Mannoza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mannoza

Enancjomery D i L formy liniowej
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6H12O6
Masa molowa	180,16 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały, krystaliczny proszek lub małe kryształy[1]
Identyfikacja
Numer CAS	31103-86-3
PubChem	18950
SMILES C(C1C(C(C(C(O1)O)O)O)O)O
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 50 mg/ml[2] w innych rozpuszczalnikach słabo w etanolu[1] Temperatura rozkładu 132–140 °C[2][1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-05-10] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS[2]. NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[3] 0 0 0
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Mannoza – organiczny związek chemiczny z grupy aldoheksoz, rzadko występujący w stanie wolnym w przyrodzie, częściej w postaci glikoprotein i glikolipidów. Najbardziej rozpowszechniony jest w postaci jego polimerów – mannanów, które występują w hemicelulozach (m.in. w krasnorostach i w nasionach palmy słoniorośli) oraz śluzach roślinnych (m.in. w nasionach kosaćcowatych i bulwach storczykowatych)^[4].

W roztworach wodnych występuje w postaci 4 izomerów pozostających w stanie równowagi, przy czym zdecydowanie dominująca (>99%) jest forma piranozowa^[5].

Formy cykliczne D-mannozy
(skład procentowy w wodzie)^[5]

α-D-mannofuranoza 0,6%	β-D-mannofuranoza 0,2%
α-D-mannopiranoza 63,7%	β-D-mannopiranoza 35,5%

Metabolizm mannozy zachodzi poprzez fosforylację katalizowaną przez heksokinazę do mannozo-6-fosforanu, który potem przekształcany jest przez izomerazę fosforanu mannozy(inne języki) do fruktozo-6-fosforanu.

• białko wiążące mannozę