Niecka – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niecka
- w geologii – łagodna synklina o dużej powierzchni, będąca strukturą wgłębną, często niewidoczną na powierzchni. Na jej bazie mogą powstać formacje złożowe, w tym np.:
- w znaczeniu geomorfologicznym (rzeźba terenu) – niewielkie podłużne obniżenie terenu, powstałe na skutek przemian górnej warstwy skorupy ziemskiej. Niecka taka odznacza się łagodnym profilem poprzecznym, powstaje wskutek spełzywania i spłukiwania materiału skalnego. Rozróżniane są tu m.in.:
- niecka ablacyjna – formowana przez spłukiwanie i spełzanie na obszarze bezleśnym
- niecka korazyjna – powstaje głównie w efekcie spełzywania lub soliflukcji
- Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, s. 156-157, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626.