Klucz F – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Fri Feb 14 2020
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klucz F – jeden z trzech rodzajów kluczy notacji muzycznej, oznaczający położenie dźwięku f oktawy małej. Umieszczony na trzeciej linii nazywa się kluczem barytonowym, na czwartej linii kluczem basowym, na piątej zaś kluczem subbasowym[1]
Kształt klucza F pochodzi od stylizowanej litery F. Po licznych zmianach uzyskał on współczesną formę. Używany jako klucz barytonowy, basowy lub kontrabasowy (subbasowy).
- ↑ Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, Wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 19-21, ISBN 83-224-0250-3, OCLC 749978364 [dostęp 2020-02-14].