Konstancjusz III – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł należy dopracować:
 Wizerunek Konstancjusza III na jego monecie | ||
| Cesarz rzymski (współrządca Honoriusza) | ||
| Okres |
421 | |
|---|---|---|
| Dane biograficzne | ||
| Data i miejsce śmierci |
2 września 421 | |
| Żona | ||
| Dzieci | ||
| Moneta | ||
 Solid Konstancjusza III | ||
|
Konstancjusz III, Flavius Constantius (zm. 2 września 421 w Rawennie) – cesarz rzymski, krótkotrwały współrządca Honoriusza w roku 421.
Wódz za panowania cesarza Honoriusza. Wybił się na stanowisko głównego dowódcy zachodu po śmierci Olimpiodora. Dzięki niemu zostali pobici uzurpatorzy Konstantyn III, Konstans II i Maksymus z Hiszpanii. Opanował sytuację w cesarstwie zachodnim po wkroczeniu do niego barbarzyńców. Osiedlił Gotów w Akwitanii. W nagrodę za zwycięstwa cesarz Honoriusz dał mu za żonę swoją siostrę Gallę Placydię i uczynił go współcesarzem (w 421). Z małżeństwa tego narodziło się dwoje dzieci: późniejszy cesarz Walentynian III oraz Honoria.
- Aleksander Krawczuk, Poczet cesarzy rzymskich, Warszawa 2001.