pl.wikipedia.org

Ludwik René – Wikipedia, wolna encyklopedia

  • ️Thu Dec 19 2019

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ludwik René

Ilustracja
Ludwik René
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1914
Biała Podlaska

Data i miejsce śmierci

25 kwietnia 1999
Warszawa

Zawód

reżyser teatralny i telewizyjny

Zespół artystyczny
Teatr Ateneum w Warszawie, Teatr Polski w Warszawie
Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób reżysera Ludwika René na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ludwik René (ur. 28 sierpnia 1914 w Białej Podlaskiej, zm. 25 kwietnia 1999 w Warszawie) – polski reżyser teatralny i telewizyjny.

Syn Marka[1]. Ukończył w roku 1949 Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Łodzi. Pracował w łódzkim Teatrze Wojska Polskiego. W latach 1949–1950 był asystentem Leona Schillera w Teatrze Polskim w Warszawie, a następnie został kierownikiem artystycznym Teatru Ateneum w Warszawie. Od 1950 roku należał do PZPR[2]. Od roku 1952 przeniósł się do Teatru Domu Wojska Polskiego przemianowanego następnie na Teatr Dramatyczny. W latach 1975–1981 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.

Początkowo reżyserował sztuki z repertuaru socrealistycznego. Od połowy lat 50. reżyserował sztuki autorów zachodnich, w tym Bertolta Brechta, Eugene’a Ionesco, Friedricha Dürrenmatta, Arthura Millera, Jeana Paula Sartre’a i Maxa Frischa.

Reżyserował też przedstawienia operowe, jak „Juliusza Cezara” Georga Friedricha Haendla i „Koronację Poppei” Claudio Monteverdiego w Teatrze Wielkim w Warszawie oraz „Króla Rogera” Karola Szymanowskiego w Operze Śląskiej w Bytomiu.

Dla Teatru Telewizji wyreżyserował m.in. „Cyda” Pierre’a Corneille’a, „Wiele hałasu o nic” Williama Szekspira (1964) i „Elektrę” Jeana Giraudoux.

Zmarł w Warszawie, spoczął na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 95-6-29,30)[3].

  • nagroda III stopnia na I Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich w Katowicach za reżyserię Młodej gwardii Aleksandra Fadiejewa w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (1949)
  • Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia (zespołową) za reżyserię sztuki Sprawa Pawła Eszteraga Sandora Gergelyego w Państwowym Teatrze Kameralnym w Warszawie (1950)[5]
  • Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i Telewizji (1960)
  • Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i Telewizji (1965)
  • Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i Telewizji za osiągnięcia w dziedzinie reżyserii spektakli Teatru Telewizji (1968)
  • Nagroda im. Tadeusza Boya- Żeleńskiego (1969)
  • Nagroda Stołecznej Rady Narodowej za upowszechnianie kultury (1970)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt twórczości reżyserskiej (1973)
  • śląska Złota Maska za reżyserię i inscenizację Króla Rogera Karola Szymanowskiego w Operze Śląskiej w Bytomiu (1981)[4].
  1. ↑ a b M.P. z 1953 r. nr 15, poz. 206 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  2. ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 806–807. ISBN 83-223-2073-6.
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: CZUPRYKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
  4. ↑ a b Ludwik René, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-08-16].
  5. ↑ Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 1, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-16].