Kalwaria (Litwa) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kalwaria
Kalvarija
 Kościół Najświętszej Maryi Panny | ||
| ||
| Państwo | ||
|---|---|---|
| Okręg | ||
| Burmistrz |
Liuda Bučinskienė | |
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| |
| Nr kierunkowy |
343 | |
| Kod pocztowy |
LT-69214 | |
Położenie na mapie Litwy
| ||
 54°25′N 23°13′E/54,416667 23,216667
| ||
| ||
| ||
| Strona internetowa |
Kalwaria (lit. Kalvarija wymowaⓘ) – miasto na Litwie, położone w okręgu mariampolskim na Suwalszczyźnie. Położone nad rzeką Szeszupą, liczy 5 013 mieszkańców (2014), znajduje się na trasie projektowanej autostrady Via Baltica.
Miasteczko istniało tu w czasach króla August II Mocny. Istnieją przesłanki, że miało to miejsce już w 1705 roku. Budowano tu wówczas kościół. Z pewnością miasteczko Kalwaria istniało w roku 1708. W 1713 roku król August II zapewnił uposażenie kościoła. 27 grudnia 1791 król Stanisław August Poniatowski nadał magdeburskie prawa miejskie. Miasto miało herb (Boska Opatrzność na niebieskim tle, z boku na czerwonym tle brama z wysoką wieżą i inicjał K)[1]. Kalwaria leżała w granicach powiatu trockiego województwa trockiego Rzeczypospolitej. W 1795 została zajęta przez Prusy w III rozbiorze Polski. W 1807 trafiła w granice Księstwa Warszawskiego, a następnie w 1815 Królestwa Polskiego, w którym była siedzibą wiejskiej gminy Kalwaria i powiatu kalwaryjskiego guberni suwalskiej. W 1897 z populacją 9 378 osób była największym miastem w guberni po Suwałkach i Augustowie oraz największym miastem ówczesnego Królestwa Polskiego leżącym poza współczesnymi granicami Polski.
Miasto znacząco ucierpiało w trakcie I wojny światowej. W latach 1918–1919 stacjonował tu 1 litewski pułk piechoty z artylerią.
W Kalwarii od września 1939 r. do lipca 1940 r. istniał obóz dla żołnierzy polskich internowanych po wojnie obronnej z września '39. Przebywało w nim około 720 internowanych, którzy w lipcu 1940 r. zostali wywiezieni w głąb ZSRR.
Z tym tematem związana jest kategoria: Internowani w Kalwarii (1939–1940).
- klasycystyczny kościół katolicki pw. Najświętszej Maryi Panny, zbudowany w 1840 r., z obrazami z XIX wieku i klasycystyczną bramą w ogrodzeniu
- klasycystyczny zespół zabudowań stacji pocztowej, wzniesiony przy trakcie z Warszawy do Petersburga w 1820 r.
- kościół ewangelicki z XIX w.
- Synagoga Chłodna
- Elchanan Elkes – litewski lekarz, szef Judenratu w kowieńskim getcie,
- Franciszek Nowodworski – polski adwokat, sędzia, pierwszy prezes Sądu Najwyższego i prezes Trybunału Stanu w latach 1922–1924, polityk, publicysta i działacz społeczny,
- Adolf Pepłowski – polski adwokat, powstaniec styczniowy,
- Walery Roman – polski prawnik, działacz państwowy i społeczny II Rzeczypospolitej, w latach 1928–1935 senator II i III kadencji w II RP,
- Stanisław Staniszewski – polski adwokat i polityk.
-
Kaplica
-
Kościół ewangelicki
-
Szkoła dla dorosłych
-
Stacja kolejowa
-
Gimnazjum
-
Park
.jpg)
- ↑ T. Naruszewicz, Od Janówki, przez Suwałki, Kalwarię, Wiłkowyszki, do Pilwiszek. Obszar dekanatu Olwita do końca XVIII wieku, Suwałki 2020, s. 360.
- Kalwarya, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 711.
- Leonard Drożdżewicz, Z pogranicza kultur WKL - „Znad Wilii”, nr 2 (78) z 2019 r., s. 73-80, Dziedzictwo kulturowe Kalwarii i Suchowoli