Niemetale – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niemetale – pierwiastki chemiczne niewykazujące właściwości metalicznych. Inaczej niż w przypadku metali, nie można podać jednoznacznych cech wszystkich niemetali, gdyż są one bardzo zróżnicowane.
Pierwiastków niemetalicznych jest znacznie mniej (według obecnych kryteriów 18) niż metalicznych. W układzie okresowym pierwiastków chemicznych niemetale występują w następujących grupach:
- wodór (H) w grupie 1
- węgiel (C) w grupie 14
- azot (N), fosfor (P) w grupie 15
- tlen (O), siarka (S) i selen (Se) w grupie 16
- 5 pierwiastków grupy 17, czyli fluorowce
- 6 pierwiastków grupy 18, czyli gazy szlachetne.
Cechują się na ogół następującymi właściwościami:
- są izolatorami – mają słabe przewodnictwo elektryczne i przewodność cieplną w porównaniu z metalami
- mają wysoką elektroujemność
- ich tlenki mają charakter kwasowy (nie dotyczy gazów szlachetnych)
- mają zwykle niższe temperatury topnienia i wrzenia niż metale o zbliżonych masach atomowych; wiele z nich jest w temperaturze pokojowej gazami, a jeden (brom) cieczą.
- L. Pauling, P. Pauling: Chemia. Warszawa: Wydawnictwo WNT, 1988, s. 171–239.
| Grupy |
|
|---|---|
| Okresy | |
| Bloki |