Podkowa II – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 Herb Podkowa II | |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Pierwsza wzmianka |
Podkowa II (Podkowa b) – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Opis z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:
W polu czerwonym podkowa barkiem do góry srebrna; nad nią gwiazda ośmiopromienna, złota; między ocelami miecz srebrny z rękojeścią złotą. Klejnot: nad hełmem, w koronie pięć piór strusich, przeszytych mieczem, ostrzem w lewo. Labry błękitne, podbite srebrem.
Nadany w 1790 Marcinowi Prandtke, kapitanowi w I regimencie wojska koronnego, potwierdzony 14 lutego 1792, według Chrząńskiego nadany także w 1790 Wojciechowi Greffenowi[1].
Dwa rody herbownych:
Greffen, Prandtke.
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 270.
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku: ponad 4700 herbów szlacheckich 49 tysięcy nazwisk 60 tysięcy rodów. L&L, 2011. ISBN 978-83-60597-68-2.
- Herb Podkowa II z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla