Powiat lubliniecki – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Sun Nov 10 2024
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
powiat | |||||||
Pałac Ludwika Karola von Ballestrema w Kochcicach | |||||||
| |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||
TERC |
2407 | ||||||
Siedziba | |||||||
Starosta |
Joachim Smyła | ||||||
Powierzchnia |
822,25 km² | ||||||
Populacja (31.12.2019) • liczba ludności |
| ||||||
• gęstość |
91 os./km² | ||||||
Urbanizacja |
37,3% | ||||||
Tablice rejestracyjne |
SLU | ||||||
Adres urzędu: ul. Paderewskiego 742-700 Lubliniec | |||||||
Szczegółowy podział administracyjny | |||||||
| |||||||
Położenie na mapie województwa![]() | |||||||
| |||||||
Strona internetowa |
Powiat lubliniecki – powiat w Polsce w województwie śląskim, utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Lubliniec.
Według danych z 31 grudnia 2023 roku powiat zamieszkiwało 75 027 osób[1].
W skład powiatu wchodzą[potrzebny przypis]:
- gminy miejskie: Lubliniec
- gminy miejsko-wiejskie: Woźniki
- gminy wiejskie: Boronów, Ciasna, Herby, Kochanowice, Koszęcin, Pawonków
- miasta: Lubliniec, Woźniki
Według danych z 31 grudnia 2019 roku[2] powiat zamieszkiwało 76 451 osób. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwało 76 326 osób[3]. \
Liczba ludności (dane z 31 grudnia 2012):
Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
osób | % | osób | % | osób | % | |
Ogółem | 77 347 | 100 | 39 242 | 50,73 | 38 105 | 49,27 |
Miasto | 28 851 | 37,30 | 14 687 | 18,99 | 14 164 | 18,31 |
Wieś | 48 496 | 62,70 | 24 555 | 31,75 | 23 941 | 30,95 |
- Piramida wieku mieszkańców powiatu lublinieckiego w 2014 roku[4].
Liczba mieszkańców w latach
- Kościół rzymskokatolicki: 20 parafii
- Kościół Adwentystów Dnia Siódmego: zbór
- Kościół ewangelicko-augsburski: zbór
- Kościół Zielonoświątkowy: zbór
- Świadkowie Jehowy: 3 zbory
Ugrupowanie | 2002-2006[5] | 2006-2010[6] | 2010-2014[7] | 2014-2018[8] | 2018-2023[9] |
---|---|---|---|---|---|
Sojusz Lewicy Demokratycznej | 1 (SLD-UP) | - | - | - | |
Prawo i Sprawiedliwość | 5 | ||||
Forum Prawicy Ziemi Lublinieckiej | 3 | 3 | 2 | 2 | |
Samorząd Lubliniecki | 4 | 3 | 1 | - | |
Porozumienie Samorządowe Ziemi Lublinieckiej | 9 | 8 | 10 | - | 6 |
Samoobrona | 2 | 2 | - | - | |
Wspólnota Ziemi Lublinieckiej | - | 2 | 6 | 4 | 6 |
Inicjatywa Samorządowa | - | 1 | - | - | |
Forum Samorządowe Ziemi Lublinieckiej | - | - | - | - | |
Porozumienie Ziemi Lublinieckiej | - | - | - | 13 | |
Komitet Wyborczy Wyborców Ziemi Lublinieckiej | 2 |
Powiat lubliniecki położony jest w dorzeczach górnej Liswarty i górnej Małej Panwi. Jego terytorium znajduje się na pograniczu Niziny Śląskiej i Wyżyny Śląskiej. W północno-wschodniej części powiatu znajduje się też większa część Parku Krajobrazowego „Lasy nad Górną Liswartą”.
W przeszłości do powiatu lublinieckiego należały także gminy Dobrodzień i Kalety[10].
Większość obszaru powiatu leży na Górnym Śląsku, oprócz terenu miejscowości Łebki, Pietrzaki oraz części miejscowości Herby (dawniej Herby Polskie)[11][12]. Przez długi czas ziemia lubliniecka stanowiła rejon kulturowy Górnego Śląska, graniczący od północy z Małopolską. Granica między Śląskiem a Małopolską, ustanowiona na przełomie XIV i XV wieku, przebiega w kierunku północnym od miejscowości Boronów i wschodnim od miasta Woźniki. Miała ona wpływ na wzmocnienie autonomii ziemi lublinieckiej jako obszaru odrębnego kulturowo. W XVIII w. była to też granica Prus z Rzecząpospolitą, a później Prus i Niemiec z Rosją i Królestwem Polskim.
Zaczątkiem powiatu był tzw. districtus Lublinensis, który to wzmiankowany był już w XIV wieku. Do końca XX wieku w granicach powiatu znajdowały się też miasta i gminy Kalety i Dobrodzień, które zostały odłączone od powiatu lublinieckiego 1 stycznia 1999.
