Film jest zarówno ekranizacją powieści Dracula Brama Stokera jak i remakiem filmu Nosferatu – symfonia grozy z 1922^[2]; spotkał się z pozytywną oceną krytyki i połączył sukces artystyczny z komercyjnym.

Klaus Kinski – hrabia Dracula
Bruno Ganz – Jonathan Harker
Isabelle Adjani – Lucy Harker
Constanze Engelbrecht – Lucy Harker (głos)
Walter Ladengast(inne języki) – doktor van Helsing
Roland Topor – Reinfeld
Horst Sachtleben – Reinfeld (głos)
Jacques Dufilho(inne języki) – kapitan statku
Leo Bardischewski – kapitan statku (głos)
Dan van Husen – strażnik
Jan Groth – kapitan portu
Carsten Bodinus – Schrader
Martje Grohmann – Mina
Rijk de Gooyer – urzędnik miejski
Fred Maire –
- urzędnik miejski (głos),
- lord na bankiecie (głos)
Lo van Hensbergen – asystent urzędnika miejskiego
Norbert Gastell –
- asystent urzędnika miejskiego (głos),
- furman (głos)
Clemens Scheitz – biuralista
John Leddy – furman
Margriet van Hartingsveld – kobieta
Tim Beekman – karawaniarz
Michael Edols – lord na bankiecie

Wismar w XIX wieku. Jonathan Harker otrzymuje list od hrabiego Draculi z Transylwanii z prośbą o jak najszybszy przyjazd. Jego żona Lucy, mając złe przeczucia, początkowo nie zgadza się na wyjazd, jednak w końcu ulega. Wbrew pozorom to nie strach stanowi motyw przewodni filmu, lecz samotność. Wampir jest na wskroś ludzki; pragnie miłości i zrozumienia.

↑ Dariusz Szymański: Filmy Republiki Federalnej Niemiec rozpowszechniane w polskich kinach w latach 1944-1989 (układ chronologiczny). Na ekranach PRL. [dostęp 2022-10-02]. (pol.).
↑ Everson 1982 ↓, s. 202-207.

William K. Everson: Klassiker des Horrorfilms. Rudolf Fischer (tłum.). Wyd. 2. Monachium: Goldmann, 1982. ISBN 3-442-10205-7. (niem.).

Nosferatu wampir w bazie IMDb (ang.)
Nosferatu wampir w bazie Filmweb

Britannica: topic/Nosferatu-the-Vampyre