W roku 1850 rozpoczął publikowanie monografii ramienionogów kopalnych Wielkiej Brytanii, do której sam przygotowywał i litografował plansze[3]. Ostatnia część tego dzieła ukazała się w 1885 roku. Całość obejmuje sześć tomów in quarto z 229 planszami[4]. Mówiono o nim, że był ostatnią osobą, która znała wszystkie brytyjskie ramienionogi[5].
Ramienionogi współczesne (plansza z pracy Davidsona, 1852: na górze po lewej stronie opisany przezeń gatunek Coptothyris grayii)
Thomas Davidson nawiązał współpracę z wieloma przyrodnikami swoich czasów. Wiele osób przesyłało mu materiał do badań, a rozdziały do jego opus magnum napisali m.in. Richard Owen i Roderick Murchison[3]. Jego współpracowniczką była również Agnes Crane(inne języki)[6]. Ze względu na wielką liczbę okazów do opracowania, przy wybieraniu ramienionogów z osadu i ich wstępnej klasyfikacji zapewnił sobie także pomoc osób nie będących zawodowymi przyrodnikami – duchownych z Brighton[7]. Davidsonowi powierzono także opracowanie ramienionogów z wyprawy „Challengera”[8].
Monografia wychodziła przez 35 lat w odrębnych zeszytach, które były częściami różnych tomów wydawnictwa seryjnego Monographs of the Palaeontographical Society. W związku z tym poszczególne części monografii oznaczone są poczwórnym systemem numerów:
numerami tomów czasopisma (od tomu IV w roku 1850 do tomu XXIX w roku 1886);
numerami zeszytów czasopisma (od numeru 10 w roku 1850 do numeru 187 w roku 1885);
numerami części monografii (1 – trzeciorzęd; 2 – kreda; 3 – jura; 4 – perm; 5 – karbon; 6 – dewon; 7 – sylur [w ujęciu Davidsona obejmuje kambr, ordowik i sylur[17]]; niektóre części podzielone na podzeszyty (ang. portions); części suplementów numerowane oddzielnie od 1 do 5 i powtórnie od 1 do 3);
numerami tomów, w które pogrupowano części monografii (I – od trzeciorzędu do jury; II – perm i karbon; III – dewon i sylur; IV – dodatki do tomów 1 i 2; V – dodatki do tomu 3; VI – bibliografia).
Poniżej zestawienie poszczególnych części:
Ramienionogi ordowickie (plansza z monografii Davidsona, 1869)Volume I: A General Introduction (1853)[12]
[Volume I] Part 1: A monograph of British Tertiary Brachiopoda (1852)[25]
[Volume I] Part 2: A Monograph of British Cretaceous Brachiopoda (1852[22], 1854[26])
[Volume I] Part 3: The Oolitic and Liassic Brachiopoda (1851[27], 1852[28])
[Volume II] Part 4: A Monograph of British Permian Brachiopoda (1857)[29]
[Volume II] Part 5: A monograph of British Carboniferous Brachiopoda (1857[30], 1859[16], 1860[31], 1861[32], 1862[33])
[Volume III] Part 6: A monograph of British Devonian Brachiopoda (1864[34], 1865[35])
[Volume III] Part 7: The Silurian Brachiopoda (1866[36], 1867[37], 1869[38], 1871[39])
Volume IV, Part 1: Supplement to the Recent, Tertiary, and Cretaceous Species (1874)[40]
Volume IV, Part 2: Supplement to the Jurassic and Triassic species (1876[41], 1878[42])
Volume IV, Part 3: Supplement to the Permian and Carboniferous Species (1880)[43]
Volume IV, Part 4: Devonian and Silurian Brachiopoda that occur in the Triassic pebble bed of Budleigh Salterton (1881)[44]
Na cześć Davidsona nazwano kilka taksonów ramienionogów, m.in. rodzaj dewońskich atrypidówDavidsonia Bouchard-Chantereaux, 1848[48][49] i gatunek jurajskich terebratulidów Zellania davidsonii Moore, 1855[50][51].
↑S.S.Buckman, The Good Old Days Before the Computer, „Bath Geological Society Journal”, 2, Bath Geological Society, 1982, s. 20 [dostęp 2025-01-03](ang.).
↑W II połowie XX wieku zbiory przyrodnicze Muzeum Brytyjskiego, dotąd określane jako British Museum (Natural History), wydzielono w odrębne Muzeum Historii Naturalnej.
↑E.Suess, Über die Wohnsitze der Brachiopoden, „Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften, mathematisch-naturwissenchsftliche Classe”, 37, Wien 1859, s. 185–248.
↑D.V.Ager, A Monograph of the British Liassic Rhynchonellidæ, Part III, „Monographs of the Palaeontographical Society”, 116, London 1962, s. 85–136.
↑ThomasDavidson, A Monograph of the British Fossil Brachiopoda. Vol. IV. Part I. Supplement to the Recent, Tertiary, and Cretaceous Species, „Monographs of the Palaeontographical Society”, 27 (122), 1874, s. 1–72, DOI: 10.1080/02693445.1874.12113256.
↑ThomasDavidson, A Monograph of the British Fossil Brachiopoda. Vol. IV. Part III. Supplement to the Permian and Carboniferous Species, „Monographs of the Palaeontographical Society”, 34 (159), 1880, 243–315; pls XXX–XXXVII, DOI: 10.1080/02693445.1880.12027962.