4:3)
  • Pojedynek kapitanów: Sandis Ozoliņš – Siergiej Fiodorow 10:12 (4:4)
  • Drużynowy konkurs szybkości: DF (4:5)

Dodatkowo odbył się mecz z udziałem legend hokejowych. Drużynie łotewskiej przewodził Helmuts Balderis, a rosyjskiej Wiaczesław Fietisow. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem drużyny Rosjan 11:7^[23]. W składzie gospodarzy wystąpili m.in. Sergejs Naumovs, Normunds Sējējs, Sergejs Povečerovskis, Oļegs Znaroks, a w drużynie gości zagrali m.in. Aleksiej Kasatonow, Władimir Małachow, Aleksiej Gusarow, Aleksandr Miedwiediew, Siergiej Makarow, Andriej Kowalenko, Wiaczesław Bucajew^[24][25][26].

Tabela zaktualizowana po zakończeniu rundy zasadniczej^[27].

Konferencja Zachód Dywizja Bobrowa Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki +/− Pkt 1 SKA Sankt Petersburg 54 32 1 5 3 2 11 205-130 +75 113 2 Dinamo Moskwa 54 31 1 3 3 1 15 144-116 +28 105 3 Dynamo Ryga 54 20 2 4 7 0 21 129-136 -7 79 4 CSKA Moskwa 54 19 3 0 7 0 25 119-129 -10 70 5 Spartak Moskwa 54 15 2 5 3 2 27 124-163 -39 64 6 HC Lev Poprad 54 13 0 3 5 4 29 125-162 -37 54 Dywizja Tarasowa Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki +/− Pkt 1 Torpedo Niżny Nowogród 54 24 0 6 5 2 17 157-132 +25 91 2 Atłant Mytiszczi 54 20 4 7 4 0 19 130-134 -4 86 3 Siewierstal Czerepowiec 54 23 0 5 4 2 20 142-133 +9 85 4 Dynama Mińsk 54 21 0 7 3 3 20 158-148 +10 83 5 Witiaź Czechow 54 10 1 5 1 1 36 108-193 -85 44 x

Konferencja Wschód Dywizja Charłamowa Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki +/− Pkt 1 Traktor Czelabińsk 54 32 2 5 4 0 11 163-116 +47 114 2 Mietałłurg Magnitogorsk 54 29 1 1 1 2 20 150-137 +13 94 3 Ak Bars Kazań 54 27 1 2 4 1 19 167-136 +31 92 4 Jugra Chanty-Mansyjsk 54 19 1 9 3 3 19 139-134 +5 83 5 Nieftiechimik Niżniekamsk 54 20 2 3 3 1 25 142-165 -23 74 6 Awtomobilist Jekaterynburg 54 9 3 4 5 3 30 105-165 -60 49 Dywizja Czernyszowa Lp. Drużyna M Z ZD ZK PD PK P Bramki +/− Pkt 1 Awangard Omsk 54 26 0 5 4 1 18 133-115 +18 93 2 Saławat Jułajew Ufa 54 23 3 4 5 1 18 173-152 +21 89 3 Barys Astana 54 25 2 1 3 1 22 160-160 0 85 4 Amur Chabarowsk 54 23 1 4 3 2 21 166-139 +27 84 5 Mietałłurg Nowokuźnieck 54 18 2 4 9 0 21 108-130 -22 75 6 Sibir Nowosybirsk 54 12 2 4 7 2 27 132-154 -22 57

Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, ZD – zwycięstwa po dogrywce, ZK – zwycięstwa po rzutach karnych, PD – porażki po dogrywce, PK – porażki po rzutach karnych, P – porażki, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty     = zwycięzcy dywizji,     = awans do fazy play-off

Statystyki zaktualizowane po zakończeniu rundy zasadniczej^[28].

Zawodnicy z pola łącznie

Gole	Asysty	Punkty
Brandon Bochenski (Barys)	27	Aleksandr Radułow (Saławat)	38	Aleksandr Radułow (Saławat)	63
Aleksandr Radułow (Saławat)	25	Tony Mårtensson (SKA)	38	Tony Mårtensson (SKA)	61
Danis Zaripow (Ak Bars)	25	Wadim Szypaczow (Siewierstal)	37	Brandon Bochenski (Barys)	59
Maksim Piestuszko (Nieftiechimik)	24	Kevin Dallman (Barys)	36	Wadim Szypaczow (Siewierstal)	59
Tony Mårtensson (SKA)	23	Brandon Bochenski (Barys)	32	Kevin Dallman (Barys)	54

Obrońcy

Gole	Asysty	Punkty
Aleksandr Riazancew (Traktor)	18	Kevin Dallman (Barys)	36	Kevin Dallman (Barys)	54
Kevin Dallman (Barys)	18	Kiriłł Kolcow (Saławat)	32	Mikko Mäenpää (Amur)	36
Dmitrij Kalinin (SKA)	15	Witalij Proszkin (Saławat)	30	Aleksandr Riazancew (Traktor)	36
Mikko Mäenpää (Amur)	14	Maksim Czudinow (Siewierstal)	26	Dmitrij Kalinin (SKA)	36
Janne Niskala (Atłant)	12	Juuso Hietanen (Torpedo)	25	Maksim Czudinow (Siewierstal)	35

Bramkarze

Skuteczność interwencji (w %)	Średnia goli straconych (na mecz)	Mecze bez straty gola
Aleksiej Murygin (Amur)	93,0	Wital Kowal (Torpedo)	1,75	Wasilij Koszeczkin (Siewierstal)	6
Wital Kowal (Torpedo)	93,0	Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)	1,91	Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)	6
Michaił Biriukow (Jugra)	93,0	Karri Rämö (Awangard)	1,96	Michaił Biriukow (Jugra)	6
Ari Ahonen (Magnitogorsk)	92,9	Michael Garnett (Traktor)	1,97	Ján Laco (Lev)	5
Konstantin Barulin (Atłant)	92,9	Rastislav Staňa (CSKA)	2,06	Chris Holt (Ryga)	5

Pozostałe

Klasyfikacja +/−	Zwycięskie gole	Minuty kar
Tony Mårtensson (SKA)	+35	Jewgienij Kuzniecow (Traktor)	9	Kip Brennan (Witiaź)	240
Dienis Dienisow (SKA)	+29	Władimir Tarasienko (Sibir/SKA)	6	Jon Mirasty (Witiaź)	197
Mattias Weinhandl (SKA)	+25	Štefan Ružička (Spartak)	6	Jeremy Yablonski (Witiaź)	174
Aleksandr Riazancew (Traktor)	+25	Miķelis Rēdlihs (Ryga)	5	Nick Tarnasky (Witiaź)	173
Konstantin Panow (Traktor)	+25	Martin Thörnberg (Torpedo)	5	Jewgienij Artiuchin (SKA)	150

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Traktora Czelabińsk uzyskała najlepszy wynik punktowy z wszystkich zespołów w lidze, zdobywając 114 punktów w 54 spotkaniach i została nagrodzona Pucharem Kontynentu^[29]. Tym samym Traktor został najwyżej rozstawioną drużyną w Konferencji Wschód. Kolejne miejsce rozstawione uzupełnili mistrzowie dywizji: Awangard Omsk (Wschód), oraz SKA Sankt Petersburg (pierwsze miejsce w Konferencji Zachód) i Torpedo Niżny Nowogród (Zachód). Pary ćwierćfinałowe konferencji ustalone zostały według pozycji na liście punktowej w konferencjach – w myśl zasady 1-8, 2-7, 3-6 i 4-5.

Konferencja Zachód SKA Sankt Petersburg – mistrz Dywizji Bobrowa i Konferencji Zachód (113 pkt) Torpedo Niżny Nowogród – mistrz Dywizji Tarasowa (91 pkt) Dinamo Moskwa (105 pkt) Atłant Mytiszczi (86 pkt) Siewierstal Czerepowiec (85 pkt) Dynama Mińsk (83 pkt) Dynamo Ryga (79 pkt) CSKA Moskwa (70 pkt)

Konferencja Wschód Traktor Czelabińsk – mistrz Dywizji Charłamowa i Konferencji Wschód (114 pkt) Awangard Omsk – mistrz Dywizji Czernyszowa (93 pkt) Mietałłurg Magnitogorsk (94 pkt) Ak Bars Kazań (92 pkt) Saławat Jułajew Ufa (89 pkt) Barys Astana (85 pkt) Amur Chabarowsk (84 pkt) Jugra Chanty-Mansyjsk (83 pkt)

Po zakończeniu sezonu zasadniczego nastąpiła faza play-off przebiegająca w systemie „pucharowym” o mistrzostwo obu konferencji, a finalnie o zwycięstwo w całych rozgrywkach KHL. Rywalizacja w konferencjach była toczona w czterech rundach (ćwierćfinały, półfinały i finały konferencji). Drużyny, który zajęły w konferencjach wyższe miejsce w sezonie zasadniczym (1-4), miały przywilej roli gospodarza ewentualnego siódmego meczu w rywalizacji. Przy tym zdobywca Pucharu Kontynentu (w tym wypadku Traktor Czelabińsk) mógł być ewentualnie zawsze gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane były w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1 (co oznacza, że klub wyżej rozstawiony rozgrywał w roli gospodarza mecze nr 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7). Niżej rozstawiona drużyna rozgrywała w swojej hali mecz trzeci, czwarty i ewentualnie szósty.