- 1300 – Lubliniec uzyskał prawa miejskie
- XVIII wiek – pierwszy starosta z nadania pruskiego – Jan Ludwik von Goczalkowski
- 1922 – pierwszy starosta lubliniecki w dwudziestoleciu międzywojennym – Kazimierz Grzymała-Niegolewski (zm. 1923[13])
![](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/39/Zesp%C3%B3%C5%82_Pie%C5%9Bni_i_Ta%C5%84ca_%22%C5%9Al%C4%85sk%22_inauguracja_68-07.jpg/250px-Zesp%C3%B3%C5%82_Pie%C5%9Bni_i_Ta%C5%84ca_%22%C5%9Al%C4%85sk%22_inauguracja_68-07.jpg)
![](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/94/Lubsza%2C_szko%C5%82a_J%C3%B3zefa_Lompy_785.jpg/250px-Lubsza%2C_szko%C5%82a_J%C3%B3zefa_Lompy_785.jpg)
Na obszarze powiatu znajduje się kilkanaście dworków, pałaców i zespołów zamkowo-pałacowych: w Dralinach, Kochanowicach, Kochcicach, Koszęcinie, Lublińcu, Łagiewnikach Wielkich, Panoszowie, Sierakowie Śląskim, Wędzinie i Wierzbiu.
Na trasie Szlaku architektury drewnianej znajdują się następujące obiekty:
- wolno stojąca dzwonnica drewniana z XVII w. przy murowanym kościele św. Józefa z 1331 w Sadowie
- kościół Matki Boskiej Różańcowej z 1611 w Boronowie, pierwszy na Śląsku kościół zbudowany na planie krzyża greckiego.
- Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny z 1576 w Gwoździanach.
- kościół św. Anny z 1653 w Lublińcu
- kościół św. Jana Chrzciciela z ok. 1670 w Bruśku
- kościół Świętej Trójcy z 1724 w Koszęcinie
- kościół św. Marcina z 1751 w Cieszowej
- kościół cmentarny św. Walentego z 1696 w Woźnikach
W zespole zamkowym w Koszęcinie swoją siedzibę ma Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”. W miejscowości Cieszowa, oprócz zabytkowego kościoła, znajduje się też kirkut z XVIII wieku.
Poza szlakiem architektury drewnianej, na terenie powiatu znajdują się także:
- Szlak im. Józefa Lompy (83 km)
- Szlak Powstań Śląskich (73 km)
- Szlak Pomników Przyrody (61 km)
Na terenie powiatu lublinieckiego ukazuje się Echo powiatu – bezpłatny informator powiatu lublinieckiego – miesięcznik informacyjno-publicystyczny, poświęcony zagadnieniom lokalnym.
Ta sekcja od 2011-01 wymaga określenia jasnych kryteriów wyboru.
Gospodarka powiatu oparta jest głównie na rolnictwie, jednakże na jego terenie znajduje się także kilka większych zakładów przemysłowych:
- Lentex – producent wykładzin w Lublińcu
- Hoger w Lublińcu
- Gerlic w Lublińcu
- Texlen w Lublińcu
- Hugienika w Lublińcu
- Bios Lubliniec 1
- Bios Lubliniec 2
- Młyn Lubliniec
- Polimer w Lublińcu
- Szybex w Lublińcu
- Turbo Care Poland w Lublińcu
- Energoserwis – przemysł elektromaszynowy w Lublińcu
- Operator Logistyczny Paliw Płynnych Sp. z o.o. – Zakład Magazynowania Paliw nr 3 w Boronowie
- Scrapena – zakład przerobu złomu i recyklingu samochodów w Herbach.
- powiat kłobucki
- powiat częstochowski
- powiat myszkowski
- powiat tarnogórski
- powiat strzelecki (województwo opolskie)
- powiat oleski (województwo opolskie)
- ↑ a b Polska w Liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2024-11-10].
- ↑ l, Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym (stan w dniu 31.12.2019), 31 grudnia 2019.
- ↑ GUS, TABL. II. LUDNOŚĆ, RUCH NATURALNY ORAZ MIGRACJE LUDNOŚCI WEDŁUG POWIATÓW W PIERWSZYM PÓŁROCZU 2020 R., 30 czerwca 2020.
- ↑ Powiat lubliniecki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-21], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Państwowa Komisja Wyborcza: Wybory samorządowe [online], wybory2002.pkw.gov.pl [dostęp 2017-06-15].
- ↑ Geografia wyborcza - Wybory samorządowe - Państwowa Komisja Wyborcza [online], wybory2006.pkw.gov.pl [dostęp 2017-06-15].
- ↑ Dituel Sp., Wybory Samorządowe 2010 - Geografia wyborcza - Województwo śląskie - Powiat lubliniecki [online], wybory2010.pkw.gov.pl [dostęp 2017-06-15].
- ↑ PKW | Samorząd 2014 [online], samorzad2014.pkw.gov.pl [dostęp 2017-06-15].
- ↑ Wybory samorządowe. W, Wyborcza.pl [online], czestochowa.wyborcza.pl, 23 października 2018 [dostęp 2018-10-24].
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-06)].
- ↑ https://web.archive.org/web/20171201033607/http://www.haus.pl/images/mapa.jpg
- ↑ Józef Andrzej Bossowski, Zdzisław Urbański, Historia kolei Herby-Częstochowa, Częstochowa: „Cmyk-Art”, 2002, ISBN 83-917138-5-7, OCLC 749663078.
- ↑ II. Ruch służbowy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych od 1 grudnia 1923 do 1 stycznia 1924 r.. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. 1, s. 23, 1 marca 1924. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych.