Renata Beger – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Fri Oct 01 2010
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Data i miejsce urodzenia |
18 lipca 1958 | |
---|---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, rolniczka, przedsiębiorca, działaczka związkowa | |
Miejsce zamieszkania | ||
Alma Mater | ||
Stanowisko |
posłanka na Sejm IV i V kadencji (2001–2007) | |
Partia |
PS/Samoobrona RP (1992–2008) | |
Małżeństwo |
Tadeusz Beger | |
Dzieci |
2 | |
|
Renata Lidia Beger (ur. 18 lipca 1958 w Silnie) – polska polityk, rolniczka, przedsiębiorca, działaczka związkowa, posłanka na Sejm IV i V kadencji (2001–2007).
Jest absolwentką Zawodowego Liceum Ekonomicznego i Policealnego Centrum Kształcenia Naukowego w Pile. W 2004 zdała maturę w szczecińskim Centrum Edukacyjnym „Zdroje”, podjęła następnie studia zaoczne z zakresu politologii. W 2007 ukończyła studia licencjackie na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Następnie rozpoczęła studia z zakresu administracji samorządowej[1], które ukończyła w 2011, uzyskując tytuł zawodowy magistra[2][3].
W latach 1976–1988 pracowała jako kierownik sklepu Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” oraz punktu skupu okręgowej spółdzielni mleczarskiej. Od 1988 prowadzi indywidualne gospodarstwo rolne o powierzchni około 200 ha[4], a w 1990 założyła także własną firmę usługowo-rolniczą. Była współwłaścicielką zakładu masarskiego. Należała do Zrzeszenia Producentów Zbóż, została przewodniczącą Krajowego Stowarzyszenia Obrońców Polskiego Przemysłu Mięsnego. W latach 2000–2003 zasiadała w radzie społecznej przy KRUS. W 1998 wstąpiła do Polskiego Klubu Ekologicznego. W 2006 została felietonistką należącego do Henryka Stokłosy „Tygodnika Nowego”[5]. W 2008 przez kilka miesięcy prowadziła program kulinarny emitowany w lokalnej telewizji TV Pilska, a w 2020 została dziennikarką telewizji internetowej portalu „Świat Rolnika”[6].
Była współzałożycielką partii Przymierze Samoobrona (w 2000 przemianowaną na Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej). Pełniła funkcję sekretarza generalnego tego ugrupowania. W latach 1992–2001 była wiceprzewodniczącą wielkopolskiego zarządu Związku Zawodowego Rolników „Samoobrona”. Bez powodzenia kandydowała w wyborach parlamentarnych w 1993 z listy komitetu Samoobrona – Leppera[7] (otrzymała 1476 głosów). W wyborach w 2001, otrzymawszy 10 877 głosów uzyskała mandat poselski z listy Samoobrony RP w okręgu pilskim. Była sekretarzem klubu parlamentarnego tej partii. Zasiadała w Komisji Etyki Poselskiej (jako zastępca przewodniczącego), Komisji Finansów Publicznych (do lipca 2002), Komisji Gospodarki, Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej oraz w komisji śledczej w sprawie afery Rywina, z której została odwołana 3 grudnia 2003. Pełniła także funkcję wiceprzewodniczącej Komisji Nadzwyczajnej ds. programu rządowego „Przedsiębiorczość-Rozwój-Praca”. W wyborach w 2005, kandydując z 4. miejsca listy Samoobrony RP, ponownie uzyskała mandat poselski liczbą 10 537 głosów. W 2006 została przewodniczącą rady wojewódzkiej partii w województwie wielkopolskim.
26 września 2006 w programie Tomasza Sekielskiego i Andrzeja Morozowskiego Teraz my! telewizji TVN pokazano materiał filmowy nakręcony ukrytą kamerą przy pomocy Renaty Beger (tzw. afera taśmowa). Podczas zarejestrowanych z ukrycia spotkań posłanka przedstawiała Adamowi Lipińskiemu, wiceprezesowi Prawa i Sprawiedliwości, swoje warunki za ewentualne przejście do większości rządowej, w tym pierwsze miejsce na liście partyjnej, stanowisko w Ministerstwie Rolnictwa, utworzenie z państwowych środków funduszu na rzecz spłaty weksli posłów odchodzących z Samoobrony RP, miejsce na liście wyborczej przed wyborami samorządowymi dla zaufanych ludzi (w tym dla jednego z członków rodziny) oraz bliżej niesprecyzowaną pomoc w rozwiązaniu spraw sądowych. Taśmy zawierały również nagrania rozmów posłanki z innym posłem Wojciechem Mojzesowiczem, który wcześniej przeszedł z Samoobrony RP do PiS. Po ich ujawnieniu Renata Beger zawiadomiła prokuraturę o możliwości popełnienia przestępstwa korupcji przez posłów PiS, śledztwo w tej sprawie nie zostało wszczęte.
W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bez powodzenia ubiegała się o reelekcję (otrzymała 3619 głosów). Niedługo potem została odwołana z władz Samoobrony RP. W kwietniu 2008 odeszła z partii i wycofała się z działalności politycznej[8]. W czerwcu 2013 została przewodniczącą Związku Zawodowego Rolnictwa i Obszarów Wiejskich „Regiony”[9], pełniła tę funkcję do sierpnia 2014. W marcu 2015 została wiceprzewodniczącą kierowanego przez Sławomira Izdebskiego Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych Rolników i Organizacji Rolniczych[10], którą była przez trzy lata. W 2018 związała się z założoną przez Krzysztofa Filipka Partią Chłopską[11][12] (wyrejestrowaną w 2022). W 2019 stanęła na czele nowo powstałego Polskiego Związku Zawodowego Rolnictwa „Wyzwolenie”[13]. Jako jego przedstawicielka była powoływana w skład Rady Ubezpieczenia Społecznego Rolników (na kadencje 2020–2022[14] i 2023–2025[15]).
W listopadzie 2003 zrzekła się immunitetu poselskiego, w styczniu 2004 przedstawiono jej zarzut posłużenia się przed wyborami w 2001 fałszywymi listami poparcia. 30 czerwca 2006 została skazana wyrokiem nieprawomocnym na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat[16]. Wyrok ten został w czerwcu 2007 uchylony przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu i sprawę skierowano do ponownego rozpoznania[17].
W czerwcu 2008 Sąd Rejonowy w Pile po ponownym rozpoznaniu tej sprawy skazał ją na grzywnę w wysokości 30 tys. zł oraz karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat. Renata Beger konsekwentnie zaprzeczała swojemu udziałowi w tym przestępstwie[18]. W czerwcu 2009 Sąd Okręgowy w Poznaniu po rozpoznaniu wniesionej przez nią apelacji utrzymał wyrok sądu pierwszej instancji.
W październiku 2008 Sąd Rejonowy w Szamotułach skazał ją na grzywnę za naruszenie ordynacji wyborczej, polegające na płaceniu osobie zbierającej podpisy pod listami poparcia dla Samoobrony RP[19]. Wyrok ten został w lutym 2009 utrzymany w mocy przez Sąd Okręgowy w Poznaniu[20].
16 maja 2003 w gazecie „Super Express” ukazał się wywiad (zatytułowany Dziękujemy za odwagę) na temat życia prywatnego Renaty Beger, który przyniósł jej pewną popularność m.in. przez użycie w nim terminu kurwiki i deklaracji, iż lubi seks jak koń owies[21]. W 2004 została laureatką plebiscytu „Srebrne Usta 2003” organizowanego przez Program III Polskiego Radia, za wypowiedź o Janie Rokicie[22].
Została też bohaterką piosenki i teledysku zespołu Big Cyc pt. „Złoty warkocz”, piosenki grupy Pawła Kukiza i Piersi pt. „Sejmowe Tango” oraz piosenki Superpuder pt. „Film Renaty”. W 2006 wystąpiła w programie Polsatu Let’s Dance, czyli zrobię dla was wszystko, w którym zatańczyła[23][24], a w 2007 gościnnie wzięła udział w programie Szymon Majewski Show.
Zamężna z Tadeuszem Begerem[25], ma dwoje dzieci. Zamieszkała w Nowym Dworze[4].
Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
1993 | Samoobrona – Leppera | Sejm II kadencji | nr 32 | 1476 (0,80%)![]() | |
2001 | Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej | Sejm IV kadencji | nr 38 | 10 877 (4,23%)![]() | |
2005 | Sejm V kadencji | 10 537 (4,82%)![]() | |||
2007 | Sejm VI kadencji | 3619 (1,21%)![]() |
- ↑ Jak oni się mają. polityka.pl, 22 września 2010. [dostęp 2010-10-01].
- ↑ Moda na doktorat, czyli politycy się kształcą. rmf24.pl, 27 sierpnia 2012. [dostęp 2022-05-22].
- ↑ Renata Beger będzie bronić pracę magisterską. Powrotu do polityki nie wyklucza. Miała propozycje. naszemiasto.pl, 3 lipca 2011. [dostęp 2012-06-17].
- ↑ a b Joanna Tańska: Posłanka z seksem w oczach. tygodnikprzeglad.pl, 25 maja 2003. [dostęp 2020-09-26].
- ↑ Posłanka i były senator z Piły – wymiana usług przed wyborami?. wp.pl, 22 sierpnia 2006. [dostęp 2010-09-26].
- ↑ Ardanowski w rozmowie z Renatą Beger: trzeba nauczyć tych złodziei jakiegoś moresu. swiatrolnika.info, 22 maja 2020. [dostęp 2020-09-10].
- ↑ Beger Renata. Samosiejka. polityka.pl, 13 lipca 2006. [dostęp 2010-07-06].
- ↑ Renata Beger odchodzi z Samoobrony. wp.pl, 10 kwietnia 2008. [dostęp 2009-09-08].
- ↑ Renata Beger wraca do polityki. Pierwszy krajowy zjazd Związku „Regiony”. tvp.pl, 8 czerwca 2013. [dostęp 2015-10-14].
- ↑ Kampania prezydencka: Kukiz popiera rolnicze protesty. dziennik.pl, 15 marca 2015. [dostęp 2015-10-14].
- ↑ Jakub Szczepański: Ludzie Leppera idą po władzę. Byli działacze Samoobrony założyli Partię Chłopską. se.pl, 31 lipca 2018. [dostęp 2018-07-31].
- ↑ Partia Chłopska przygotowuje się do startu w wyborach. onet.pl, 2 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-02].
- ↑ Renata Beger wraca. Założyła związek zawodowy. polsatnews.pl, 18 listopada 2019. [dostęp 2020-01-10].
- ↑ Rada Ubezpieczenia Społecznego Rolników XI kadencja (2020–2022). krus.gov.pl. [dostęp 2023-02-22].
- ↑ Powołanie Rady Rolników. gov.pl, 15 lutego 2023. [dostęp 2023-02-22].
- ↑ Dwa lata więzienia dla Renaty Beger za oszustwa wyborcze. gazeta.pl, 30 czerwca 2006. [dostęp 2009-09-08].
- ↑ Sąd uchylił Beger wyrok za fałszowanie list. money.pl, 31 maja 2007. [dostęp 2011-07-06].
- ↑ Renata Beger skazana za fałszerstwa wyborcze, „Rzeczpospolita” nr 143 (8044) z 20 czerwca 2008, s. A5.
- ↑ Renata Beger skazana za płacenie za zbieranie podpisów pod listami poparcia. gazetaprawna.pl, 7 października 2008. [dostęp 2021-07-15].
- ↑ Renata Beger prawomocnie skazana za naruszenie ordynacji wyborczej. wprost.pl, 19 lutego 2009. [dostęp 2010-07-12].
- ↑ Renata Beger lubi seks „jak koń owies”. wp.pl, 16 maja 2003. [dostęp 2017-04-08].
- ↑ Srebrne Usta 2003. polskieradio.pl. [dostęp 2017-04-08].
- ↑ „Angora” nr 34 (844) z 20 sierpnia 2006.
- ↑ „Super Express” nr 185 z 9 sierpnia 2006.
- ↑ Renata Beger powinna pilnować męża. dziennik.pl, 5 listopada 2007. [dostęp 2020-09-26].
- ↑ Wybory do Sejmu w 1993 r.. kbw.gov.pl. [dostęp 2024-10-26].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-10-16].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-10-16].
- Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 2010-07-12].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. V kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2006.