W razie braku rozstrzygnięcia po regulaminowych 60 minutach meczu, zarządzana była dogrywka aż do uzyskania w niej zwycięskiego gola. W przeciwieństwie do sezonu zasadniczego, dogrywka trwała 20 minut (w sezonie regularnym 5 minut). Brak rozstrzygnięcia w dogrywce skutkował zarządzeniem kolejnych 20 minut (druga dogrywka) itd., aż do wyłonienia zwycięzcy meczu. Tym samym w fazie play-off nie obowiązywało rozstrzygnięcie meczu w drodze rzutów karnych (w sezonie zasadniczym rzuty karne zarządza się w razie braku rozstrzygnięcia po 5-minutowej dogrywce).

Faza play-off rozpoczęła się 29 lutego 2012, a zakończyła 25 kwietnia 2012.

Zachód

SKA Sankt Petersburg – CSKA Moskwa 3:1 (4:1, 7:1, 2:3 d., 2:1 d., 5:0)
Torpedo Niżny Nowogród – Dinamo Ryga 4:3 (7:3, 1:2 d., 3:4 d., 4:1, 3:2, 1:3, 2:0)
Dinamo Moskwa – Dynama Mińsk 4:0 (2:1 d., 2:0, 4:2, 3:1)
Atłant Mytiszczi – Siewierstal Czerepowiec 4:2 (1:0, 3:1, 1:2 d., 0:4, 3:1, 2:1)

Wschód

Traktor Czelabińsk – Jugra Chanty-Mansyjsk 4:1 (3:1, 2:5, 7:6, 6:3, 1:0)
Awangard Omsk – Amur Chabarowsk 4:0 (4:2, 4:3, 4:2, 3:1)
Mietałłurg Magnitogorsk – Barys Astana 4:3 (3:2, 1:4, 2:3, 1:4, 4:3 d., 4:3 d., 2:1 d.)
Ak Bars Kazań – Saławat Jułajew Ufa 4:2 (0:3, 3:2 d., 4:3 d., 3:0, 1:2, 3:2)

Zachód

SKA Sankt Petersburg – Atłant Mytiszczi 4:2 (4:0, 7:1, 1:2 d., 5:1, 1:3, 4:0)
Torpedo Niżny Nowogród – Dinamo Moskwa 2:4 (0:1, 3:2 d., 4:3 d., 2:3, 2:4, 2:3)

Wschód

Traktor Czelabińsk – Ak Bars Kazań 4:2 (3:1, 2:1, 1:2 d., 3:2, 1:2 3d., 4:1)
Awangard Omsk – Mietałłurg Magnitogorsk 4:1 (0:1 d., 5:2, 3:1, 5:3, 3:2 d.)

Zachód

SKA Sankt Petersburg – Dinamo Moskwa 0:4 (4:5 d., 1:2, 1:3, 1:6)

Wschód

Traktor Czelabińsk – Awangard Omsk 1:4 (3:1, 2:3 d., 0:1, 1:3, 0:1)

Awangard Omsk – Dinamo Moskwa 3:4 (2:1, 1:2, 1:0, 2:1 d., 2:3, 2:5, 0:1)

Jedynego gola w ostatnim decydującym, siódmym meczu finałów zdobył Czech, Jakub Klepiš.

Statystyki zaktualizowane po zakończeniu fazy play-off^[30].

