Kinetyczno-molekularna teoria gazów – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kinetyczno-molekularna teoria gazów – mikroskopowy model budowy gazów, umożliwiający makroskopowy opis ich właściwości przy założeniu bardzo dużej ilości atomów, cząsteczek lub jonów.
Teoria sformułowana jest przy pewnych założeniach:
- wszystkie ciała składają się z cząstek, których rozmiary można pominąć (epozja),
- cząstki znajdują się w nieprzerwanym, chaotycznym ruchu,
- cząstki oddziałują na siebie poprzez zderzenia sprężyste, a między zderzeniami poruszają się zgodnie z zasadami dynamiki Newtona.
Założenia te są w przybliżeniu spełnione dla gazów przy niezbyt wysokich ciśnieniach w niezbyt niskich temperaturach.
Podstawowym równaniem teorii kinetycznej gazów jest wzór, który pozwala powiązać parametry poszczególnych cząsteczek z parametrami makroskopowymi gazu, takimi jak: ciśnienie, objętość, temperatura. Ma ono postać
gdzie:
– średnia energia kinetyczna cząsteczki,
– stała Boltzmanna,
– liczba stopni swobody cząsteczki,
– temperatura gazu.
Równanie średniej kwadratowej prędkości cząsteczki wynika bezpośrednio z podstawowego równania kinetyczno-molekularnej teorii gazów dla jednego mola gazu doskonałego (cząsteczka ma trzy stopnie swobody):
gdzie:
– masa cząsteczki,
– średni kwadrat jej prędkości.
Stąd
lub, używając masy molowej gazu zamiast masy pojedynczej cząsteczki (
to stała Avogadra),
gdzie:
– stała gazowa.