Tu-204 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tu-204

Tu-204-100B północnokoreańskich linii Air Koryo
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR /  Rosja
Producent	Kazańskie Zjednoczenie Przemysłu Lotniczego, Aviastar-SP
Konstruktor	Tupolew
Typ	samolot komunikacyjny średniego zasięgu
Załoga	3 pilotów
Historia
Data oblotu	2 stycznia 1989
Lata produkcji	od 1995
Liczba egz.	89
Liczba wypadków	2[1][2]
Dane techniczne
Napęd	2 silniki turbowentylatorowe, Aviadvigatel PS-90 lub Rolls-Royce RB211
Ciąg	157 kN każdy
Wymiary
Rozpiętość	41,8 m
Długość	40,2 lub 46,1 m, zależnie od wersji
Szerokość kadłuba	3,8 m
Wysokość	13,88 m
Powierzchnia nośna	184,20 m²
Masa
Własna	59 000 kg
Startowa	103 000 kg
Osiągi
Prędkość maks.	900 km/h
Prędkość przelotowa	810 do 850 km/h
Pułap	12 600 m
Zasięg	6 500 km
Rozbieg	2 250 m
Dane operacyjne
Liczba miejsc
210
Użytkownicy
Rosja,  Egipt,  Chiny,  Niemcy,  Kuba,  Korea Północna
Multimedia w Wikimedia Commons

Tu-204 (ros. Ту-204) – dwusilnikowy samolot pasażerski średniego zasięgu skonstruowany w biurze technicznym Tupolewa, na zamówienie Aerofłotu. Jako odpowiednik amerykańskiego Boeinga 757, miał zastąpić także starzejący się trzysilnikowy Tu-154.

Tu-204 został stworzony w odpowiedzi na zapotrzebowanie na średniej wielkości samolot, wykorzystywany zarówno w ruchu pasażerskim, jak i towarowym. Charakteryzuje się niskimi kosztami obsługi, niskim poziomem hałasu, oraz szerokimi możliwościami modyfikacji. Tupolew Tu-204 może być napędzany za pomocą silników turbowentylatorowych Awiadwigatiel PS-90 lub Rolls-Royce RB211. Jest produkowany w dwóch największych rosyjskich ośrodkach przemysłu lotniczego, w Uljanowsku i w Kazaniu. Oblot prototypu nastąpił 2 stycznia 1989 r.^[3]

Kabina Tu-204 w konfiguracji jednoklasowej mieści do 210 pasażerów, a w konfiguracji dwu lub trzyklasowej od 164 do 193 pasażerów. Fotele w klasie ekonomicznej są ustawione w konfiguracji 3+3, zaś w klasie biznes, w konfiguracji 2+2. Odległość między rzędami foteli w klasie business wynosi 810 mm. Klasy są rozdzielane za pomocą kurtyn.

W 1994 roku Tu-204 wyposażony w silniki PS-90A uzyskał pierwszy certyfikat lotniczy. Wariant Tu-204-120 został wyposażony w silniki Rolls-Royce RB211-535E4 co pozwoliło uzyskać zgodę ICAO na wykorzystanie przez operatorów europejskich. Na bieżąco dąży do otrzymania certyfikatu JAA. Samoloty zostały przystosowane do rosyjskiego standardu AP-25 (zgodnego z FAR-25 i JAR-25).

Ponadto powstała wersja długodystansowa Tu-204-300, którą oblatano 18 sierpnia 2003 r. Wersja transportowa, oznaczona jako Tu-204C, może przetransportować do 27. ton ładunku^[3].

Tupolew Tu-204 jest przedstawicielem nowej generacji rosyjskich samolotów. Wraz z Iłem-96, Tu-204 ma wiele nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych, takich jak:

• fly-by-wire
• szklany kokpit – dostępny zarówno w modelach przeznaczonych na rynek rosyjski, jak i europejski
• wyposażenie skrzydeł w winglety
• zaawansowana awionika pokładowa
• pierwszy rosyjski samolot wykorzystujący silniki zachodniej produkcji (Rolls-Royce RB211)

Tu-204/204C

Pierwsza wersja pasażerska która weszła do produkcji seryjnej. Wersja towarowa oznaczona „C” (Cargo).

Tu-214 (dawne Tu-204-100/200)

Jest wersją Tu-204 napędzaną silnikami Sołowiewa (obecnie Awiadwigatiel) PS90A, o ciągu 157 kN. Wyposażony w awionikę i podzespoły rosyjskiej produkcji. Wszedł do seryjnej produkcji w styczniu 1995 roku. Tu-204-100 projektowo miał maksymalną masę startową 103 ton, z 196 pasażerami w konfiguracji dwuklasowej. Tu-204-200 (ob. Tu-214) jest wersją o wydłużonym zasięgu i z większymi zbiornikami paliwa. Tu-214 jest produkowany przez KAPO.

Specjalistycznymi wersjami Tu-214 są: Tu-214R, Tu-214ON, Tu-214SR, Tu-214SUS, Tu-214PU-SBUS, Tu-214ŁMK.

Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej planuje użyć tego modelu do budowy samolotu ZOP^[4].

Tu-204-120/220

Wersja napędzana silnikami Rolls-Royce RB211-535 o ciągu 192 kN. Tu-204-120 ma maksymalną masę startową na poziomie 103 ton, z 196 pasażerami w konfiguracji dwuklasowej, maksymalny zasięg wynosi 4600 km.

Tu-204-300

Skrócona wersja, o kadłubie krótszym o 6 m od wersji podstawowej. Cechuje się wydłużonym zasięgiem, mniejszym zużyciem paliwa, oraz większą ekonomiką lotu. Produkowany w dwóch wersjach, jednej mieszczącej 166 pasażerów w konfiguracji dwuklasowej, o zasięgu 9300 km, oraz drugiej mieszczącej także 166 pasażerów w konfiguracji dwuklasowej, lecz o zasięgu 3500 km.

Tu-204SM

Wersja z silnikami PS-90A2 i nową pomocniczą jednostką zasilającą.

Tu-204-500

Wersja oparta na Tu-204-300, przeznaczona do użytkowania na krótszych trasach. Wyposażona w skrzydła o krótszej rozpiętości i mniejszej powierzchni nośnej. Osiąga maksymalna prędkość 0,84 Ma. Zaprojektowany jako odpowiednik Boeinga 737.

Tu-206 i Tu-216

Wersje przystosowana do napędu alternatywnymi paliwami. Tu-206 napędzany jest skroplonym gazem ziemnym, natomiast Tu-216 napędzany jest wodorem.

Użytkownicy w dniu 8 lutego 2024^[5]:

Operator	Liczba	Uwagi
Air Koryo	2
Aviastar-TU	3
Biuro Konstrukcyjne Tupolewa	1
Business Aero	1
Cubana de Aviación	1
Federalna Służba Wojsk Gwardii Narodowej Rosji	1
KAPO	1
Kosmos	2
Red Wings	3
Rossija	18	Flota rządowa
RusJet	1
RussAir	1
Siły Powietrzne Federacji Rosyjskiej	6
TARP Aviation	1
Łącznie	42

• 29 grudnia 2012 Tu-204 obsługujący rejs WZ9268 na trasie Pardubice – Moskwa, wypadł z pasa startowego podczas lądowania na lotnisku Wnukowo w Moskwie. Spośród ośmioosobowej załogi zginęło 5 osób.

• Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.

• en.rian.ru
• Ilyushin Finance Co.(Tu-204 Family). ifc-leasing.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-02)].
• Additional photos