Zawodnicy z pola łącznie

Gole	Asysty	Punkty
Michaił Anisin (Dinamo Moskwa)	14	Konstantin Gorowikow (Dinamo Moskwa)	14	Roman Červenka (Awangard)	21
Roman Červenka (Awangard)	11	Roman Červenka (Awangard)	10	Konstantin Gorowikow (Dinamo Moskwa)	20
Władimir Tarasienko (SKA)	10	Kiriłł Kolcow (SKA)	9	Michaił Anisin (Dinamo Moskwa)	19
Marek Kvapil (Dinamo Moskwa)	8	Dominik Graňák (SKA)	9	Władimir Tarasienko (SKA)	16
Aleksandr Pierieżogin (Awangard)	8	Dienis Kokariew (Dinamo Moskwa)	9	Marek Kvapil (Dinamo Moskwa)	12

Obrońcy

Gole	Asysty	Punkty
Dmitrij Kalinin (SKA)	5	Kiriłł Kolcow (Saławat)	9	Ilja Gorochow (Dinamo Moskwa)	11
Juuso Hietanen (Torpedo)	4	Dominik Graňák (Dinamo Moskwa)	9	Dominik Graňák (Dinamo Moskwa)	11
Witalij Proszkin (Saławat)	3	Deron Quint (Traktor)	8	Dmitrij Kalinin (SKA)	10
Andrew Hutchinson (Barys)	3	Ilja Gorochow (Dinamo Moskwa)	8	Martin Škoula (Awangard)	10
Daniił Markow (Magnitogorsk)	3	Martin Škoula (Awangard)	8	Kiriłł Kolcow (SKA)	10

Bramkarze

Skuteczność interwencji (w %)	Średnia goli straconych (na mecz)	Mecze bez straty gola
Edgars Masaļskis (Jugra)	95,8	Wasilij Koszeczkin (Siewierstal)	1,32	Jakub Štěpánek (SKA)	3
Wasilij Koszeczkin (Siewierstal)	95,8	Edgars Masaļskis (Jugra)	1,36	Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)	3
Petri Vehanen (Ak Bars)	94,3	Karri Rämö (Awangard)	1,54	Karri Rämö (Awangard)	3
Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)	94,3	Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)	1,56	Wasilij Koszeczkin (Siewierstal)	1
Karri Rämö (Awangard)	94,0	Michael Garnett (Traktor)	1,76	Erik Ersberg (Saławat)	1

Pozostałe

Klasyfikacja +/−	Zwycięskie gole	Minuty kar
Kiriłł Lamin (Awangard)	+12	Michaił Anisin (Dinamo Moskwa)	5	Leo Komarov (Dinamo Moskwa)	49
Władimir Tarasienko (SKA)	+10	Konstantin Gorowikow (Dinamo Moskwa)	3	Aleksiej Siemionow (SKA)	45
Dominik Graňák (Dinamo Moskwa)	+10	Marek Kvapil (Dinamo Moskwa)	3	Fiodor Fiodorow (SKA)	44
Ilja Gorochow (Dinamo Moskwa)	+10	Aleksandr Pierieżogin (Awangard)	3	Andriej Siergiejew (CSKA)	40
Aleksandr Kuczeriawienko (SKA)	+9	Roman Červenka (Awangard)	2	Jewgienij Artiuchin (SKA)	40

Skład zdobywcy Pucharu Gagarina – drużyny Dinamo Moskwa – w sezonie 2011/2012:

Szkoleniowcy: Oļegs Znaroks (trener) Władimir Fiedosow (asystent trenera) Bramkarze: Aleksandr Jeriomienko Aleksiej Wołkow

Obrońcy: Dienis Barancew Aleksandr Bojkow Ilja Gorochow Dominik Graňák Janne Jalasvaara Filip Novák Maksim Sołowjow Igor Szczadiłow Dmitrij Wiszniewski Maksim Wielikow

Napastnicy: Michaił Anisin Jurij Babienko Artiom Czernow Konstantin Gorowikow Jakub Klepiš Dienis Kokariew Leo Komarov Siergiej Końkow Wiaczesław Kozłow Aleksiej Kudaszow (kapitan) Wiaczesław Kuwajew Marek Kvapil Dienis Mosalow Dmitrij Piestunow Siergiej Soin Grigorij Szafigulin Dienis Tołpieko Konstantin Wołkow

W wyniku przeprowadzonych kontroli antydopingowych okazało się, iż zawodnik Awangardu Omsk, Anton Biełow był pod wpływem niedozwolonych środków dopingujących podczas meczu w dniu 15 kwietnia 2012^[31]. Testy wykazały pozytywny wynik na zawartość metyloheksanaminy. Także hokeista SKA, Maksim Rybin nie przeszedł udanie kontroli antydopingowej, gdyż w jego organizmie wykryto podwyższoną zawartość sibutraminy^[32] (lek stosowany hamujący łaknienie w leczeniu otyłości). Oba środki są zakazane przez Światową Agencję Antydopingową (WADA).

• Puchar Otwarcia: Saławat Jułajew Ufa
• Puchar Kontynentu: Traktor Czelabińsk
• Puchar Gagarina: Dinamo Moskwa
• Nagroda Wsiewołoda Bobrowa (dla najskuteczniejszej drużyny w sezonie): SKA Sankt Petersburg (254 goli w 69 meczach – 205 w sezonie regularnym plus 49 w fazie play-off).

Miesiąc	Bramkarz	Obrońca	Napastnik	Pierwszoroczniak
Wrzesień[33]	Jakub Štěpánek (SKA Sankt Petersburg)	Aleksandr Osipow (Amur Chabarowsk)	Wadim Szypaczow (Siewierstal Czerepowiec)	Andriej Siergiejew (CSKA Moskwa)
Październik[34]	Michael Garnett (Traktor Czelabińsk)	Witalij Szułakow (Amur Chabarowsk)	Władimir Tarasienko (Sibir Nowosybirsk)	Nikita Toczicki (Witiaź Czechow)
Listopad[35]	Michael Garnett (Traktor Czelabińsk)	Aleksandr Riazancew (Traktor Czerepowiec)	Wadim Szypaczow (Siewerstal Czerepowiec)	Siergiej Barbaszew (CSKA Moskwa)
Grudzień[36]	Ari Ahonen (Mietałłurg Magnitogorsk)	Jewgienij Miedwiediew (Ak Bars Kazań)	Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa)	Dmitrij Ługin (Amur Chabarowsk)
Styczeń[37]	Teemu Lassila (Mietałłurg Nowokuźnieck)	Kevin Dallman (Barys Astana)	Jewgienij Kuzniecow (Traktor Czelabińsk)	Stanisław Boczarow (Jugra Chanty-Mansyjsk)
Luty[38]	Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)	Guntis Galviņš (Dinamo Ryga)	Robert Nilsson (Torpedo Niżny Nowogród)	Roman Tatalin (Witiaź Czechow)
Ćwierćfinały konferencji[39]	Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)	Andrew Hutchinson (Barys Astana)	Michaił Warnakow (Torpedo Niżny Nowogród)	Dmitrij Ługin (Amur Chabarowsk)
Półfinały konferencji[40]	Jakub Štěpánek (SKA Sankt Petersburg)	Dominik Graňák (Dinamo Moskwa)	Roman Červenka (Awangard Omsk)	Dienis Gołubiew (Ak Bars Kazań)
Marzec[41]	Michael Garnett (Traktor Czelabińsk)	Ilja Gorochow (Dinamo Moskwa)	Władimir Tarasienko (SKA Sankt Petersburg)	–
Finały konferencji[42]	Karri Rämö (Awangard Omsk)	Ilja Gorochow (Dinamo Moskwa)	Dienis Mosalow (Dinamo Moskwa)	–
Kwiecień[43]	Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)	Martin Škoula (Awangard Omsk)	Michaił Anisin (Dinamo Moskwa)	–
Puchar Gagarina[44]	Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)	Ilja Gorochow (Dinamo Moskwa)	Konstantin Gorowikow (Dinamo Moskwa)	–

Podczas uroczystości w dniu 23 maja 2012 wręczono 21 nagród (Nagroda Wsiewołoda Bobrowa oraz indywidualne wyróżnienia)^[45]:

