Republika Cisalpińska – Wikipedia, wolna encyklopedia
| 1797–1802 | ||||
| ||||
| Ustrój polityczny | ||||
|---|---|---|---|---|
| Stolica | ||||
| Data powstania | ||||
| Data likwidacji | ||||
| Prezydent | ||||
| Populacja (1801) • liczba ludności |
| |||
| Język urzędowy | ||||
Położenie na mapie świata
| ||||
| 45°28′N 9°10′E/45,466667 9,166667 | ||||
|
Republika Cisalpińska (wł. Repubblica Cisalpina) – państwo w północnej części obecnych Włoch (Lombardia i Emilia-Romania), utworzone 29 czerwca 1797 z Republiki Transpadańskiej (Lombardzkiej) przez generała Napoleona Bonapartego. Jej stolicą był Mediolan[1]. 26 stycznia 1802 została przekształcona w Republikę Włoską.
9 lipca 1797 przyłączono do niej Republikę Cispadańską i sabaudzkie miasto Novara, a 10 października 1797 – szwajcarskie miasto Valtellina.
Uznana przez Austrię w traktacie pokojowym w Campo Formio (17 października 1797), otrzymała konstytucję wzorowaną na francuskiej. W skład armii Republiki Cisalpińskiej weszły Legiony Polskie pod dowództwem generała Jana Henryka Dąbrowskiego. 26 stycznia 1802 Napoleon, jako prezydent republiki (wybrany 14 lutego), przekształcił ją w Republikę Włoską.
Powstanie Republiki Cisalpińskiej przyczyniło się do ugruntowania poczucia odrębności i jedności narodowej Włochów, było też ważnym etapem w procesie zjednoczenia Włoch.
