Strzałka (herb szlachecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strzałka – polski herb szlachecki znany z jedynego wizerunku pieczętnego.
Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu dwie połutoczenice barkami ku sobie złączone drogą, na której zaćwieczone dwie róże i pośrodku liść, barwy nieznane.
Pieczęć G. i J. Strzałków z 1573[2].
Ponieważ herb Strzałka był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:
Strzałka.
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 267. ISBN 83-7181-217-5.
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
- Herb Strzałka z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla