Skarbomierz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Skarbomierz – polski herb szlachecki.

W polu czerwonym tarczy korona złota na tle dwóch skrzyżowanych na skos złotych kluczy piórami na dół ku sobie. W klejnocie ręka zgięta w łokciu, w rękawie czerwonym obrócona ku prawej heraldycznie stronie, trzymająca klucz złoty, piórem do dołu ku sobie w skos.

Nadany wraz z nobilitacją Janowi Studzińskiemu w 1790.

Studziński, Dudziński.

W Księdze herbowej rodów polskich Juliusza Karola Ostrowskiego pod ilustracją przedstawiającą herb Skarbomierz omyłkowo znalazł się podpis Skarbnik, dotyczący sąsiedniej grafiki.

• Herb Skarbomierz z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla