pl.wikipedia.org

Octan bornylu – Wikipedia, wolna encyklopedia

  • ️Sun Jan 15 2017

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Octan bornylu

Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)

octan endo-1,7,7-trimetylobicyklo[2.2.1]hept-2-ylu

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C12H20O

Masa molowa

196,29 g/mol

Wygląd

bezbarwne kryształy lub bezbarwna ciecz[1]

Identyfikacja
Numer CAS

76-49-3

PubChem

6448

SMILES

CC(=O)OC1CC2CCC1(C2(C)C)C

InChI

InChI=1S/C12H20O2/c1-8(13)14-10-7-9-5-6-12(10,4)11(9,2)3/h9-10H,5-7H2,1-4H3

InChIKey

KGEKLUUHTZCSIP-UHFFFAOYSA-N

Właściwości
Gęstość
0,986 g/cm³; ciało stałe
Rozpuszczalnośćwodzie
bardzo trudno[1]
w innych rozpuszczalnikach
etanol: łatwo[1]
Temperatura topnienia

28 °C[1]

Temperatura wrzenia

223–224 °C

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-01-15]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
octan (−)-bornylu
Substancja w tej postaci nie jest klasyfikowana
jako niebezpieczna według kryteriów GHS
(na podstawie podanej karty charakterystyki).
Temperatura zapłonu

84 °C

Podobne związki
Podobne związki

octan butylu, octan etylu, octan oktylu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Octan bornylubicykliczny, organiczny związek chemiczny, ester kwasu octowego i borneolu.

W cząsteczce występują trzy asymetryczne atomy węgla jednak zmiana konfiguracji tylko przy jednym determinuje obecność dwóch różnych stereoizomerów: izomer (+) pochodna naturalnego (+)-(R)-borneolu, izomer (−) pochodna izoborneolu [(−)-(S)-borneolu].

Bezbarwna substancja krystaliczna o charakterystycznym, silnym zapachu igieł sosnowych, słabo rozpuszczalna w wodzie, dobrze rozpuszczalna w alkoholu etylowym. Podstawowy składnik olejku pichtowego i sosnowego.

Stosowany jest w przemyśle perfumeryjnym oraz w medycynie.

  1. a b c d Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.