pl.wikipedia.org

Ołeh Ostapenko – Wikipedia, wolna encyklopedia

  • ️Sat Oct 20 2018

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ołeh Ostapenko

Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ołeh Wołodymyrowycz Ostapenko

Data i miejsce urodzenia

27 października 1977
Winnica

Wzrost

187 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1995 Podilla Chmielnicki 2 (-1)
1996 Roś Biała Cerkiew 11 (-9)
1996 Nywa Berszad 1 (-3)
1997–2000 Nywa Winnica 58 (-93)
2001 Fakieł Woroneż 1 (-?)
2001–2003 Krywbas Krzywy Róg 46 (-57)
2004–2005 Metalist Charków 42 (-33)
2006 İnter Baku 1 (-0)
2007 Krywbas Krzywy Róg 4 (-5)
2008 Worskła Połtawa 2 (-5)
2009 Bananc Erywań 12 (-7)
2009–2010 Illicziweć Mariupol 2 (-5)
2010–2011 Obołoń Kijów 5 (-9)
2011 Nywa Winnica 4 (-7)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1994  Ukraina U-16 ? (-?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2011–2012 Nywa Winnica (asystent)
2012 Nywa Winnica (p.o.)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Ołeh Wołodymyrowycz Ostapenko, ukr. Олег Володимирович Остапенко (ur. 27 października 1977 w Winnicy) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza.

W 1995 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Podilla Chmielnicki. Potem występował w ukraińskich klubach Roś Biała Cerkiew, Nywa Berszad i Nywa Winnica. W 2001 na krótko wyjechał do Rosji, gdzie bronił bramki Fakiełu Woroneż. Po powrocie grał w Metaliscie Charków i Krywbasie Krzywy Róg. Na początku 2006 przeszedł do azerskiego Interu Baku, ale rozegrał tylko 1 mecz i następnego roku powrócił do Krywbasa. Po występach w Worskłe Połtawa, przeniósł się do ormiańskiego Bananca Erywań. Latem 2009 został piłkarzem Illicziwca Mariupol[1]. Latem 2010 przeszedł do Obołoni Kijów[2]. Następnego lata powrócił do klubu, w którym kiedyś występował, do Nywy Winnica[3], a w końcu roku zakończył karierę piłkarza.

Karierę szkoleniowca rozpoczął po zakończeniu kariery piłkarza. Po dymisji Ołeha Fedorczuka 20 października 2011 najpierw pomagał trenować Nywy Winnica[4], a w rundzie wiosennej zastępował w niektórych meczach pełniącego obowiązki głównego trenera Ołeha Szumowyckiego, do rozwiązania klubu 7 lipca 2012[5][6].

Kariera szkoleniowa

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o tymczasowo