Podiebradowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podiebradowie, Podiebradowicze – dynastia wywodząca się od króla czeskiego Jerzego z Podiebradów panująca w hrabstwie kłodzkim 1465–1501, księstwie opawskim 1465–1485, księstwie ziębickim 1465–1569 i księstwie oleśnickim 1495–1647.
- 1465–1485 Wiktoryn z Podiebradów syn Jerzego z Podiebradu króla Czech
- 1459–1471 Wiktoryn z Podiebradów
- 1465–1498 Henryk I Starszy z Podiebradów, brat Wiktoryna
- 1498–1501 Albrecht Podiebradowicz, syn Henryka I
- 1459–1500 Wiktoryn z Podiebradów
- 1465–1498 Henryk I Starszy, brat Wiktoryna
- 1500–1515 Bartłomiej z Podiebradów (1478–1515), syn Wiktoryna
- 1500–1502 Jerzy Podiebradowicz, syn Henryka I
- 1502–1511 Albrecht Podiebradowicz, syn Henryka I
- 1511–1548 Henryk II, wnuk Henryka I
- 1548–1565 Jan Podiebradowicz, brat Henryka II
- 1565–1569 Karol Krzysztof Podiebradowicz, syn Jana
- 1500–1502 Jerzy Podiebradowicz, syn Henryka I
- 1502–1511 Albrecht Podiebradowicz, syn Henryka I
- 1511–1548 Henryk II, wnuk Henryka I
- 1548–1565 Jan Podiebradowicz, brat Henryka II
- 1565–1569 Karol Krzysztof Podiebradowicz, syn Jana
- 1569–1617 Karol II, syn Henryka II
- 1617–1647 Karol Fryderyk, syn Karola II
- do 1587 Henryk III, syn Henryka II
- 1587–1617 Karol II, syn Henryka II
- 1617–1639 Henryk Wacław (mł.), syn Karola II
- Stefan Głogowski, Genealogia Podiebradów, Gliwice 1997.
- Włodzimierz Dworzaczek, Genealogia, cz. 2: Tablice, Warszawa 1959, tabl. 12.
- Genealogie Podiebrad (de)