Rząd Mattea Renziego – Wikipedia, wolna encyklopedia
- ️Sat Feb 22 2014
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rząd Mattea Renziego – rząd Republiki Włoskiej, urzędujący od 22 lutego 2014 do 12 grudnia 2016.
Kryzys polityczny po wyborach parlamentarnych z 24 i 25 lutego 2013 doprowadził ostatecznie do powołania 28 kwietnia 2013 koalicyjnego rządu Enrica Letty. W międzyczasie doszło do zmian na scenie politycznej – w grudniu 2013 nowym przewodniczącym Partii Demokratycznej został Matteo Renzi, nastąpił również rozłam w koalicyjnym ugrupowaniu Lud Wolności.
14 lutego 2014 dotychczasowy premier Enrico Letta na żądanie nowego lidera Partii Demokratycznej i władz partyjnych podał się do dymisji[1]. 17 lutego prezydent Giorgio Napolitano powierzył Matteowi Renziemu misję stworzenia nowego rządu[2]. Cztery dni później lider PD ogłosił proponowany skład rządu, do którego weszli przedstawiciele Partii Demokratycznej (PD), Nowej Centroprawicy (NCD), Unii Centrum (UdC) i Wyboru Obywatelskiego (SC)[3].
Zaprzysiężenie rządu nastąpiło 22 lutego 2014[4].
24 lutego rząd otrzymał wotum zaufania w Senacie (169 głosów za do 139 przeciw)[5], a 25 lutego wotum zaufania również w Izbie Deputowanych (378 głosów za do 220 przeciw)[6].
7 grudnia 2016, po odrzuceniu w referendum zaproponowanych propozycji zmian ustrojowych, premier Matteo Renzi ogłosił dymisję rządu[7]. Gabinet funkcjonował do 12 grudnia 2016.
- premier: Matteo Renzi (PD)
- minister spraw wewnętrznych: Angelino Alfano (NCD)
- minister spraw zagranicznych: Federica Mogherini (PD, do 31 października 2014), Paolo Gentiloni (PD, od 31 października 2014)
- minister sprawiedliwości: Andrea Orlando (PD)
- minister obrony: Roberta Pinotti (PD)
- minister gospodarki i finansów: Pier Carlo Padoan (bezp.)
- minister rozwoju gospodarczego: Federica Guidi (bezp., do 5 kwietnia 2016), Carlo Calenda (PD, od 10 maja 2016)[8]
- minister infrastruktury i transportu: Maurizio Lupi (NCD, do 20 marca 2015), Graziano Delrio (PD, od 2 kwietnia 2015)[8]
- minister pracy i polityki społecznej: Giuliano Poletti (bezp.)
- minister kultury: Dario Franceschini (PD)
- minister zdrowia: Beatrice Lorenzin (NCD)
- minister edukacji, szkolnictwa wyższego i badań naukowych: Stefania Giannini (SC)
- minister środowiska: Gian Luca Galletti (UdC)
- minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej: Maurizio Martina (PD)
- ministrowie bez teki:
- do spraw reformy instytucjonalnej i kontaktów z parlamentem: Maria Elena Boschi (PD)
- do spraw administracji publicznej i deregulacji: Marianna Madia (PD)
- do spraw regionalnych: Maria Carmela Lanzetta (PD, do 30 stycznia 2015)
- do spraw regionalnych i autonomii: Enrico Costa (NCD, od 29 stycznia 2016)
- ↑ Enrico Letta si è dimesso. palazzochigi.it, 14 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
- ↑ Italian president asks Renzi to form government. bbc.co.uk, 17 lutego 2014. [dostęp 2014-02-17]. (ang.).
- ↑ Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
- ↑ Italy's Renzi sworn in as prime minister. reuters.com, 22 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (ang.).
- ↑ Governo, Renzi ottiene la fiducia al Senato. liberoquotidiano.it, 25 lutego 2014. [dostęp 2014-02-26]. (wł.).
- ↑ Renzi alla Camera: abbiamo un'unica chance. corriere.it, 26 lutego 2014. [dostęp 2014-02-26]. (wł.).
- ↑ Premier Matteo Renzi podał się do dymisji. onet.pl, 7 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-07].
- ↑ a b Do czasu powołania nowego ministra pełniącym obowiązki był premier.
- De Gasperi II (1946–1947)
- De Gasperi III (1947)
- De Gasperi IV (1947–1948)
- De Gasperi V (1948–1950)
- De Gasperi VI (1950–1951)
- De Gasperi VII (1951–1953)
- De Gasperi VIII (1953)
- Pella (1953–1954)
- Fanfani I (1954)
- Scelba (1954–1955)
- Segni I (1955–1957)
- Zoli (1957–1958)
- Fanfani II (1958–1959)
- Segni II (1959–1960)
- Tambroni (1960)
- Fanfani III (1960–1962)
- Fanfani IV (1962–1963)
- Leone I (1963)
- Moro I (1963–1964)
- Moro II (1964–1966)
- Moro III (1966–1968)
- Leone II (1968)
- Rumor I (1968–1969)
- Rumor II (1969–1970)
- Rumor III (1970)
- Colombo (1970–1972)
- Andreotti I (1972)
- Andreotti II (1972–1973)
- Rumor IV (1973–1974)
- Rumor V (1974)
- Moro IV (1974–1976)
- Moro V (1976)
- Andreotti III (1976–1978)
- Andreotti IV (1978–1979)
- Andreotti V (1979)
- Cossiga I (1979–1980)
- Cossiga II (1980)
- Forlani (1980–1981)
- Spadolini I (1981–1982)
- Spadolini II (1982)
- Fanfani V (1982–1983)
- Craxi I (1983–1986)
- Craxi II (1986–1987)
- Fanfani VI (1987)
- Goria (1987–1988)
- De Mita (1988–1989)
- Andreotti VI (1989–1991)
- Andreotti VII (1991–1992)
- Amato I (1992–1993)
- Ciampi (1993–1994)
- Berlusconi I (1994–1995)
- Dini (1995–1996)
- Prodi I (1996–1998)
- D’Alema I (1998–1999)
- D’Alema II (1999–2000)
- Amato II (2000–2001)
- Berlusconi II (2001–2005)
- Berlusconi III (2005–2006)
- Prodi II (2006–2008)
- Berlusconi IV (2008–2011)
- Monti (2011–2013)
- Letta (2013–2014)
- Renzi (2014–2016)
- Gentiloni (2016–2018)
- Conte I (2018–2019)
- Conte II (2019–2021)
- Draghi (2021–2022)
- Meloni (od 2022)