Siodlarka stepowa (Ephippiger ephippiger) – gatunek ciepłolubnego, kserotermicznego owada prostoskrzydłego z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae)^[2]. Długość jego ciała sięga 30 mm. W Polsce jest gatunkiem rzadkim, ograniczonym do obszarów wyżynnych. Wyspowo występuje w siedliskach kserotermicznych^[3]. Zagrożony wyginięciem. Na Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce klasyfikowany jest w kategorii VU (narażony)^[4].

Występuje w Europie, zwłaszcza w jej południowej części – od Pirenejów po Bałkany. Jego zachodnio- i południowoeuropejskie populacje, zwłaszcza w południowej Francji, wykazują duże zróżnicowanie morfologiczne i behawioralne. Wyróżniono kilka (od 2 do 7, w zależności od autora) podgatunków^[2]^[5]. Na podstawie badań morfologicznych proponowane jest uznanie 3 z nich:

E. e. ephippiger – podgatunek nominatywny występujący na wschód od Alp,
E. e. witium – występujący w Europie Zachodniej,
E. e. cunii – występujący w Pirenejach.

Pochodzenie poszczególnych form nie jest jasne. W obrębie gatunku stwierdzono dużą różnorodność sygnałów godowych, przy czym ich zróżnicowanie nie idzie w parze z różnicami genetycznymi badanych form^[6].

owady Polski

↑ Ephippiger ephippiger, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b Eades, D.C.; D. Otte; M.M. Cigliano & H. Braun: Orthoptera Species File: species Ephippiger ephippiger (Fiebig, 1784). [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
↑ Władysław Bazyluk, Anna Liana: Prostoskrzydłe - Orthoptera. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2000, seria: Katalog Fauny Polski cz. 17, z. 2. ISBN 83-85192-94-8.
↑ Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007. ISBN 978-83-881470-7-4.
↑ Ritchie et al. Mitochondrial DNA variation and GIS analysis confirm a secondary origin of geographical variation in the bushcricket Ephippiger ephippiger (Orthoptera: Tettigonioidea), and resurrect two subspecies. „Molecular Ecology”. 10 (3), s. 603–611, 2001. DOI: 10.1046/j.1365-294x.2001.01207.x. (ang.).
↑ L. J. Spooner, M. G. Ritchie. An unusual phylogeography in the bushcricket Ephippiger ephippiger from Southern France. „Heredity”. 97, s. 398–408, 2006. DOI: 10.1038/sj.hdy.6800884. (ang.).