Robert Dante Siboldi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pełne imię i nazwisko	Robert Dante Siboldi Badiola
Data i miejsce urodzenia	24 września 1965 Montevideo
Wzrost	193 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1983–1988 Peñarol 1988–1989 Gimnasia La Plata 0 (0) 1989–1993 Atlas 78 (0) 1993–1994 Cruz Azul 32 (0) 1994–1995 Puebla 40 (0) 1995–1999 Tigres UANL 109 (0) 2000–2001 Argentinos Juniors 18 (0) 2001 Junior 2002 Gavilanes 12 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1992–1997  Urugwaj 34 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2002 Gavilanes (tymcz.) 2006–2007 Cruz Azul Jasso 2007–2010 Cruz Azul Hidalgo 2009 Cruz Azul (tymcz.) 2012 Dorados 2015 Santos Laguna (tymcz.) 2017–2018 Santos Laguna 2019 Veracruz 2019–2020 Cruz Azul 2021 Tijuana 2022 Al-Ahli 2023–2024 Tigres UANL
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Robert Dante Siboldi Badiola (ur. 24 września 1965 w Montevideo) – urugwajski piłkarz z obywatelstwem meksykańskim występujący na pozycji bramkarza, reprezentant Urugwaju, trener piłkarski.

Siboldi pochodzi ze stołecznego miasta Montevideo i jest wychowankiem tamtejszego zespołu CA Peñarol. Do treningów seniorskiej drużyny został włączony jako osiemnastolatek przez szkoleniowca Hugo Bagnulo. W urugwajskiej Primera División zadebiutował w sezonie 1983 i już w tym samym roku dotarł ze swoją drużyną do finału najbardziej prestiżowych rozgrywek kontynentu, Copa Libertadores, jednak pozostawał tylko rezerwowym bramkarzem dla Gustavo Fernándeza. Podczas rozgrywek 1984 zdobył z Peñarolem tytuł wicemistrza kraju, natomiast rok później wywalczył mistrzostwo Urugwaju i sukces ten powtórzył także rok później, w sezonie 1986. W 1987 roku zwyciężył w rozgrywkach Copa Libertadores, tym razem pełniąc funkcję alternatywnego golkipera dla Eduardo Pereiry. Podczas sezonu 1988 zanotował za to drugie w karierze wicemistrzostwo Urugwaju. W lipcu 1988 przeszedł do argentyńskiej drużyny Gimnasia y Esgrima La Plata, której barwy reprezentował przez rok, lecz nie zdołał rozegrać żadnego spotkania ligowego.

Latem 1989 Siboldi wyjechał do Meksyku, gdzie spędził większość swojej piłkarskiej kariery, początkowo podpisując umowę z zespołem Club Atlas z siedzibą w mieście Guadalajara. W tamtejszej Primera División zadebiutował 10 września 1989 w wygranych 2:1 derbach miasta z Chivas i od razu został podstawowym zawodnikiem drużyny, notując udane występy, dzięki którym zaczął być powoływany do kadry narodowej. Ogółem w Atlasie spędził cztery lata, jednak nie odniósł z nim żadnego osiągnięcia i w lipcu 1993 przeszedł do Cruz Azul ze stołecznego miasta Meksyk, gdzie grał z powodzeniem, jednak bez sukcesów przez następny rok. Latem 1994 zasilił ekipę Puebla FC, której barwy również reprezentował przez dwanaście miesięcy, po czym odszedł do Tigres UANL z siedzibą w mieście Monterrey. W sezonie 1995/1996 wygrał z nim rozgrywki krajowego pucharu, Copa México, lecz równocześnie spadł z zespołem do drugiej ligi. Mimo to nie odszedł z drużyny i pomógł jej w szybkim powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej. Razem z Pilarem Reyesem i Nahuelem Guzmánem jest uznawany za najlepszego bramkarza w historii Tigres.

Wiosną 2000 Siboldi powrócił do Argentyny, podpisując umowę z tamtejszym ligowym średniakiem, Argentinos Juniors z siedzibą w stołecznym Buenos Aires. Tam grał bez sukcesów przez kolejne półtora roku, po czym wyjechał do Kolumbii, gdzie został graczem Atlético Junior z miasta Barranquilla. Barwy tego klubu reprezentował z kolei przez sześć miesięcy. Profesjonalną karierę piłkarską zakończył w wieku 37 lat jako podstawowy bramkarz meksykańskiego drugoligowca Gavilanes de Nuevo Laredo.

W seniorskiej reprezentacji Urugwaju Siboldi zadebiutował za kadencji selekcjonera Luisa Cubilli, 21 czerwca 1992 w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z Australią. W 1993 roku został powołany na rozgrywany w Ekwadorze turniej Copa América, gdzie był podstawowym zawodnikiem swojej drużyny i wystąpił we wszystkich czterech spotkaniach, odpadając z kadrą narodową w ćwierćfinale. Cztery lata później znalazł się w ogłoszonym przez szkoleniowca Juana Ahuntchaína składzie na kolejny turniej Copa América, tym razem rozgrywany na boliwijskich boiskach. Tam również pełnił funkcję pierwszego bramkarza zespołu narodowego i rozegrał wszystkie trzy mecze, za to Urugwajczycy odpadli ostatecznie już w fazie grupowej. Ogółem swój bilans reprezentacyjny zamknął na 34 rozegranych meczach, w połowie lat 90. będąc podstawowym golkiperem kadry narodowej.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Siboldi zamieszkał na stałe w Meksyku, gdzie już kilka miesięcy później został asystentem trenera José Luisa Saldívara w drużynie CD Irapuato. W 2007 roku został zatrudniony przez stołeczny zespół Cruz Azul, w którym występował już jako zawodnik, na stanowisku szkoleniowca drugoligowej filii klubu, Cruz Azul Hidalgo, którą prowadził przez następne trzy i pół roku bez większych sukcesów. W maju 2009 tymczasowo zastąpił na stanowisku trenera pierwszej drużyny Benjamína Galindo, pod którego wodzą ekipa odniosła serię dziewięciu ligowych meczów bez zwycięstwa. Poprowadził Cruz Azul w dwóch spotkaniach, ligowym z Jaguares (3:3) i drugiej konfrontacji dwumeczu finałowego Ligi Mistrzów CONCACAF z Atlante (0:0). Jesienią 2011 pełnił rolę trenera bramkarzy w sztabie szkoleniowym trenera CF Monterrey, Víctora Manuela Vuceticha, a wiosną 2012 był szkoleniowcem drugoligowego klubu Dorados de Sinaloa z siedzibą w mieście Culiacán.

Jego syn, Gastón Siboldi, również jest piłkarzem i występuje na pozycji bramkarza.

• Robert Dante Siboldi w bazie National Football Teams (ang.)
• Robert Siboldi, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-12-01].
• Statystyki na BDFA (hiszp.)