Tolkmicko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tolkmicko

miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Plac Wolności w Tolkmicku
Herb Flaga
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	elbląski
Gmina	Tolkmicko
Prawa miejskie	1296
Burmistrz	Józef Zamojcin
Powierzchnia	2,26[1] km²
Wysokość	4 m n.p.m.
Populacja (01.01.2024) • liczba ludności • gęstość	2395[1] 1059,7 os./km²
Strefa numeracyjna	+48 55
Kod pocztowy	82-340
Tablice rejestracyjne	NEB
Położenie na mapie gminy Tolkmicko
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Położenie na mapie powiatu elbląskiego
54°19′12,79″N 19°31′38,33″E/54,320219 19,527314
TERC (TERYT)	2804094
SIMC	0933000
Urząd miejski Plac Wolności 3 82-340 Tolkmicko
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Tolkmicko (niem. Tolkemit) – miasto w Polsce położone województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, nad Zalewem Wiślanym. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tolkmicko.

Ośrodek usługowy i turystyczno-wypoczynkowy. Miasto jest ośrodkiem przemysłu spożywczego (rybnego oraz przetwórstwa owoców i warzyw). Na terenie miasta funkcjonuje port morski, będący jednym z największych portów nad Zalewem Wiślanym^[2].

Miasto królewskie Tolkmicko położone było w II połowie XVI wieku w województwie malborskim^[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Pod względem historycznym Tolkmicko leży w Prusach, we wschodniej części ziemi malborskiej, jak i również na terenie dawnej Lanzanii^[4], leżącej na pograniczu Pogezanii^[5] i Warmii plemiennej^[6]. Etnograficznie stanowi także część Powiśla^[7].

Według regionalizacji fizycznogeograficznej Polski miasto położone jest na pograniczu dwóch mezoregionów: Wybrzeża Staropruskiego i Wysoczyzny Elbląskiej, stanowiących część makroregionu Pobrzeża Gdańskiego^[8].

Pierwszy pisemny zapis nazwy miasta Tolkemit pochodzi z 1326 roku. Według legendy nazwa miejscowości miałaby się wywodzić od księcia pruskiego Tolka i jego córki Mity (według innych wersji Tolko miał być grodem należącym do pruskiego księcia Hoggo, zaś Mita miała być jego córką^[9]), która miała władać grodem położonym na Wałach Tolkmita. Z kolei Tolko miał być jednym z 12 synów Widewuta, potężnego władcy Prusów, a kraj którym władał, miał zajmować przestrzeń pomiędzy Druznem a Pasłęką^[4].

Do 1945 roku miejscowość nosiła nazwę Tolkemit. Po wojnie wobec miasta używano następujących nazw: Tolkemity, Tolemko, Tolkemicko oraz Świteź. Po 1947 roku przemianowano nazwę miasta na Tolkmicko^[4].

W najbliższej okolicy miasta istniał wczesnośredniowieczny gród Prusów, którego pozostałości się zachowały w postaci Wałów Tolkmita. Wykopaliska wskazują na powstanie grodu we wczesnej epoce żelaza (około 650–400 p.n.e.). Z tego okresu pochodzą ślady pobytu w okolicy ludności kultury łużyckiej oraz cztery grodziska znajdujące się na terenie gminy.

Do XIII wieku tereny położone nad Zalewem Wiślanym zamieszkiwały plemiona pruskie Pogezan i Warmów. W 1210 roku Lanzanię, rejon dzisiejszego Tolkmicka, zajął król duński Waldemar II. W 1215 roku Lanzania i Pogezania decyzją wodza Prusów Waporta przyjęła chrzest i uznała religijne zwierzchnictwo biskupa Chrystiana. W następnym roku papież Innocenty III zatwierdził ten chrzest^[4].

