Ryszard Tarasiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tarasiewicz jako trener Zawiszy Bydgoszcz
Pełne imię i nazwisko	Ryszard Jerzy Tarasiewicz
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1962 Wrocław
Wzrost	177 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Śląsk Wrocław
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1979–1989 Śląsk Wrocław 214 (56) 1989–1990 Neuchâtel Xamax 18 (11) 1990–1992 AS Nancy 54 (15) 1992–1994 RC Lens 0 (0) 1994–1995 Besançon RC 22 (2) 1995–1996 Étoile Carouge 1997 FK Sarpsborg 3 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole  Polska U-18 1984–1991  Polska 58 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2004–2006 Śląsk Wrocław 2006–2007 Jagiellonia Białystok 2007–2010 Śląsk Wrocław 2011–2012 ŁKS Łódź 2012 Pogoń Szczecin 2013–2014 Zawisza Bydgoszcz 2014–2015 Korona Kielce 2015–2017 Miedź Legnica 2017–2020 GKS Tychy 2021–2022 Arka Gdynia 2024–2025 Kotwica Kołobrzeg
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ryszard Jerzy Tarasiewicz (ur. 27 kwietnia 1962 we Wrocławiu) – polski piłkarz grający na pozycji pomocnika, reprezentant kraju, trener.

Wychowanek Śląska Wrocław. Występował na pozycji pomocnika. Z drużyną Wojskowych, w barwach której do 1989 roku rozegrał 214 meczów ligowych, w których strzelił 56 goli, w 1987 roku zdobył Puchar Polski i Superpuchar Polski. Jego znakiem firmowym doskonale wykonywane rzuty wolne, od ich trajektorii lotu nazywane przez bramkarzy „spadającym liściem dębu”.

Następnie występował w klubach szwajcarskich i francuskich: Neuchâtel Xamax (1989–1990), AS Nancy (1990–1992), RC Lens (1992–1994), RC Besançon (1994–1995), Étoile Carouge (1995–1996) oraz w norweskim FK Sarpsborg, w którym w 1997 roku w wieku 35 lat zakończył piłkarską karierę.

W reprezentacji Polski w latach 1984–1991 rozegrał 58 meczów i strzelił 9 goli. Brał udział w mistrzostwach świata 1986 w Meksyku, na których wystąpił tylko w przegranym 0:4 meczu 1/8 finału z reprezentacją Brazylii, w którym po jego faulu na Carece podyktowano rzut karny, z którego Canarinhos zdobyli gola na 1:0.

W 2004 roku wrócił do Polski i pomimo niewielkiego doświadczenia trenerskiego został szkoleniowcem Śląska. Pod jego wodzą wrocławska drużyna wywalczyła awans do II ligi. Po zakończeniu sezonu 2005/06 Tarasiewicz, w wyniku konfliktu z ówczesnym właścicielem klubu Edwardem Ptakiem, zrezygnował z posady, a także wyraził chęć zostania selekcjonerem młodzieżowej reprezentacji Polski.

W sezonie 2006/07 prowadził II-ligową Jagiellonię Białystok, skąd został zwolniony w połowie rundy wiosennej.

19 czerwca 2007 ponownie został trenerem Śląska Wrocław (kontrakt podpisał 4 lipca na okres dwóch sezonów). W sezonie 2007/08 wprowadził Śląsk z II ligi do ekstraklasy, stając się pierwszym w historii wrocławskiego klubu szkoleniowcem, który wywalczył z drużyną dwa awanse.

Jako trener Śląska w kolejnym sezonie zajął z drużyną 6. miejsce w Ekstraklasie oraz zdobył Puchar Ekstraklasy, który był pierwszym osiągnięciem klubowym po 22 latach przerwy od pamiętnego Superpucharu Polski z 1987, który zdobył jako zawodnik.

7 listopada 2011 został trenerem ŁKS Łódź, obejmując to stanowisko po odejściu Michała Probierza. Podpisał kontrakt do końca sezonu 2011/2012. W styczniu 2012 rozwiązał umowę z łódzkim klubem z powodu złej organizacji w klubie^[1].

10 kwietnia 2012 został trenerem Pogoni Szczecin^[2], z którą wywalczył awans do Ekstraklasy^[3]. Współpraca z Pogonią została zakończona 6 czerwca 2012^[4].

27 kwietnia 2013 Tarasiewicz podpisał kontrakt z Zawiszą Bydgoszcz^[5]. Zastąpił na stanowisku trenera Jurija Szatałowa i od razu przerwał serię czterech meczów bez zwycięstwa. Na koniec sezonu zdobył z Zawiszą mistrzostwo I ligi i awansował do Ekstraklasy^[6]. 2 maja 2014 poprowadził bydgoskiego Zawiszę do zdobycia pierwszego w historii klubu Pucharu Polski wygrywając w finale z Zagłębiem Lubin po serii rzutów karnych (6:5). Mecz odbywał się na Stadionie Narodowym w Warszawie, na którego trybunach zasiadło 37 120 kibiców^[7]. W 2014 nie przedłużył kontraktu z Zawiszą.

Od 17 czerwca 2014 trener Korony Kielce^[8]. Z klubem z Kielc podpisał roczną umowę, która wygasła 10 czerwca 2015^[9].

Od 24 sierpnia 2015 trener Miedzi Legnica^[10]. 5 czerwca 2017 klub Miedź Legnica poinformował o zakończeniu z nim współpracy^[11].

Od 11 października 2017 trener GKS Tychy^[12]. 8 marca 2020 roku GKS Tychy poinformował o zakończeniu współpracy^[13]

Od 19 października 2021 do 14 listopada 2022 trener Arki Gdynia^[14]. 12 kwietnia 2024 został trenerem Kotwicy Kołobrzeg^[15].

• Puchar Polski: 1987
• Superpuchar Polski: 1987

• Awans do I ligi: 2024

• Awans do ekstraklasy: 2008
• Puchar Ekstraklasy: 2009

• Puchar Polski: 2014
• Awans do ekstraklasy: 2013

• Ryszard Tarasiewicz w bazie 90minut.pl
• Ryszard Tarasiewicz w bazie Weltfussball.de (niem.)