Krzysztof Wroczyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Krzysztof Wroczyński

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1950 Warszawa
Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: etyka, filozofia prawa, metafizyka
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski Katolicki Uniwersytet Lubelski
Doktorat	1989 – prawa człowieka Katolicki Uniwersytet Lubelski
Habilitacja	25 czerwca 2009 – filozofia Katolicki Uniwersytet Lubelski
Nauczyciel akademicki
uczelnai	Katolicki Uniwersytet Lubelski; Wydział Filozofii; Sekcja Filozofii Teoretycznej Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego; Wydział Filozofii Chrześcijańskiej; Katedra Etyki Ogólnej

Krzysztof Wroczyński (ur. 27 lipca 1950 w Warszawie) – polski filozof, doktor habilitowany nauk filozoficznych, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

• filozofia prawa,
• historia filozofii prawa,
• etyka,
• metafizyka

• 1967 – ukończył Liceum Ogólnokształcące im T. Czackiego
• studia na Wydziale Geografii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Warszawskiego
• 1973 – obrona pracy magisterskiej
• 1978 – studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL
• 1989 – doktorat z zakresu praw człowieka pt. „Źródła obowiązywalności powszechnych praw człowieka”
• 1993 – stypendium naukowe w Belgii (Louvain-la-Neuve)
• Przygotowanie rozprawy habilitacyjnej na temat filozofii prawa Antonia Rosmini Serbati w kontekście jego koncepcji bytu i dyskusji w filozofią klasyczną (głównie starożytną i św. Tomaszem)
• 2009 – stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie filozofii na podstawie pracy Prawo wobec moralności. Antonia Rosminiego koncepcja filozofii prawa^[2]

Przebieg pracy zawodowej

• 1977–1979 – redaktor „Chrześcijanina w Świecie” z siedzibą w Warszawie
• pracownik naukowo-dydaktyczny przy Katedrze Metafizyki
• 1997 – wykładowca również w Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego)

• Philosophia christiana jako vera philosophia w ujęciu A. Rosminiego, „Człowiek w kulturze” nr 17, 2005, s.165–172.
• Krzysztof Wroczynski e Pawel Borkowski, Studi del Rosmini nella Polonia d'oggi, „Charitas” Bollettino Rosminiano Mensile. Domodossola, Maggio 2005.
• Michel Schooyans, Ukryte oblicze ONZ. Toruń 2002, [rec.], „Społeczeństwo” nr 5, Warszawa 2003, s.749–752.
• Uwagi o miejscu filozofii we współczesnej kulturze. „Społeczeństwo” nr 3–4, Warszawa 2003, s. 441–448.
• Walka o prawo. w: Przyszłość cywilizacji Zachodu. Lublin 2003, s. 167–174.
• Uwagi o przedtomaszowych definicjach prawa naturalnego. w: Wierność rzeczywistości. Księga pamiątkowa z okazji jubileuszu 50-lecia pracy naukowej na KUL o. prof. Mieczysława A. Krąpca. Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu. Lublin 2001, s. 197–210.
• Po ratyfikacji Konkordatu. „Zarządzanie i edukacja” nr 13, Warszawa 1999, s. 159–168.
• O źródłach treści praw człowieka. „Człowiek w kulturze” nr 11, Lublin 1998, s.161–176.
• O realistyczną filozofię prawa. „Człowiek w kulturze” nr 9, Lublin 1997, s. 135–143.
• Źródła zagrożeń dla praw człowieka. „Człowiek w kulturze” nr 4–5, Lublin 1995, s.141–146.
• Demokratyczne państwo prawne. „Człowiek w kulturze” nr 3, Warszawa 1994, s. 151–160.
• Demokracja i sprawiedliwe prawo. „Chrześcijanin w świecie”, nr 2–3, Warszawa 1994.
• Naturalis ratio jako podstawa praw człowieka, „Filozofia” nr 1 (23) Lublin 1991.
• Droits de l'homme dans la perspective thomiste. Studi Tomistici, vol. 43, Atti del IX Congresso Tomistico Internazionale. Città del Vaticano 1991.
• Remarks on human rights and natural law, The Review of comparative Law, vol.2, Lublin 1988.