W tym samym czasie Lanzanię próbowali bezskutecznie zająć Krzyżacy^[4]. Po II powstaniu pruskim w 1273 roku Zakon Krzyżacki podbił te tereny^[10]. W latach 1296–1300 na wzgórzu, gdzie dawniej istniała pruska osada handlowa, Krzyżacy zbudowali obronny dwór, obok którego założyli miasto lokowane na prawie chełmińskim^[6][4][11]. W roku 1330 istniał tutaj kościół. 21 marca 1351 roku Wielki Mistrz krzyżacki Heinrich Dusemer von Arfberg odnowił przywilej miejski, a w 1359 roku Tolkmicko wraz z wsią Nowinka otrzymało przywilej rybołówstwa.

3 kwietnia 1440 roku Tolkmicko przystąpiło do Związku Pruskiego. Czternaście lat później burmistrz miasta złożył przysięgę wierności królowi polskiemu a mieszczanie zburzyli znajdujący się w mieście zamek krzyżacki. Po zakończeniu wojny trzynastoletniej w 1466 roku Tolkmicko znalazło się w granicach I Rzeczypospolitej i stanowiło część Prus Królewskich w województwie malborskim do 1772 roku. W tym okresie miasto miało status miasta powiatowego^[12].

Podczas wojny polsko-szwedzkiej, w dniach 11–12 czerwca 1626 roku, w Tolkmicku zatrzymał się król szwedzki Gustaw II Adolf. W XVII wieku nawiedziły miasto dwa wielkie pożary, które strawiły jego zabudowania (w 1634 i 1694 r.). W roku 1710 z powodu epidemii dżumy zmarła połowa mieszkańców Tolkmicka. W 1720 roku otwarto browar, funkcjonujący do 1851 r. Kolejny wielki pożar wybuchł 29 lipca 1767 roku, strawił dom piwny, budynek ratusza oraz kościół, które zostały w późniejszym czasie odbudowane.

Po I rozbiorze Polski w 1772 roku miasto znalazło się w granicach Królestwa Prus. W 1785 roku zbudowano pierwszą szkołę, w 1793 ukończono nowy ratusz, a w latach 1803–1828 funkcjonował Sąd Ziemski i Miejski. W 1818 roku Tolkmicko włączono do utworzonego powiatu elbląskiego. Podczas powstania listopadowego w mieście stacjonowało 240 żołnierzy. W tym samym roku w miejscowości wybuchła epidemia cholery. W 1832 roku w mieście otwarto pierwszą aptekę. W latach 1831–1832 w Tolkmicku przebywali polscy żołnierze z pułku lekkiej artylerii pieszej, 2 baterii artylerii lekkiej konnej oraz batalionu saperów, będący uczestnikami powstania listopadowego^[4].

W drugiej połowie XIX wieku miasto intensywnie się rozwijało. W latach 1862–1883 wybudowano port rybacki, a w roku 1873 poprowadzono szosę z Tolkmicka do Elbląga. W roku 1899 zakończono budowę Kolei Nadzalewowej ze stacją w Tolkmicku. W latach 1925–1928 miasto wyposażono w sieć kanalizacji burzowej. W 1939 roku rozpoczęto budowę fabryki marmolady, jednak została ona zamknięta już w 1940 roku.

26 stycznia 1945 roku miasto zostało zajęte przez Armię Czerwoną. Dokonały tego oddziały 47 brygady zmechanizowanej, 91 brygady pancernej i 1 gwardyjski pułk motocyklowy 5 armii pancernej wchodzące w skład 2 Frontu Białoruskiego^[13]. Podczas II wojny światowej miejscowość została zniszczona w 50%^[12]. Wraz z końcem wojny z miasta uciekła połowa mieszkańców.

Po II wojnie światowej miasto nie odzyskało dawnej świetności. Pierwszym powojennym burmistrzem Tolkmicka był Bolesław Żytyński^[14].

W czasach PRL-u powstały w Tolkmicku dwa wielkie zakłady przetwórstwa spożywczego. W 1946 roku utworzono bosmanat portu. Kolejne inwestycje to budowa oczyszczalni ścieków i kanalizacji sanitarnej, a także budowa szkoły, ośrodka kultury i innych obiektów użytku publicznego.

Miasto Tolkmicko należy do trzech stowarzyszeń propagujących współpracę regionalną^[15]:

• Komunalny Związek Gmin Nadzalewowych^[16]
• Stowarzyszenie Gmin RP Euroregion Bałtyk
• Związek Gmin Zlewni Jeziora Druzno i Zalewu Wiślanego

• Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 503
• Kolej Nadzalewowa z dworcem w Tolkmicku – linia kolejowa Elbląg – Frombork – Elbląg (obecnie nieczynna)
• Port w Tolkmicku z bosmanatem i jednostką ratownictwa morskiego.

W Tolkmicku znajduje się dwanaście obiektów wpisanych do rejestru zabytków nieruchomych^[17]:

• Układ urbanistyczny miasta (XIII – XX wiek),
• Kościół parafialny pw. św. Jakuba Apostoła z XIV w.,
• Kościół polskokatolicki pw. Matki Bożej Anielskiej,
• Kaplica cmentarna z I poł. XVIII w.,
• Baszta z końca XIV w., pozostałość dawnych murów obronnych^[18],
• Dworzec kolejowy z 1867 r.,
• Dom, ul. Jagiellońska 2,
• Dom, ul. Młyńska 2, po 1870 r.,
• Dom, ul. Młyńska 4, po 1870 r.,
• Dom, ul. Portowa 5, z ok. 1900 r.,
• Dom, ul. Portowa 8, z 1890 r.,
• Budynek szkoły podstawowej i gimnazjum z początku XX w.

• Wybrane zabytki miasta

• 

  Kościół św. Jakuba

• 

  Kościół Matki Bożej Anielskiej

• 

  Baszta

• 

  Budynek szkoły podstawowej

• 

  Kaplica cmentarna

• 

  Zabytkowy dworzec

• Na południe od miasta na obszarze Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej znajdują się pozostałości staropruskiego grodziska Wały Tolkmita.
• Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej
• Wieża widokowa^[19]
• Wzgórze Starościńskie
• Port w Tolkmicku – największy polski port nad Zalewem Wiślanym
• Nadzalewowa kolej drezynowa

• Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury
• Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy im. K.I. Gałczyńskiego
• Oratorium św. Jana Bosko w Tolkmicku

• Dni Tolkmicka
• Międzynarodowy Zlot Motocyklistów „Kardan”^[20]
• Regionalny Przegląd Zespołów Tańca Nowoczesnego
• Regaty żeglarskie
• Festyn parafialny
• Dożynki

Dane z 31 grudnia 2017 roku^[21].

Opis	Ogółem	Kobiety	Mężczyźni
Jednostka	osób	%	osób	%	osób	%
Populacja	2 719	100	1 389	51,1	1 330	48,9
Gęstość zaludnienia [mieszk./km²]	1 187	607	580

• Piramida wieku mieszkańców Tolkmicka w 2014 roku^[22].

• KS Barkas Tolkmicko – piłka nożna (V liga)
• UKS Tolkmicko – sekcja żeglarska
• Salezjańska Organizacja Sportowa „Salos”
• Tolkmicko Elite Basketball – Koszykówka

• MASFROST Sp. z o.o. – producent mrożonej żywności
• Paula Fish

• Kościół rzymskokatolicki:
  • parafia św. Jakuba Apostoła
• Kościół polskokatolicki:
  • parafia Matki Bożej Anielskiej
• Świadkowie Jehowy:
  • zbór Tolkmicko (Sala Królestwa ul. Jagiellońska 15)^[23].

• Heringsdorf, Niemcy

• Cmentarz żydowski w Tolkmicku

• Oficjalna strona miasta Tolkmicko
• Wspomnienia przedwojennych mieszkańców Tolkmicka [online], jugendzeit-ostpreussen.de [zarchiwizowane z adresu 2011-03-27].
• Tolkmicko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 362.