• Złoty Kij – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) sezonu regularnego: Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – po raz trzeci z rzędu
• Mistrz Play-off – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) fazy play-off: Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa)
• Nagroda dla najskuteczniejszego strzelca sezonu: Amerykanin Brandon Bochenski (Barys Astana) – 27 goli w sezonie zasadniczym.
• Nagroda dla najlepiej punktującego zawodnika (punktacja kanadyjska): Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – w sezonie regularnym uzyskał 63 punktów (25 goli i 38 asyst).
• Nagroda dla najlepiej punktującego obrońcy: Kanadyjczyk Kevin Dallman (Barys Astana) – uzyskał 54 punkty (18 goli i 36 asyst).
• Nagroda „Sekundy” (dla strzelca najszybszego i najpóźniejszego gola w meczu):
  • Marek Kvapil (Dinamo Moskwa) – strzelił bramkę w 9. sekundzie meczu Dinamo Moskwa-Spartak Moskwa 17.09.2011.
  • Danis Zaripow (Ak Bars Kazań) – w fazie play-off podczas trzeciej dogrywki meczu uzyskał gola w 108. minucie 54. sekundzie spotkania Ak Bars Kazań-Traktor Czelabińsk 22.03.2012.
• Nagroda Walentina Sycza (przyznawana prezesowi, który w sezonie kierował najlepiej klubem): Michaił Tiurkin (OHK Dinamo).
• Nagroda Andrieja Starowojtowa (Złoty Gwizdek) (dla najlepszego sędziego sezonu): Wiaczesław Bulianow z Moskwy.
• Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) Sezonu (dla zawodnika legitymującego się najlepszym współczynnikiem w klasyfikacji „+,-” po sezonie regularnym): Szwed Tony Mårtensson (SKA Sankt Petersburg) – uzyskał wynik +35 w 54 meczach.
• Żelazny Człowiek (dla zawodnika, który rozegrał najwięcej spotkań mistrzowskich w ostatnich trzech sezonach): Aleksandr Pierieżogin (Awangard Omsk) – 208 rozegranych meczów.
• Najlepsza Trójka (dla najskuteczniejszego tercetu napastników w sezonie regularnym): Aleksiej Morozow, Danis Zaripow i Fin Niko Kapanen (Ak Bars Kazań) – razem zgromadzili 46 gole.
• Najlepszy Trener Sezonu: Oļegs Znaroks (Dinamo Moskwa).
• Nagroda za Wierność Hokejowi (dla największego weterana hokejowego za jego cenny wkład w sukces drużyny): Andriej Subbotin (Awtomobilist Jekaterynburg), który jako pierwszy rozegrał 1000 spotkań w rozgrywkach hokejowych o Mistrzostwo Rosji
• Nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka sezonu KHL im. Aleksieja Czeriepanowa: Dmitrij Ługin (Amur Chabarowsk).
• Dżentelmen na Lodzie (dla jednego obrońcy i jednego napastnika – honorująca graczy, którzy łączą sportową doskonałość z nieskazitelnym zachowaniem): łotewski obrońca Krišjānis Rēdlihs (Dinamo Ryga, 57 meczów, 7 goli, 16 asyst, +15 punktów i 14 minut kar) oraz szwedzki napastnik Tony Mårtensson (SKA Sankt Petersburg, 69 meczów, 24 gole, 41 asyst, +33 punkty i 12 minut kar).
• Najlepszy Bramkarz Sezonu (w wyniku głosowania trenerów): Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa).
• Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu):
  • Aleksandr Jeriomienko (Dinamo Moskwa) – bramkarz,
  • Dmitrij Kalinin (SKA Sankt Petersburg) – obrońca,
  • Kevin Dallman (Barys Astana) – obrońca,
  • Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – napastnik (po raz trzeci z rządu),
  • Roman Červenka (Awangard Omsk) – napastnik,
  • Michaił Anisin (Dinamo Moskwa) – napastnik.
• Nagroda dla najlepszego komentatora TV sezonu: zespół redakcyjny stacji Hockey24 TV-Program
• Tytuł najlepszego kanału telewizyjnego: stacja radiowo-telewizyjna z Omska.
• Nagroda Dmitrija Ryżkowa (dla najlepszego komentatora hokejowego): Oleg Mosalow (KHL-TV).
• Nagroda dla najlepszych lekarzy drużyn (po raz pierwszy, przyznawana przez Centrum Medyczne KHL zespołom lekarzy ze wszystkich trzech lig: KHL, WHL i MHL): rodzina Andrieja Zimina, przez 20 lat lekarza drużyny Łokomotiw Jarosław, który zginął wraz z drużyną 7 września 2011 w katastrofie lotniczej.

Lp.	Drużyna
1	Dinamo Moskwa
2	Awangard Omsk
3	Traktor Czelabińsk
4	SKA Sankt Petersburg
5	Ak Bars Kazań
6	Mietałłurg Magnitogorsk
7	Torpedo Niżny Nowogród
8	Atłant Mytiszczi
9	Saławat Jułajew Ufa
10	Siewierstal Czerepowiec
11	Barys Astana
12	Amur Chabarowsk
13	Dynama Mińsk
14	Jugra Chanty-Mansyjsk
15	Dynamo Ryga
16	CSKA Moskwa
17	Mietałłurg Nowokuźnieck
18	Nieftiechimik Niżniekamsk
19	Spartak Moskwa
20	Sibir Nowosybirsk
21	HC Lev Poprad
22	Awtomobilist Jekaterynburg
23	Witiaź Czechow

• Oficjalna strona rozgrywek KHL
• Kalendarz sezonu regularnego (pdf) (ang.)
• Kalendarz fazy play-off (pdf) (ang.)